امروز، روز شهادت توست؛ تو که در روزگاری پُرتلاطم زندگی کردی، روزگاری که آزادی و آرامش و ثباتی برقرار نبود، نه اجتماعی و سیاسی، نه علمی و نه حتی شخصی. با این‌همه از دل این روزگار پرآشوب درخشیدی و جهان دین و دانش را، تا همیشه وامدار خود کردی.

و تو هم‌چنان به ما درس زندگی می‌دهی؛ مثلاً آن‌جا كه درس نرمش و انعطاف و مردم‌داری داده‌ و فرموده‌ای كه با کسى‌که پیوندش را از تو بریده ارتباط برقرار كن، به كسی‌که آن‌چه را داشته از تو دریغ کرده بخشنده باش، با کسى که به تو بدى کرده نیکى کن، به کسى که به تو دشنام داده سلام کن، با آن‌که با تو دشمنى ورزیده انصاف را رعایت كن و از کسى که به تو ستم روا داشته، درگذر؛ هم‌چنان که دوست دارى که نسبت به بدی‌های تو با گذشت رفتار شود. به عفو خدا از خودت عبرت گیر، آیا نمی‌بینى که آفتابش بر نیکان و بدان هر دو مى‌تابد و بارانش بر شایستگان و ناشایستگان هر دو مى‌بارد؟

نامت بلند و یادت گرامی باد.