به گزارش همشهری، در تاریخ 20بهمن 1390 سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی طی ابلاغیه‌ای به تمام اپراتورهای تلفن همراه اعلام کرد: هیچ اپراتوری نباید بدون اخذ موافقت قبلی مشترک، پیامک تبلیغاتی ارسال کند. هم‌اکنون بیش از ۶۸ میلیون اشتراک تلفن همراه در ایران وجود دارد.بازار تلفن همراه ایران از ۵ اپراتور تشکیل شده است که شامل همراه اول، ایرانسل، تالیا و ۲ اپراتور منطقه‌ای اسپادان و کیش است.
تا‌کنون روال ارسال و دریافت پیامک‌های تبلیغاتی به این صورت بوده است که شماره تمام مشترکان تلفن همراه در ایران در اختیار اپراتورهای ارسال پیامک قرار داشت. در ایران ۳ اپراتور پیامک وجود دارد که با پیش شماره‌های ۱۰۰۰، ۲۰۰۰ و ۳۰۰۰ شناخته می‌شوند. در گذشته چنانچه مشترکی مایل به دریافت پیامک‌های تبلیغاتی نبود باید با مخابرات تماس می‌گرفت و ضمن ارائه سند تلفن همراه خود و پر کردن فرمی، این عدم‌تمایل خود را به‌طور رسمی به مخابرات اعلام می‌کرد.
روزنامه همشهری پیش‌تر در نقد این رویه نوشته بود: ارسال هر گونه هرزنامه یا تبلیغات فله‌ای به تلفن همراه مردم باید با اجازه آنها باشد، نه اینکه شهروندان دوباره به زحمت بیفتند و برای عدم‌دریافت هرزنامه موبایلی فرم و تقاضانامه پر کنند. طی سال‌های اخیر مسئولان مخابرات بارها اعلام کرده‌اند، مانع از ارسال پیامک‌های ناخواسته به مشترکان خود می‌شوند اما هیچ ضمانت اجرایی برای این حرف‌ها وجود نداشت.
حدود یک ماه بعداز ابلاغیه اخیر ، همشهری در گزارشی نسبت به ادامه روند ارسال پیامک‌های تبلیغاتی مزاحم از سوی اپراتورها هشدار داد و نوشت: اپراتورهای تلفن همراه و اپراتورهای پیامک این ابلاغیه را چندان جدی نگرفته و حتی نسبت به آن و گزارش‌های انتقادی منتشره در رسانه‌ها هیچ واکنشی نشان نداده‌اند. تنها در این میان به‌صورت غیررسمی به همشهری اعلام شد که ارسال پیامک‌های فله‌ای تبلیغاتی منحصر به اپراتور همراه اول بوده و ایرانسل چنین پیامک‌هایی ارسال نمی‌کند، اما بررسی‌ها نشان می‌دهد که حجم پیامک‌های ناخواسته این اپراتور نیز که در قالب اطلاع رسانی یا تشویق به خرید شارژ بیشتر و غیره انجام می‌شود بسیار بالاست.
اکنون با گذشت 2ماه از زمان لازم‌الاجرا شدن ابلاغیه مذکور حسن رضوانی، معاون نظارت و اعمال مقررات سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی در گفت‌وگو با مهر با تأکید براینکه اجرای این مصوبه نیازمند سازوکارهایی است که مشترک بتواند خود انتخاب کند که چه پیام‌هایی را ترجیح می‌دهد دریافت کند، گفته: اپراتورهای موبایل در نخستین اقدام خود برای برخی مشترکان پیامکی ارسال کردند که درصورت عدم‌تمایل به دریافت پیامک‌های انبوه، موضوع را با پیامک تأیید کنند اما این راهکار را ادامه ندادند چرا که باید بین پیامک‌های انبوه تفکیک صورت گیرد.
برای مثال ممکن است مشترکی تمایل به دریافت پیامک‌های اطلاع‌رسانی یا خبری داشته باشد اما نمی‌خواهد SMS تبلیغاتی دریافت کند. براین اساس در جلسات هماهنگی که با اپراتورها داشتیم اذعان داشتند که در حال آماده‌سازی این بستر هستند تا پاسخگوی نیاز تمامی مشترکان باشند و آماده‌سازی بسترهای ارسال پیامک برای تفکیک نیاز مشترکان، زمان بر است. وی بدون اعلام زمان مذکور بار دیگر هشدار بی‌ضمانتی صادر کرده و گفته:
«جرائم اپراتورها را در بی‌توجهی و اجرای این مصوبه در چارچوب تفاهمنامه با سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و نیز سازمان تعزیرات حکومتی به این سازمان‌ها ارسال خواهیم کرد تا مطابق مفاد پروانه فعالیت برای اپراتورها اعمال مقررات صورت گیرد.» البته بعید است با توجه به حجم انبوه درآمد اپراتورها از محل پیامک ها، آنها به این هشدار و اخطار نیز وقعی بنهند؛ هر چند از حجم پیامک‌های فله‌ای مزاحم در ایران آمار رسمی اعلام نشده اما به‌طور متوسط روزانه 80 تا 100میلیون پیامک در شبکه مخابراتی ایران مبادله می‌شود و این رقم به‌طور مثال در روز اول نوروز 91 به بیش از یک میلیارد پیامک رسید.
در سال۱۳۸۵، پیش‌نویس لایحه مدیریت پیام‌های ناخواسته الکترونیکی، توسط وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تدوین و برای تصویب نهایی به هیأت دولت ارائه شد. در این پیش‌نویس آمده بود:
«ارسال پیام‌های ناخواسته برای کاربران ممنوع است و جرم تلقی خواهد شد. ». این پیش‌نویس هرگز تبدیل به لایحه و قانون نشد. اگر سازمان تنظیم مقررات در اجرای ابلاغیه ممنوعیت تبلیغات پیامکی مزاحم، جدی است بهتر است پیگیری کند سرنوشت این لایحه به کجا انجامید؟
