دور هم‌نشینی‌های مدرن ویژگی‌های مخصوص به‌خود دارد و همه افراد گردآمده حداقل یک خواسته و یک ویژگی مشترک دارند. دور هم‌نشینی‌های سنتی تنها به بهانه رفع دلتنگی و دیدو‌بازدید بود و هنوز هم این خاصیتش را حفظ کرده اما دور هم‌جمع شدن‌های امروزی ربطی به سابقه همخونی و یا آشنایی قدیمی ندارند؛ یک گروه، یک بهانه و یک نشست هفتگی. طبیعی است که در این نشست‌ها دوستی‌های خوبی هم شکل بگیرد اما محور اصلی این نشست‌ها درمان یک درد مشترک است، یعنی به هر حال هر شرکت‌کننده می‌بایست برای برطرف شدن مشکلش تلاش کند در غیراین صورت ضرورتی ندارد هر هفته در جلسه گروه حاضر شود اما اگر در میان راه سستی‌‌ای ایجاد شد مسلما تمام هم‌گروهی‌ها حاضرند برای حل مشکل کمک کنند. بهانه نیاورید خودتان بهتر از هر کسی می‌دانید که چاق هستید یا نه؟ و خوب می‌دانید که چاقی بر اثر پرخوری است. این باور که آب هم بخورم چاق می‌شوم آن‌قدر منطقی نیست که با تکیه به آن اضافه‌وزنتان را به حال خود رها کنید. راه‌های زیادی برای برطرف کردن وزن اضافی وجود دارد که طرفداران زیادی هم دارند. از روش‌های عمل جراحی و بالون معده گرفته تا قرص‌های لاغری، رژیم‌های غذایی و ورزش مداوم همه و همه از جمله راهکارهایی هستند که با پوشش‌های مختلف عرضه می‌شوند و به هر حال مخاطبان خاص خود را دارند. بسیاری از مشتریان این روش‌ها موفق شده‌اند به خواسته‌هایشان برسند و گروهی نیز سرخورده از تلاش فراوان، همچنان با مشکلشان دست به گریبان هستند.
انجمن پرخوران گمنام از گروهی تشکیل شده که تلاش می‌کنند تا بر پرخوریشان مسلط شوند. شرکت‌کنندگان در جلسات هفتگی این انجمن با در میان گذاشتن مشکلاتی که با آن روبه‌رو هستند از دیگر افراد می‌خواهند تا راه‌حل‌هایی پیشنهاد دهند. این جلسات هر هفته در سراسر کشور برگزار می‌شود و افرادی که مایلند پرخوری را ترک کنند می‌توانند با شرکت در جلسه‌های این انجمن خود را یاری کنند.
یک جلسه
ساعت 7 بعد از ظهر جلسه در یک سالن 30-24 متری که با صندلی‌ها و چهارپایه‌های پلاستیکی ساده پر شده شروع می‌شود. اگر زود برسید مسلما می‌توانید صندلی خالی برای نشستن پیدا کنید در غیراین صورت راهی نیست جز آنکه روی یک چهارپایه بنشینید و به‌خودتان قول بدهید که هفته آینده زودتر برسید.
جلسه‌ها معمولا یک منشی، یک گرداننده، یک خوشامدگوی زن و یک خوشامدگوی مرد و یک مسئول پذیرایی دارند. هنگام ورود از سوی مسئول خوشامدگویی مورد استقبال قرار می‌گیرید و جایی برای نشستن به شما پیشنهاد می‌شود. گرداننده جلسه از تجربه‌هایی می‌گوید که تا‌کنون پشت سرگذاشته؛ این تجربه‌ها ممکن است به دوران خوش لاغری برگردد و احساس ناخوشایندی که پرخوری در او ایجاد کرده‌است. ممکن است از میزان کاهش وزنش نیز به شما اطلاعاتی بدهد و عواملی که در پرخوری‌اش مؤثرند برای شما توضیح دهد و از شما هم بخواهد که تلاش کنید تا هر آنچه را که به پرخوری وادارتان می‌کند بازیابید.
همه این توضیح و تفسیرها بیشتر از 15 دقیقه طول نخواهد کشید و منشی جلسه بی‌هیچ ملاحظه‌ای زمان را کنترل می‌کند تا جلسه هرچه مفید‌تر برگزار شود. پس از آن منشی اجازه می‌دهد تا مشارکت افراد شرکت‌کننده شروع شود و زمان مشارکت را هم اعلام می‌کند؛ مثلا هر نفر 2تا 3 دقیقه می‌تواند صحبت کند. گرداننده جلسه از داوطلبان می‌خواهد تا برای مشارکت اعلام آمادگی کنند.
تا اینجا شما به‌عنوان شرکت‌کننده فقط نقش یک ناظر بیرونی را بازی می‌کنید و به‌عنوان یک شنونده حاضر هستید. از این مرحله به بعد مشارکت آغاز می‌شود و شرکت‌کنندگان در جلسه فعال می‌شوند. هرکس که مایل است مشارکت کند دستش را بلند می‌کند و با اجازه گرداننده جلسه، صحبتش را شروع می‌کند. به‌نظر می‌رسد هیجان‌انگیزترین بخش ماجرا همین مشارکت باشد چرا که هر داوطلب سعی می‌کند تا حال روحی‌اش را برای دیگران بازگو کند و راه‌هایی را که برای کنترل پرخوری در پیش گرفته شرح می‌دهد. البته جلسه یک موضوع خاص دارد که داوطلبان باید حتما درباره موضوع جلسه حرف بزنند به عنوان مثال ممکن است موضوع جلسه احساس‌باشد و تمامی کسانی که مایلند در جلسه مشارکت کنند باید درباره احساس‌شان سخن بگویند؛ اینکه چه احساسی دارند و از پیشرفتشان احساس رضایت دارند یا نه. حتی افراد از ترس‌هایشان هم می‌گویند؛ ترس از چاق‌شدن، ترس از برخورد دیگران، ترس از اینکه نتوانند روش‌شان را ادامه دهند یا حتی برخی افراد ممکن است نگران ترس‌های فرزندانشان باشند در هر صورت تجربه‌هایی که پشت سرگذاشته شده مهم‌ترین محور جلسه است.در همان وقتی که مشارکت انجام می‌شود کاغذ و قلمی در اختیارتان قرار می‌گیرد تا اگر سؤالی دارید بنویسید و پس از تمام شدن وقت مشارکت، به سؤال‌ها پاسخ داده می‌شود. به این ترتیب پرسش‌ها از سوی گرداننده جلسه خوانده می‌شود و از میان جمع، افرادی با در اختیار گذاشتن تجربه‌های مشترکشان به سؤال‌ها پاسخ می‌دهند.
تازه‌واردها
اگر تازه وارد باشید حالا نوبت شماست، می‌توانید تصمیم بگیرید که در جلسه شرکت فعال داشته باشید یا همچنان نقش یک شنونده و بیننده را بازی کنید، در غیراین صورت خودتان را به جمع معرفی می‌کنید. ممکن است شرایط معرفی قدری برایتان سخت باشد اما مطمئن باشید که هیچ اجباری به انجام این کار ندارید و می‌توانید بقیه ماجرا را هم به سکوت برگزار کنید اما به نفعتان است که فعال باشید و دستتان را بالا ببرید تا در جمع همدردهایتان بگویید: من.... پرخور هستم و تمام گروه به شما سلام می‌کنند که ممکن است از این سلام گروهی انرژی نخستین برای شروع کار را کسب کنید، یک پلاک خوش آمدید و یک برگه که آدرس و ساعت برگزاری جلسه‌هاست به شما می‌دهند تا اگر مایل بودید در جلسه‌های دیگر هم شرکت کنید. اغراق‌آمز نیست اگر گفته شود که فضای حاکم بر جلسه شما را به ادامه کار ترغیب می‌کند؛ به هر حال به یک بار امتحان کردنش می‌ارزد.
پنهان‌کاری نکنید
هر چند چاقی یک عامل بیرونی است که با اضافه وزن و بالارفتن سایز اندام و سر خوردن عقربه ترازو سنجیده می‌شود اما مهم‌ترین دلیل چاقی دریافت انرژی بیشتر از میزان مصرف است؛ یعنی شخص بیش از میزان مورد نیاز مواد‌غذایی و انرژی دریافت می‌کند و بی‌آنکه بتواند آنها را به مصرف برساند در بدنش انبار می‌کند و به‌تدریج این انبارها به شکل لایه‌های چربی در سراسر بدن خودشان را نشان می‌دهد. هر چند نخستین کسی که این پدیده را کشف می‌کند خود فردی است که دچار اضافه وزن شده ولی معمولا این دسته افراد تلاش می‌کنند تا مسئله را برای مدتی پنهان نگه دارند.وقتی دکمه شلوارتان به سختی بسته می‌شود، وقتی پله‌های کوچکی در شکمتان پدید می‌آید یا آستین لباس‌هایتان برایتان زحمت ایجاد می‌کند شما نخستین نشانه‌های اضافه وزن را دریافت کرده‌اید. هر چقدر تلاش کنید تا شکمتان را فشاردهید و دکمه شلوارتان را ببندید تغییر در اصل موضوع ایجاد نکرده‌اید، ایجاد توقف در روند افزایش وزن در نخستین گام به واقع‌بینی نیاز دارد. اگر از آن دسته آدم‌هایی هستید که تلاش می‌کنید چشمتان را بر تغییرات ببندید ممکن است دچار غفلت شوید و دیر اقدام کنید.
بزرگ‌ترین لطف شرکت در جلسات انجمن پرخوران گمنام که ممکن است برای شما داشته باشد تن دادن به واقعیت است؛ اینکه شما بپذیرید که پرخور هستید. وقتی با واقعیت روبه‌رو شدید راه‌های تغییر آن را می‌توانید انتخاب کنید.
دلایل چاقی
چاقی ممکن است به‌دلیل استرس، داروی مصرفی، یائسگی، ریزه‌خواری، کار شبانه، بی‌تحرکی یا بی‌توجهی به حجم غذا باشد. واقعیت این است که از 25 تا 50سالگی به‌طور میانگین حدود 10 کیلوگرم به وزن افراد افزوده می‌شود.
تنها وزن یک پنجم از مردم تغییر نمی‌کند. دلیل چاق‌شدن این است که در 20، 35 و 50 سالگی غذاهای یک شکل نمی‌خورید و به همان اندازه فعالیت ندارید.
دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشورمان به تازگی اعلام کرده است که سالانه 10درصد به جمعیت دارای اضافه وزن تهران افزوده می‌شود درحالی‌که این آمار در دیگر نقاط کشور پایین‌تر است و مهم‌ترین دلیل برای تفاوت میان این آمارها را جایگزینی غذاهای آماده با ارزش غذایی کم و انرژی بالا به جای غذاهای سنتی عنوان کرده‌است.
وجود استرس، ترس، نگرانی، حس‌عدم‌امنیت و غم و اندوه سبب می‌شود تا فرد برای فرار از این افکار مخرب به پرخوری روی‌آورد و از آنجا که بسیاری از افراد شناخت کافی درباره شرایط خود ندارند یافتن دلایل پرخوری نیازمند بررسی دقیق‌تر زندگی است.
انجمن پرخوران گمنام ( OA) براساس آنچه در پایگاه اطلاع‌رسانی‌اش آمده برای یاری رساندن به افرادی است که از بیماری پرخوری اجباری در عذابند. این انجمن تشکیل یافته از زنان و مردانی که به‌طور مرتب گرد هم می‌آیند تا تجربه، امید و قدرتشان را در اختیار یکدیگر بگذارند تا از این طریق بتوانند مشکل مشترکشان را حل کرده و بر بیماری پرخوریشان غلبه کنند و این پیام را به سایر پرخــورهای بی‌اختیار برسانند و این اصول را در زندگی به کار بندند.
اگر شما هم یکی از ما هستید ما موهبت پذیرفته شدن را به شما پیشکش می‌کنیم.
