همشهری‌آنلاین-نصیبه سجادی: دکتر «منوچهر قارونی» متخصص قلب و عروق، دانش‌آموخته مدرسه البرز و استاد بازنشسته دانشگاه تهران است. او مخالف سرسخت هر نوع کتک زدن و تحقیر شاگردان به ویژه در جمع است. قارونی تأکید می‌کند: «آسیب‌های روانی این کار تا سال‌ها باقی می‌ماند. به همین دلیل است که هیچ‌وقت دانشجو، انترن و رزیدنت‌هایم را توبیخ و تحقیر نکرده‌ام. کاری را خوب انجام ندهند می‌گویم اگر این کار را این‌طور انجام می‌دادی بهتر نبود یا با شوخی و طنز، ایراد کار را به او گوشزد می‌کنم.»
به نظر دکتر قارونی که روزگاری خودش از شاگردان ممتاز مدرسه البرز بوده، تنبیه، کلامی و بدنی، استرس و اضطراب ایجاد می‌کند و مغز را از کار می‌اندازد. او می‌افزاید: «شاید به همین دلیل است که شاگردان، فرقی نمی‌کند در چه سنی باشند، همیشه فردای امتحان باسوادترند و به راحتی از عهده پاسخ به سؤالات برمی‌آیند.»
توبیخ در سکوت
خاطره‌انگیزترین دوران تحصیلی دکتر قارونی در دبیرستان البرز رقم خورده و او الان یکی از بهترین متخصصان قلب و عروق پایتخت به حساب می‌آید. دکتر قارونی می‌گوید: «یک روز معلم نیامده بود و ما فکر کردیم، مدرسه تعطیل است. به سینما رفتیم. ناظم مدرسه وقتی مطلع شد ماشین گرفت و به سینما آمد و ما را به دبیرستان برگرداند. او ما را تنبیه بدنی نکرد، حرفی نزد، در سکوت کامل ما را به مدرسه رساند. همین باعث شد که دیگر هیچ‌وقت زنگ کلاس از مدرسه بیرون نرویم و بی‌انضباطی نکنیم. با اینکه همه امکانات در مدرسه بود، زمین فوتبال استاندارد، والیبال، بسکتبال و ...ولی ما حتی زنگ تفریح هم با عشق درس بخوانیم.»
دکتر 72 ساله پایتخت ادامه می‌دهد: «نظم در این مدرسه حرف اول را می‌زد. فرقی نمی‌کرد فرزند چه مقامی هستی باید سر وقت در مدرسه حاضر می شدی. اگر کسی اشتباهی می‌کرد تنها توبیخ بود و تذکر و در صورت تکرار اخراج از مدرسه در دستور کار قرار می‌گرفت.»
شاید همین عزت‌نفس دادن‌ها باعث شد که فارغ‌التحصیلان این مدرسه آن سال‌ها کرسی‌های بهترین دانشگاه‌های ایران را اشغال کنند. دکتر قارونی می‌گوید: «سال ۱۳۴۷ از ۱۸۰ قبولی کنکور پزشکی ۸۰ نفرشان البرزی بودند، ۹۰درصد دانشجویان ریاضی صنعتی شریف در همین سال از مدرسه البرز وارد این دانشگاه شدند.»