جمعه‌ها سریال‌های «رازهای میدسامر» از شبکه2، «پرستاران» از شبکه یک، «افسانه دونگ‌یی» از شبکه3 روی آنتن می‌رود. سریال‌های «هشدار برای کبری11»، «دکتر مارتین»، «گروه پلیس»، «به‌دنبال برادرم» بخشی از سریال‌های شبکه تهران هستند و فصل مشترک این کارها خارجی‌بودن این سریال‌هاست.
2 - تب تند سریال‌های کره‌ای 6-5 سال پیش بود که در تلویزیون ایران شروع شد. تب تندی که خود تلویزیون با پخش مکرر سریال‌های کره‌ای به آن دامن زد. با محبوبیت سریال «یانگوم» سریال «جومونگ» روی آنتن رفت و پس از آن بیشتر شبکه‌های تلویزیون تصمیم گرفتند که بخشی از آنتن خود را به سریال‌های کره‌ای اختصاص دهند. جای تعجبی نداشت که در آن زمان مردم ما به یمن پخش این سریال‌ها آنقدر که از تاریخ، آداب و رسوم کره‌ای اطلاع داشتند، از آداب و رسوم سرزمین ایران اطلاع نداشته باشند. این تب تند خیلی زود عرق نکرد و حتی بازار ایران هم از تصاویر این بازیگران اشباع شد. پخش سریال‌های کره‌ای چند سالی دوام داشت و بعد از مدتی که مخاطب از این سریال‌ها دلزده شد، تلویزیون تصمیم گرفت که آنتن را از برنامه‌های دیگر پر کند. تا امروزپس از وقفه‌ای طولانی مجددا سریال «افسانه دونگ یی» از شبکه 3 سیما پخش شود تا بار دیگر فرهنگ کره‌ای به میان مخاطبان بیاید.
3 - آگاته، رازهای میدسامر، پرستاران و غیره تنها سریال‌های خارجی صدا و سیما نیست که این روزها حجمش از سریال‌های ایرانی بیشتر شده‌است. سریال‌های خارجی تکراری که معمولا صبح‌ها از شبکه 3 و 2 سیما پخش می‌شود هم بخشی از برنامه‌های خارجی تلویزیون است.
4 - سال گذشته معاون سیما طی بخشنامه‌ای، پخش یکسری از موارد از جمله خشونت، شکنجه، ضرب و شتم را از تلویزیون ممنوع کرد. بخشی از این ممنوعیت‌ها به پخش این موارد در کارهای خارجی برمی‌گشت. بماند که این بخشنامه مثال بخشنامه‌های دیگر تلویزیون به فراموشی سپرده شد. اما در مورد کارهای خارجی بیشتر این بخشنامه در جایی رعایت می‌شد که به تفاوت فرهنگی 2 کشور و یا بحث محتوایی برمی‌گشت. اما بخش‌های خشونت، مرگ و قتل هنوز از تلویزیون خصوصا درسریال‌های خارجی پخش می‌شود.
5 - نظام درجه بندی سنی در تلویزیون رعایت نمی‌شود، البته شبکه تهران چندی است که در زمان پخش سریال‌ها و فیلم‌های خارجی این موضوع را رعایت می‌کند و به‌عبارت دیگر مناسب بودن یا نامناسب بودن این آثار را برای گروه سنی خاص با علامتی ساده به مخاطب هشدار می‌دهد. هرچند که در همین روزها فیلمی از شبکه تهران پخش شد که سرشار از خشونت و شکنجه بود و البته هشدار نامناسب بودن برای گروه سنی 14سال هم بربالای صفحه خودنمایی می‌کرد. با اینکه این اقدام عمل ارزشمندی است اما سؤال اینجاست که تکلیف بخشنامه‌های صادر شده چه می‌شود که هنوز پخش برنامه‌های خشن از تلویزیون ادامه دارد.
6 - به‌نظر می‌رسد که تلویزیون ایران از برنامه مشخصی تبعیت نمی‌کند. یک روز آنتن تلویزیون از سریال‌های ایرانی پر می‌شود و سهم سریال‌های خارجی به تعداد انگشت دست نمی‌رسد و روزی مثل امروز این قضیه برعکس می‌شود که هر دو حالت دلزدگی مخاطب را دربر دارد. برنامه‌ریزی سریال‌های ایرانی و خارجی کار دشواری نیست. اما گویا برنامه‌ریزی برای این کار در تلویزیون وجود ندارد و هرکس بنابه صلاحدید و تشخصیص خودش این کار را برعهده می‌گیرد و نتیجه این می‌شود که کسی از قهرمانان و شخصیت‌های به‌نام ایرانی شناخت چندانی ندارد اما مردم با جومونگ و یانگوم چنان آشنا هستند که گویی آنها سال‌ها با مخاطب ایرانی زندگی کرده‌اند.
