به گزارش NBC، این استوانه فلزی که در اداره بین‌المللی اوزان و مقیاس‌ها در نزدیکی پاریس نگهداری می‌شود، به دلیل آلودگی‌های سحطی دهها میکروگرم اضافه وزن پیدا کرده‌است.
در نتیجه هر کشوری که یکی از این مقیاس‌ها را در اختیار داشته باشد، به احتمال زیاد مفهوم متفاوتی از کیلوگرم دارد،رویدادی که می‌تواند تحقیقات علمی که نیازمند ارائه وزن دقیق است را دچار اختلال کرده و یا تجارت کالاهای بین‌المللی که به شدت به واسطه وزن خرید و فروششان محدود شده‌اند، از قبیل مواد رادیو‌اکتیو را دگرگون سازد.
تکنیک‌‌های پاکسازی جدید که به تازگی ارائه شده‌اند می‌توانند به تدریج این واحد بنیادین را به واحدی غیر قابل تغییر و ثابت تبدیل کنند. از آنجایی که این تکنیک پاکسازی از تجهیزاتی استفاده می‌کند که نیازمند زمان و پول زیادی نیست، می‌توان آن را تکنیکی عملی نامید که به صورتی گسترده مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
کیلوگرم اولین بار در سال 1875 به عنوان استانداردی بین‌المللی در پیمان متر پذیرفته شد. در آن زمان دانشمندان از کمبود شیوه‌ای ثابت و استاندارد برای محاسبه وزن با دقتی بسیار بالا خسته شده‌بودند. برای حل این معزل،استوانه‌ای فلزی به نام طرح اولیه بین‌المللی کیلوگرم از موادی مانند آلیاژ پلاتینیوم- ایریدیوم و پلاتینیوم ساخته شد. این استوانه که وزن آن یک کیلوگرم است، مفهوم واحد کیلوگرم در نظر گرفته شد. کیلوگرم یکی از هفت استاندارد بین‌المللی واحدهای پایه برای محاسبات است.
در دهه 80 درحدود 40 نسخه از این استوانه در میان کشورهایی که پیمان متر را پذیرفته بودند تقسیم شد. در آن زمان نیز دانشمندان توجه داشتند که آلودگی سطحی می‌تواند از دقت واحد بکاهد. برای مقابله با این رویداد،اجرام به شکل استوانه‌ای ساخته شدند که از سطح کمتری برای نشستن گرد و غبار برخوردار است.
برای پاک کردن این استوانه‌ها متخصصی حرفه‌ای آنها را با استفاده از چرمی از بدن بز کوکی که به الکل آغشته شده پاک خواهد شد، اما از آنجایی که هر کشوری کیلوگرم‌های خود را به شیوه‌های مختلف و در زمان‌های متفاوت پاک می‌کند،این واحد‌ها در گوشه و کنار جهان با یکدیگر تفاوت دارند.
محققان برای درک بهتر روند اضافه وزن واحد کیلوگرم از تکنیک عکاسی طیف‌سنجی پرتو ایکس استفاده می‌کنند تا با دقت سطح این استوانه ها را مشاهده کنند. سطح این استوانه‌ها طی دهه‌های گذشته در اثر نشستن ترکیبی از آلودگی‌های کربنی و جیوه‌ای دچار اضافه وزن شده است و با وجود اینکه چند میکروگرم میزان چشمگیری نیست، در اندازه‌گیری مواد حیاتی از اهمیت بالایی برخوردار است.
استفاده از گاز اوزون و نور فرابنفش می‌تواند ارتباط میان اتم‌های کربن و سطح استوانه را از بین برده و وزن ناشی از آن را از واحد وزن بکاهد. با این‌همه پیش‌بینی می‌شود در آینده استفاده از استوانه‌های فلزی به عنوان مقیاس وزن متوقف شده و ابزارهای الکترومغناطیسی جایگزین آنها شوند.
