برای دانشمندان این یعنی اثر پروانه‌ای که ابتدا در سال 1952در داستان آوای تندر اثر ری‌بردبری به آن اشاره شد. اهالی موسیقی نیز پدیده مشابهی به نام رزونانس را می‌شناسند که طی آن هر یک از سیم‌های ساز یا اجسام دیگر چنانچه از ویژگی‌های فیزیکی مشابهی برخوردار باشند با لرزش یکی، دیگری نیز ارتعاش پیدا می‌کند.
برای ما ایرانی‌ها اما این پدیده یاد‌آور منارجنبان اصفهان است؛ مناره‌ای که با حرکت یکی، دیگری نیز می‌جنبد. این مناره‌ها در دوران تیموریان ساخته شده و به زبانی برگرفته از معماری و عرفان ایرانی اسلامی می‌گوید هر حرکتی در مختصات شخصی ما می‌تواند موجب حرکت دیگری در مختصاتی دیگر باشد.
برای مشاهده عینی این پدیده باید به قریه کارلادان رفت؛ جایی در مسیر اصفهان به نجف‌آباد و بر مزار عارفی به نام عموعبدالله کارلادانی که روی مزارش سال 716هجری حک شده است. ایوان منارجنبان به سبک مغول ساخته شده اما شکل مناره‌ها نشان می‌دهد که آنها را اواخر دوره‌صفویه به ایوان اضافه کرده‌اند. هر مناره نیز دارای پهنای 9متری و بلندی 17متری است و بنابر دانش معماری بر اثر پدیده تشدید یا دوپلر، تکان دادن یکی موجب حرکت دیگری می‌شود. این بنا با کاشی‌های لاجوردی رنگ به شکل ستاره چهارپر و شکل‌های دیگری شامل کثیرالاضلاع‌های فیروزه‌ای رنگ مزین شده است بنابراین افزون بر شگفتی معماری‌اش نشانه‌های بسیاری از زیبایی می‌توان در آن یافت.
