و مورد استفاده قرار می‌گیرند که کاری غلط و دارای عوارض فراوان است و عمدتا ناشی از ضعف علمی در موضوع است.
سید مهدی میرغضنفری افزود: رشته‌هایی که گفته شد اختصاص به طب ایرانی نداشته و عمدتاً با نگاه و فلسفه حاکم بر طب رایج به موضوع بدن، سلامتی و بیماری‌ها می‌پردازند و از طرفی در سایر کشورها به نحو زیادی طی دهه‌های اخیر در آن موضوعات کار شده و به پیشرفت‌های قابل‌توجهی - چه از حیث نظری و چه از حیث عملی و کاربردی - نیز نایل شده‌اند.
دبیر انجمن تحقیقات طب سنتی ایران گفت: ایران با توجه به موقعیت جغرافیایی در دنیا و داشتن شرایط آب و هوایی، پوشش گیاهی و جانوری متنوع و از همه مهم‌تر دارا بودن پیشینه و تمدن غنی طبی و دانش و تجربیات هزاران‌ساله در این موضوع می‌تواند یکی از کشورهای پیشرو در عرصه گردشگری سلامت مبتنی بر طب سنتی باشد.
میرغضنفری افزود: نکته بسیار مهمی که باید به آن توجه داشت این است که برای ایجاد و حفظ منحصر به فرد بودن این موضوع لازم است مبانی مکتب عظیم طب سنتی ایران (طب ایرانی) به‌درستی شناخته شده و دقیقا طبق آن عمل شود.
به گفته وی، طب سنتی ایران دارای مبانی و فلسفه بسیار عمیق، منطقی و کاربردی خاص خود است که ریشه در هوش سرشار و تمدن عظیم ایرانیان داشته و مخصوصا پس از ورود اسلام به ایران، بسیار بارور و کامل شده است.
وی گفت: این مکتب با نگاهی عمیق، کل نگر و واحد به بدن انسان و سلامتی و بیماری آن به‌عنوان بخشی از طبیعت می‌نگرد و توجه فراوانی نیز به جنبه غیرمادی و روحیات انسان می‌کند.
طب ایرانی منحصر به چند روش محدود درمانی نبوده بلکه با تکیه بر اصل تقدم حفظ سلامتی بر درمان بیماری، در قدم اول با تیزبینی مثال زدنی و ارائه تدابیر صحیح به اصلاح سبک زندگی می‌پردازد و در قدم‌های بعد با ارائه راهکارها و تدابیر درمانی با استفاده از داروهای طبیعی یا اقدامات دستی به درمان مؤثر و بنیادین بیماری‌ها روی می‌آورد.
میرغضنفری افزود: در بحث سبک زندگی، به موضوعاتی از قبیل خوراکی‌ها و نوشیدنی‌ها، شرایط آب و هوایی محیط زندگی، میزان و نوع فعالیت‌های بدنی، استراحت مفید، نگهداری مواد لازم در بدن و دفع مواد زائد از آن و در نهایت، شرایط روحی روانی و استرس‌ها به نحو احسن و اکمل پرداخته شده است.
دبیر انجمن تحقیقات طب سنتی ایران گفت: داروهای طبیعی در طب سنتی ایران از منشأ گیاهی، حیوانی و معدنی تهیه شده و صرفاً محدود به گیاهان دارویی نیست.
اعمال دستی شامل همه اقداماتی است که با هدف ارتقای سلامت یا درمان بیماری‌ها با دست و یا ابزار روی بدن انجام می‌شود که به‌طور عمده عبارتند از: انواع ماساژ (دلک و دلاکی)، انواع خونگیری‌ها (حجامت، فصد، زالو درمانی) انواع بادکش‌ها، روغن مالی‌ها و حقنه‌های طبی (تنقیه‌ها).
