آیا سپردن خون بدن ناف نوزاد به بانک ارزش دارد؟

در این شیوه در بانک قرار دادن، سلول‌های بنیادی بند ناف هنگامی که گیره‌ زده و بریده می‌شود، جدا می‌شوند، بعد نمونه به آزمایشگاه فرستاده و منجمد می‌شوند. هدف این است که روزی در صورت نیاز این سلول‌های بنیادی از حالت انجماد خارج شود و برای درمان بیماری‌ها و عوارض معینی به کار روند.

همچنین فرآیندی به نام «گیره‌زدن تاخیری بند ناف» وجود دارد که در آن پزشکان پس از تولد نوزاد ۳۰ تا ۶۰ ثانیه صبر می‌کنند و بعد بند ناف را گیره می‌‌‌زنند.

به گفته کالج متخصصان زنان و زایمان آمریکا چندین بررسی نشان داده‌اند که این انتظار یک دقیقه‌ای حجم خون نوزاد را افزایش خواهد کرد، نیاز برای انتقال خون را خواهد کاست، و فراوانی کم‌خونی فقر آهن را در نوزدان رسیده (ترم) پایین خواهد آمد؛اما این سازمان یادآور می‌شود که زمان «ایدئالی» برای در انتظار ماندن پیش از گیره زدن بند ناف وجود ندارد.

کالج متخصصان زنان و زایمان آمریکا منافع بالقوه گیره‌زدن خون بند ناف را در نوزادان پیش‌رس تایید می‌کند و اظهار می‌دارد: «مهمترین سودمندی بالینی منفرد برای نوزادان پیش‌رس امکان حدود ۵۰ درصد کاهش در خونریزی داخل‌بطنی است.»

اگر والدین گیره‌ زدن تاخیری را انتخاب کنند، این کار با به بانک سپردن خون بند ناف تداخلی ندارد. آمریکورد رجیستری، یک بانک خصوصی خون بند ناف در این باره می‌گوید: »هنگامی که والدین گیره‌ زدن تاخیری بند ناف را انتخاب می‌کنند، تاثیری بر توانایی گردآوری خون بند ناف ایجاد نخواهد شد. در حالیکه شمار فزاینده‌ای از والدین در انتظار فرزند از گزینه گیره‌‌ زدن تاخیری بند ناف نوزادشان اطلاع پیدا می‌کنند، بسیاری از انها این سوءبرداشت را دارند که باید بین گیره‌ زدن تاخیری و به بانک سپردن خون بند نافی یکی را انتخاب کنند. هر دوی این کارها برای والدین و نوزادان ارزشمند هستند و با یکدیگر ناسازگار نیستند.»

مارتین اسمیت‌میر مدیر عامل آمریکورد می‌گوید: «باعث خوشحالی است که شواهد فزاینده‌ای نشان می‌‌دهند که والدین در انتظار فرزند می‌توانند هم از گیره زدن تاخیری و هم از به بانک سپردن خون بند ناف نوزادشان سود ببرند.»

اما مباحثه‌ای موجه درباره وعده‌هایی که درباره استفاده‌های این شیوه داده می‌شود، در مقابل توانایی‌هایی بالقوه‌ای که می‌تواند داشته باشد، در جریان است. به عبارت دیگر اینکه این سلول‌های بنیادی در آینده با پیشرفت‌های تکنولوژی چه کارهایی می‌توانند بکنند، در مقابل این که این که این سلول‌ها در حال حاضر واقعا چه استفاده‌ای برای خانواده شما می‌توانند داشته باشند.

• پژوهش‌ها

سلول‌های بنیادی بالقوه یک شیوه درمانی قدرتمند هستند. بر اساس بررسی که در سال ۲۰۱۱ در ژورنال Perinatal Education منتشر شد، سلول‌های بنیادی بند ناف برای درمان چهار بیماری اصلی استفاده می‌شوند: سرطان‌هایی مانند لنفوم و لوسمی، اختلالات خونی مانند کم‌خونی سلول داسی‌شکل و کم‌خونی فانکونی، اختلالات سرشتی سوخت‌وساز، بیماری‌های نقص ایمنی.

اما برخی از متخصصان و پژوهشگران پزشکی درباره سودمند بودن این کار در حال حاضر ابراز تردید می‌کنند. بر اساس یک بررسی منتشرشده در سال 2011 در ژورنال Assisted Reproductive Medicine «اگر خون بند ناف یک دهنده نوزاد دارای یک اختلال ارثی خونی؛ ایمنی‌شناختی یا ژنتیکی باشد، نمی‌توان انتظار داشت که از این خون برای علاج بیماری مشابهی در همان گیرنده استفاده کرد؛ بنابراین خانواده‌هایی دارای بیماری ژنتیکی شناخته‌شده باید از این موضوعات آگاه باشند.»

به عبارت دیگر، اگر کودکی دچار لوسمی شود، نمی‌توان از خون بند ناف خودش به‌عنوان یک گزینه درمانی استفاده کرد، چراکه جهش‌های ژنتیکی که به این سرطان می‌انجامند در DNA خون بند ناف نوزاد هم وجود دارند. آنچنانکه این پژوهشگران می‌گویند: «استفا‌ده از سلول بنیادی خود فرد عملا باعث به اصطلاح آلوده کردن او با همان فرآیند بیماری می‌شود.»

بنابراین تعجبی ندارد که احتمال استفاده یک نوزاد از سلول‌های بنیادی از خون بند ناف خودش به‌عنوان بخشی از یک راهبرد درمانی بسیار اندک است.

یک بررسی در دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو نشان داد که ۰.۰۴ درصد احتمال دارد که یک نوزاد نیازمند پیوند سلول‌‌های بنیادی ذخیره‌شده خودش برای درمان یک بیماری شود و ۰.۰۷ درصد احتمال دارد که خواهر یا برادر این نوزاد نیاز به پیوند سلول‌های بنیادی از خون بند ناف ذخیره‌شده پیدا کنند.

همچنین برای سپردن خون بند ناف به بانک باید هزینه هنگفتی را برای چیزی بپردازید که احتمال استفاده از آن بسیار کم است: هزینه تخمینی حداقل ۳۶۲۰ دلار برای بانک سپردن و ذخیره کردن برای ۲۰ سال که به گفته این پژوهشگران مقرون به صرفه نیست؛ اما این پژوهشگران یادآور می‌شوند که سپردن خون بند ناف به بانک‌های خصوصی برای کودکانی که احتمال بالای نیازمند شدن به پیوند سلول بنیادی را دارند، برای مثال خواهر یا برادرشان از پیش دچار بیماری شده است، می‌تواند مقرون به صرفه باشد.

• کارشناسان چه می‌گویند

آکادمی متخصصان کودکان آمریکا سپردن خون بند ناف به بانک‌های خصوصی را یکسره رد می‌کند: «ازآنجایی‌که هیچ داده علمی در زمان حاضر در حمایت سپردن خون بند ناف اتولوگ (مربوط به خود نوزاد) و با توجه به مشکل بودن به دست دادن تخمینی دقیق از پیوندهای اوتولوگ (دادن سلول‌های بندی خود فرد به خودش) و در دسترس بودن ساده پیوند آلوژنیک (دریافت سلول‌های بنیادی از دهنده دیگر) نباید سپردن خون بند ناف به بانک خصوصی به‌عنوان یک بیمه بیولوژیک تشویق شود.»

اغلب کارشناسان با این نظر موافق‌اند و می‌گویند احتمال اینکه نوزاد شما زمانی بتواند از خون بند ناف خودش استفاده کند، بسیار کم است. استفن فیک، استاد بیماری‌های اطفال در دانشگاه یو سی ال ای می‌گوید: «من به بیمارانم نمی‌گویم این کار را انجام ندهند، اما خاطرنشان می‌کنم که احتمال اینکه زمانی از این خون بند ناف ذخیره‌شده به کارشان بیاید، بسیار کم است. این کار یک سیاست بیمه‌ای بسیار گران‌‌قیمت است. بیماری‌هایی در کودکان بتوان آن‌ها را با سلول‌های بنیادی خون بند ناف خودشان درمان کرد، واقع نادر هستند.»

آرتور کاپلان متخصص اخلاق زیستی و رئیس دپارتمان اخلاق پزشکی در دانشگاه پنسیلوانیا نیز با این نظر موافق است و می‌گوید: «اگر کودکی به بیماری‌های ژنتیکی معینی مبتلا باشد، خون خود بندناف منجمد خودش به او کمکی نخواهد کرد. این خون بند ناف همان خطاهای ژنتیکی را خواهند داشت که از قبل باعث بیماری شده‌اند، بنابراین درمان خوبی به شمار نمی‌روند.»

مرکز سرطان یادبود اسلون کترینگ دراین‌باره می‌گوید سناریوهایی وجود دارد که در آن سپردن خون بند ناف بانک می‌تواند مفید باشد، برای مثال اهدای سلول‌های بنیادی خون بند ناف یک نوزاد به خواهر یا برادر بزرگ‌ترش که دچار بیماری خونی شده‌اند.

سلول‌های بنیادی به‌دست‌آمده از خون بند ناف همچنین ممکن است به افراد غیر خویشاوند (غریبه) کمک کنند و برای همین است که سازمان‌های متعددی مانند آکادمی متخصصان کودکان آمریکا ایجاد بانک‌های عمومی خون بند ناف را در مقابل بانک‌های خصوصی بند ناف ترغیب می‌کنند، چرا این بانک‌ها ممکن است به افراد بیشتری نفع برسانند.

به‌طورکلی، اگر قصد سپردن خون بند ناف نوزادتان به بانک‌های خصوصی را دارد، باید از محدودیت‌های آن آگاه باشید. اگر تصمیم گرفتید این کار را انجام ندهید، احساس گناه نکنید. کاپلان می‌‌گوید: «من از اینکه تبلیغات گمراه‌کننده در والدین دراین‌باره احساس گناه یا شرم ایجاد می‌کند، ناخشنودم. هیچ‌کس نباید شما را به این خاطر که خون بند ناف کودکتان را به بانک نسپرده‌اید، بی‌مسئولیت یا بی‌توجه بشمارد.»

• نتیجه‌گیری

درمجموع می‌توان گفت اگر استطاعت مالی به بانک سپردن خون بند ناف نوزادتان را دارید، این کار ضرری ندارد و ممکن است در مواردی مانند بیماری خواهر یا برادر زیست‌شناختی نوزاد با پیوند سلول‌های بنیادی خون بند ناف قابل‌درمان است، به درد بخورد. اگر به خاطر هزینه بالای این کار یا کاربردهای محدود آن نمی‌خواهید این کار را بکنید، اهدای خون بند ناف نوزادتان را به یک بانک عمومی خون بند ناف در نظر داشته باشید، چراکه این کار می‌تواند به دیگرانی که نیازمند پیوند سلول بنیادی هستند، کمک برساند.

YahooParentig