تاریخ انتشار: ۲۶ شهریور ۱۳۸۷ - ۰۵:۵۰

برگردان مناف یحیی‌پور: خدایا! تو را به واسطه خودت شناختم. اصلاً تو خودت راه رسیدن به خودت را نشانم دادی و دعوتم کردی؛ وگرنه اگر تو نمی‌خواستی‌، من از کجا به تو پی‌می‌بردم ومی‌شناختمت؟

   خدایا!

   تو سزاوار ستایشی، خدایی که هر وقت می‌خوانمش پاسخ می‌دهد، هرچند که هر زمان او مرا می‌خواند من در جواب دادن سست وکند باشم.

   خدایی را ستایش می‌کنم که هر وقت از او درخواستی ‌دارم، به درخواستم توجه می‌کند، گر چه هر وقت او از من قرض بخواهد من بخل بورزم.

   خدایی را ستایش می‌کنم که هر وقت نیازی ‌داشته باشم، صدایش می‌کنم و هر گاه رازی ‌داشته باشم با او خلوت می‌کنم، بی‌ آن‌که به واسطه و میانجی‌ای احتیاج داشته باشم.‌

   خدایا!

   راه‌های درخواست از تو را باز می‌بینم و کمک خواستن از تو را برای هر کس که به تو امید دارد، روا می‌یابم. درهای دعا به روی فریادکنان گشوده است و می‌دانم که تو برای
جواب دادن به کسانی که چشم امیدشان به توست، در جایگاه اجابت قرار گرفته‌ای و منتظری صدایت کنند و حضور و کمک تو را بخواهند تا از درماندگان مراقبت کنی.

   خدایا!

   تو سزاوار ستایشی، که جز تو کسی را نخوانم و می‌دانم که اگر دیگری را بخوانم، دعایم را اجابت نمی‌کند. به کسی جز تو دل نمی‌بندم و امیدوار نیستم، که اگر به دیگری امید داشته باشم، ناامیدم می‌کند.

   خدایا!

   تو را ستایش می‌کنم که کارم را خود به عهده گرفته‌ای و با بزرگی و احترام با من رفتار می کنی و به دیگران واگذارم نکرده‌ای تا خوارم کنند.

   خدایا!

   تو سزاوار ستایشی، که چنان با صبر و بزرگواری با من برخورد می‌کنی، گویی که هیچ خطا و گناهی از من سر نزده است.

   پیش من، خدایم سزاوارترین کس برای سپاس و ستایش  است و بیشتر از همه بر من حق دارد که او را سپاس گویم و ستایش کنم.

   خدایا!

   هر وقت کسی به سمت تو بیاید، راهش نزدیک است و تو خود را از آفریده‌هایت پنهان نمی‌کنی؛ مگر این‌که کارها و رفتارمان ما را از تو دور کند.    

   خدایا!

   با همه خواسته‌هایم به سوی تو آمده‌ام و از تو کمک می‌خواهم. خدایا! به کرم و عطای تو اطمینان دارم و خیالم از درستی وعده‌های تو راحت است.

   خدایا!

   مطمئنم که می‌دانی جز تو خدایی ندارم که بخواهم به او دل ببندم تا به سوی او بروم و از او کمک بخواهم.

   خدایا!

   تو خود گفته‌ای که با تکیه بر فضل و کرم خدا از او درخواست کنید، که او نسبت به شما مهربان است. خدایا! این از صفت‌های تو نیست که به ارائه درخواست‌ها ‌امر کنی و بعد از اجابت و عطا خودداری کنی.

   خدایا!

   تو در دنیا مرا در آغوش مهربانی و فضل و کرم خود بزرگ کردی و در باره آخرت نیز، به بخشش و گذشت و کرم خود اشاره کرده‌ای.

   خدایا!

   شناختی که از تو دارم، راه را به من نشان می‌دهد و عشق و علاقه‌ام به تو واسطه و میانجی میان ما خواهد بود. و من هم به بلدِ راه اطمینان دارم وهم به واسطه و میانجی‌ای که دارم.*

------------

* برگردان قسمتی از دعای‌ ابوحمزه ثمالی.
ابوحمزه ثمالی از یاران امام علی‌بن‌حسین‌ع است و نقل می‌کند که امام سجاد در شب‌های ماه رمضان این دعا را می‌خواند.