گزارش وزارت اطلاعات حکایت از بروز احتمالی برخی مسائل جدید از زاویه مشکلات اقتصادی در کشور دارد و با نگاهی پیش بینانه به تحرکات آمریکا و بازی مقامات این کشور از این مسیر هشدار می‌دهد.چنین گزارش‌هایی، نه مشابه این بلکه در جزء، اگرچه پس از حوادث انتخابات ریاست‌جمهوری سال 88 از سوی وزارت اطلاعات در کشور منتشر می‌شد ولی رویکردی پسینی داشت و همین مسئله باعث شد تا کارشناسان با آسیب شناسی این اتفاقات از ضرورت رصد برنامه‌ریزی دشمن و ارائه هشدارهای لازم و دقیق در زمان مناسب آن سخن به میان آورند و مردم و مسئولان را نسبت به آنچه احتمالاً در کشور رخ خواهد داد به‌صورت پیشاپیش آگاه سازند.
اینگونه وزارت اطلاعات اگرچه در گزارش خود به‌طور خاص فعالیت‌های جیلیان برنز را به‌عنوان نخستین مسئول امور ایران در شورای اطلاعات ملی آمریکا هدف قرار می‌دهد و از هفت مرحله برنامه کاری برنز در راستای راهبرد بی‌ثبات‌سازی آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران سخن می‌راند اما بیت‌الغزل آن به این نکته اشاره دارد که آمریکا اقدامات خرابکارانه خود را بر پایه بهانه‌جویی‌ها در مسیر پرونده هسته‌ای ایران بنا گذاشته است. این گزارش می‌آورد: «تحلیل غربیها این است که بی‌نتیجه ماندن مذاکرات به فضای داخلی ایران به‌ویژه بخش‌های اقتصادی شوکهای پی‌در‌پی وارد خواهد کرد و امکان مدیریت فضا را از نظام میگیرد.»
این گزارش با بیان این نکته که شورای اطلاعات ملی آمریکا در 25ژوئن 2012، برای نخستین‌بار یک افسر اطلاعاتی را به نام جیلیان برنز به‌عنوان مسئول امور ایران تعیین کرد، انتصاب مسئول امور ایران را باتوجه به بحران‌سازی در برنامه هسته‌ای و شرایط داخلی، منطقهای و جهانی ایران، مهم و قابل بررسی ذکر می‌کند و می‌آورد: جیلیان برنز به‌عنوان افسر اطلاعاتی شورای مذکور، از مدیران خدمات خارجی وزارت امور خارجه آمریکا بوده که یک دهه پیش کار خود را آغاز کرده و کارشناس امور ایران است. بنابراین گزارش، خانم برنز تا پیش از تصدی این سمت، به‌عنوان مشاور امور ایران در دفتر برنامه‌ریزی سیاسی وزارت امور خارجه آمریکا فعالیت میکرده و سابقه مدیریت دفتر منطقهای سازمان سیا در کنسولگری آمریکا در دبی به‌منظور جاسوسی از ایران را دارد. این دفتر در سال 2006توسط وی افتتاح شده بود.
گزارش وزارت اطلاعات با اشاره به موضوع تحریم‌های اعمال شده علیه بخش نفت و بانک مرکزی کشورمان در تابستان گذشته درخصوص ابعاد این سناریو توضیح می‌دهد و می‌نویسد: به عقیده برخی تحلیلگران در تهران که مستمراً مشغول تحلیل موضوع هستند، این سناریو که در دفتر اطلاعات ملی آمریکا طراحی شده و جیلیان برنز مسئول تازه منصوب‌شده میز ایران در این اداره، متولی نظارت بر اجرای آن است، دارای هفت محور اساسی است.
مقاصد تحریم نفت و بانک مرکزی
در بند نخست این تحلیل وزارت اطلاعات آورده: این سناریو درصدد آن بوده است که تا انتهای تابستان به زعم خود درآمد ایران از محل فروش نفت را حداقل و هزینه‌های جاری کشور را حداکثر کند. تحلیل جامعه اطلاعاتی آمریکا اکنون این است که این سناریو آنگونه که پیش‌بینی شده بود قابل تحقق نیست اما اگر آمریکا بتواند با رایزنی با عربستان و یکی دو کشور دیگر تولید‌کننده نفت، قیمت را به حدود 70دلار در هر بشکه برساند، بخشی از این سناریو در کوتاه‌مدت محقق شده است.
«آغاز نارضایتی نقطه‌ای» و تبدیل آن به ناامنی، «به انفعال کشاندن دستگاه اجرایی» در مقابل فشار تحریم‌ها و دست خالی جلوه دادن آنان برای حل مشکلات اقتصادی کشور، «فعال شدن زیرساخت‌های جریان فتنه در جهت گسترش نارضایتی اقتصادی» از طریق محور فتنه - ضدانقلاب در جهت بحرانی و تاریک جلوه دادن دورنمای معیشت مردم و ترغیب طبقات مختلف جامعه به اعتراض، «فراگیر نشان‌دادن فساد اقتصادی» از طریق جعل خبر درباره باز شدن پرونده‌های جدید فساد کلان اقتصادی و بی‌نتیجه ماندن دو پرونده فساد کلان بانکی و بیمه، «بالاگرفتن اختلافهای درون خانواده نظام» و «بی‌نتیجه گذاشتن مذاکرات هسته‌ای» شش محور دیگری هستند که وزارت اطلاعات در گزارش تحلیلی خود به آنها اشاره کرده است.
در بند «بی نتیجه ماندن مذاکرات هسته‌ای» نیز آمده است: گام آخر این راهبرد آن است که آمریکاییها ظاهراً تصمیم گرفته‌اند هم به‌دلیل عدم‌آمادگی برای برداشتن گام جدی، هم به‌دلیل نداشتن پاسخ منطقی در مقابل بحث‌هایی که ایران در مسکو مطرح کرد و هم به سبب محاسبه‌ای که روی ضرورت بی‌نتیجه نشان دادن راهبرد مقاومت از سوی ایران کرده‌اند، تا قبل از نوامبر جلوی ایجاد هرگونه راه‌حل جدی و اساسی در مذاکرات هسته‌ای ایران و 5+1 را سد کنند.
این گزارش می‌افزاید: نکته‌ای که تحلیلگران در تهران بر آن تأکید دارند این است که کل این محورها در قالب یک سناریوی بزرگ عملیات روانی پیگیری خواهد شد. به‌عبارت دیگر در ماه‌های آینده اقدام در حوزه عملیات روانی به اقدام در حوزه واقعیت پیشی خواهد گرفت و جنگ روانی از جنگ اقتصادی و دیپلماتیک بزرگ‌تر خواهد بود.»
