خیاطی را دوست دارد، آنقدر که از همان بچگی اگر از او می‌پرسیدند: «می‌خواهی چکاره شوی؟ ‌» کودکانه پاسخ می‌داد: «خیاط هنرمند! ‌».

 همشهری آنلاین_ سحر جعفریان: «شهناز چناری»، بانوی ۵۸ ساله و کارآفرین که سال‌ها از سکونتش در محله «شمشیری» می‌گذرد، شاید تصورش را هم نمی‌کرد روزی به‌عنوان کارآفرین موفق منطقه معرفی شود. او با نیت انجام کار خیر، آموزش به بانوان سرپرست خانواده یا نیازمند را آغاز کرد و اکنون براین باور است: «نیت خیر، برکت فکر و عمل آدم می‌شود. این نیت یک نوع معامله با خداست که از هر طرف حساب کنی، سود خالص است.» در یکی از روزهای گرم و «کرونا» یی تابستان، او با چهره‌ای مهربان و گشاده‌رو میزبان ما در کارگاه تولیدی کوچک و جمع و جورش می‌شود. گزارش زیر که حاصل گفت‌وگویی چند ساعته است با هم می‌خوانیم.
۲۰ سالش که بود نخستین «کلاه» و «شال گردن» بافتنی را با تشویق مادرش بافت. یکی از همسایه‌ها وقتی کلاه و شال گردن را با آن رج‌های محکم و منظم دید به او سفارش کار داد تا یکی مانند همان را برای دخترش ببافد. شهناز چناری، بانوی خیر و کارآفرین هم‌محله‌ای با این بیان این جمله‌ها، داستان دریافت عنوان «کارآفرین موفق» را آغاز می‌کند و می‌گوید: «مادرم یک خیاط حرفه‌ای و خانگی بود. همیشه وقتی کار می‌کرد کنارش می‌نشستم و با دقت نگاه می‌کردم. البته گاهی هم آنقدر سؤال می‌پرسیدم که حسابی کلافه می‌شد. ۲۰ سالگی که نخستین سفارش کار را گرفتم، انگیزه‌ای برای آغاز یک کار با دقت و خلاقیت بیشتر شد. پس از آن، سراغ دوخت ودوز با تکه پارچه‌ها رفتم و یک کیف دستی زنانه دوختم. پیراهن و لباس بچگانه هم طراحی می‌کردم. البته پس از ازدواج، وقفه‌ای در کارم افتاد. اما پس از یکی ۲ سال، دوباره پارچه و سوزن به دست گرفتم.»

  •  فرصتی خداپسندانه

کارگاه تولیدی بانوی کارآفرین، کوچک اما پر از سرویس‌های دوخته شده و بسته‌بندی شده خواب و طاقه‌های پارچه است. لابه‌لای آنها جایی برای خودش باز کرده و روی یک صندلی نشسته است. او ادامه می‌دهد: «برای اینکه لباس‌های بازاری‌تر و مشتری‌پسند بدوزم، گاهی به محدوده «بهارستان» و چهارراه «استانبول» می‌رفتم تا از یکی از واحدهای تولیدی پوشاک بخواهم خیلی فشرده به من برش و الگوسازی لباس‌های مجلسی را آموزش دهد. با یکبار دیدن یاد می‌گرفتم. چون بسیار علاقه‌مند و مشتاق بودم. گاهی حتی خودم ایده‌هایی برای برش داشتم و به آنها می‌گفتم. تا آن زمان بیشتر تفریحی کار می‌کردم اما شرایط اقتصادی که سخت شد و همسرم به سبب جانبازی نتوانست مانند سابق کار و فعالیت کند، من دست به کار شدم تا کسب و کار خود را با یک برند راه بیندازم. خیلی سخت بود. چند بار ناامید شدم. در همین زمان که در جلسات خیّران محله با هدف کمک به نیازمندان و خانواده‌های کم‌بضاعت شرکت می‌کردم، با توجه به استعداد و تخصصی که در خیاطی داشتم، مربی کارگاه‌های آموزشی بانوان سرپرست خانوار شدم. این یک فرصت بود.»

  •  کارگاه و غرفه فروش دادند

بانو چناری در ادامه می‌گوید: «کارگاه‌ها را رایگان برگزار می‌کردیم. حتی تا جایی که امکان داشت مواد اولیه و اسباب کار بانوان را هم با همت سایر خیّران تهیه می‌کردیم. کمی که گذشت با خود فکر کردم، بهتر است با کارآفرینی، سر و سامانی به اشتغالزایی این بانوان بدهم. برای همین تصمیم گرفتم به اداره «امور بانوان» منطقه مراجعه کنم و با کمک مجمع خیران، طرح‌های اشتغالزایی و کارآفرینی‌ام را اجرایی کنم. چند وقتی درگیر امور کارشناسی، تشکیل پرونده و ثبت برند بودم. تا اینکه بالاخره فضای این کارگاه کوچک در بوستان «المهدی» (عج) را در اختیارم گذاشتند. البته یک غرفه در بازارچه‌ای در محله «جنت‌آباد جنوبی» هم ویژه عرضه و فروش محصولات به ما دادند. کار را با ۲ چرخ خیاطی و ۵۰۰ هزار تومان پارچه اهدایی خیّران آغاز کردیم. در ابتدا سودی در کار نبود. دلم می‌خواست اگر سودی هم حاصل می‌شد، تنها به کارآموزهای جویای درآمد تقدیم کنم تا انگیزه بگیرند. ابتدا فقط سرویس‌های آشپزخانه از انواع دم‌کنی، دستکش‌های پارچه‌ای تا پیشبند و غیره تولید می‌کردیم. از طرفی، چون کارگاه کوچک است، نزدیک به ۲۵ نفر از بانوان همکار، در منازلشان کار می‌کنند و گاهی یکی ۲ نفر به اینجا می‌آیند. به‌ویژه که اکنون «کرونا» ویروس امان نمی‌دهد.»

  •  کلید موفقیت کارآفرینی چیست؟  

کارآفرین هم‌محله‌ای می‌گوید: «نزدیک به ۶ سال است که فعالیت می‌کنیم. در این مدت، اگر بانویی آمد و درخواست کار کرد، ما او را پذیرش کردیم. با این تفکر، برکت کسب‌ وکارمان هم بیشتر شد. طوری که تولید سرویس‌های خواب از تشک و بالشت گرفته تا کاور در سایزهای مختلف را نیز به محصولات تولیدی‌مان اضافه کردیم. البته از آنجایی که زندگی در شرایط کنونی با توجه به شیوع کرونا به ۲ بخش پیش و پس از کرونا تقسیم می‌شود، باید بگویم پس از کرونا، از بیمارستان‌ها ‌و کلینیک‌های پزشکی و درمانی برای دوخت ماسک وگانهای استاندارد سفارش گرفتیم تا حدودی کسادی بازار برای بانوان مجموعه ما جبران شود. خودم سفارش می‌گیرم، کار را با برنامه‌ریزی بین بانوان پخش و بعد از انجام‌جمع‌آوری می‌کنم و برای فروش به غرفه جنت‌آباد تحویل می‌دهم. به گمانم نکته کلیدی کارآفرینی این است که کارآفرین هم باید پا به پای کار پیش برود و زحمت بکشد. اینکه‌کاری را آغاز کند و کناری بنشیند، نمی‌شود کارآفرینی موفق! علاوه بر این نکته، دقت در کیفیت کار نیز مهم است.»

  • آموزش و اشتغالزایی برای بانوان سرپرست خانوار

امور بانوان سرپرست خانوار از بخش‌های زیر مجموعه معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری منطقه است که کارآفرینان محلی را هم پوشش می‌دهند.  
«علی حیدری»، معاون اجتماعی و فرهنگی شهرداری منطقه، در این‌باره می‌گوید: «در اداره امور بانوان منطقه، برای بیش ۴۰۰ بانوی سرپرست خانوار پس از کارشناسی شرایط زندگی آنها، پرونده تشکیل شده است. به این بانوان در مناسبت‌های خاص با همیاری خیّران محلی، بسته‌های حمایتی و معیشتی اهدا می‌شود. خدماتی مانند فراهم آوردن تحصیل و تفریح کم‌بها ویژه فرزندان آنها نیز از دیگر خدمات است.» 
حیدری ادامه می‌دهد: «یکی از خدمات پر استقبال معاونت، برگزاری کلاس‌های آموزشی رایگان در رشته‌های مختلف هنری، علمی و فنی ویژه بانوان سرپرست خانوار است تا شرایط اشتغال برای این گروه از بانوان با گذراندن دوره‌های آموزشی ایجاد شود. البته در بسیاری از موارد، مسئول کارگاه‌ها حلقه اتصال مددجویان به کارفرمایان می‌شوند تا بستر درآمدزایی بلافاصله پس از آموزش، ایجاد شود. در حال حاضر، بیش از ۵۰ کارگاه آموزشی رایگان به‌صورت آنلاین و حضوری درسراهای محله برگزار می‌شود و ۱۴۰ بانوی سرپرست خانواده از خدمات آن کارگاه‌ها بهره‌مند می‌شوند.» 
بانوان واجد شرایط برای تشکیل پرونده سرپرستی خانواده می‌توانند به اداره امور بانوان شهرداری واقع در خیابان آزادی، تقاطع استادمعین مراجعه کنند.

برچسب‌ها