هفته‌نامه‌ی دوچرخه > علی مولوی: همیشه که نباید به بالا و آسمان نگاه کنیم و به‌خاطر زیبایی و شکوه آسمان و تمام آن‌چه بالای سر ماست، خداوند را ستایش کنیم. گاهی هم می‌شود مثل پرنده‌ها هنگام پرواز، به پایین نگاه کنیم.

این‌جاست که رنگ‌ها، طیف‌ها و شکل‌هایی را می‌بینیم که پیش از این هرگز ندیده‌ایم. این‌جاست که به‌خاطر این تابلوهای زیبای آبستره یا انتزاعی که زیر پایمان است قدرت و شکوه خداوند را ستایش می‌کنیم.

«تیموتی مون»، معمار و عکاس استرالیایی است که در دانشگاه سیدنی در رشته‌ی معماری تحصیل کرده، اما بعدتر هنگام عکاسی سیاه و سفید از بناها متوجه علاقه‌ی بی‌اندازه‌اش به عکاسی شد. او بعدتر از طریق همسرش متوجه شد که چه‌قدر به عکاسی از منظره‌های طبیعی علاقه‌مند است و چه‌ دنیای شگفت‌انگیز و بی‌نهایتی در برابر اوست. او در این سال‌ها به عکاسی هوایی از مناظر طبیعی هم علاقه‌ی خاصی نشان داده و با استفاده از پهپاد، مناظر شگفت‌آوری را از زاویه‌ی دید پرندگان کشف می‌کند.

تیموتی مون به عکاسان تازه‌کار پیشنهاد می‌کند: «هیچ‌وقت در اولین بازدید از یک مکان دوربین دست نگیرید. این کار کمک می‌کند که تمرکز کنید، لذت ببرید، کشف کنید و سوژه و مکان عکاسی‌تان را درک کنید. من اغلب نیاز دارم سه‌بار یا بیش‌تر از یک مکان دیدن کنم تا حس منحصر به‌فرد آن مکان را درک کنم.»