بیشتر آنها وقتی دستگیر می‌شوند و مورد بازجویی قرار می‌گیرند شیشه را عامل تبهکاری خود می‌دانند. انگار ماده مخدر شیشه از متهمان جدا شدنی نیست و جوانان ما بدون آنکه به عواقب آن بیندیشند پای در دنیای توهم سیاه می‌گذارند و خود را در زندان کوچکی گرفتار می‌بینند. بیشتر متهمان تحت‌تأثیر این ماده روانگردان حتی دست به جنایت‌های هولناک نیز زده‌اند. شاید خیلی از جوانان ما تاثیرات خطرناک این ماده مخدر را نمی‌دانند. ای کاش پیش از اینکه بخواهند برای نخستین بار به سمت این ماده بروند و وارد این دنیای سیاه شوند سری به بیمارستان روزبه بزنند و وضعیت جوانانی را ببینند که حتی دیگر کمپ‌ها هم آنها را نمی‌پذیرد.
جوانانی که روزی پای بساط دوستانشان نشستند و حالا عاقبتشان بستری شدن در بیمارستان روانی است. شاید اگر تاثیر شیشه بر مغز و روانشان را می‌دانستند و اینکه روزی چنین وضعیتی در انتظارشان است، هیچ وقت این دنیای سیاه را در زندگی‌شان ثبت نمی‌کردند. دختران جوانی که هزار امید و آرزو داشتند و حالا آنقدر وضعیت‌شان وخیم شده که حتی خانواده‌هایشان آنها را ترک کرده‌اند و سهم‌شان تخت بیمارستان روانی است و بس. دختران ساده‌لوحی که روزی فریب افراد سودجو را خورده و بسیاری از آنها برای کم کردن وزن خود به سمت مصرف شیشه روی آوردند و لحظه‌ای به عواقب آن فکر نکردند. اما اینکه شیشه چه مضراتی دارد و چطور باعث می‌شود که مصرف کننده‌ها دچار توهم شوند، بارها مورد بررسی قرار گرفته است.
کارشناسان می‌گویند که شیشه ماده محرکی است که تاثیر مستقیم روی مغز می‌گذارد.شیشه به قدری قوی است که وقتی شخص برای نخستین بار مصرف می‌کند مغزش در حالت آماده باش قرار می‌گیرد و اگر پس از مدت 12 ساعت مصرف نکند دچار افسردگی وحشتناکی می‌شود. شیشه شخص را گرفتار می‌کند زیرا همانقدر که اثرات خوشایند آن شدید است، افسردگی بعد از اتمام اثرات هم شدید است و شخص چاره‌ای جز مصرف نمی‌یابد.
این ماده محرک به‌تدریج مغز را تخریب می‌کند و باعث توهم شدید و بروز رفتار کلیشه‌ای می‌شود و شخص حرکات و اعمالی ناگهانی و تکراری از خود نشان می‌دهد که غیرعمدی و اجباری است. بیشتر شیشه‌ای‌ها پس از مصرف دچار بدبینی می‌شوند و همه را دشمن خود می‌دانند. صداهای عجیبی می‌شنوند و این توهمات آنقدر شدید است که زندگی آنها را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد. متأسفانه باید گفت آمارها نشان می‌دهد درصد بالای معتادان شیشه‌ای جوانان هستند و این می‌تواند زنگ خطری برای جامعه امروز ما باشد که نباید به‌سادگی از کنار آن گذشت.
