اگر مدت زمان زیادی زیر نور آفتاب بایستید، برنزه میشوید یا میسوزید. به علاوه پوستتان صدمه میبیند و علائم پیر شدن در آن ظاهر میشود. این عبارات ممکن است شبیه آگهی تبلیغاتی یک کرم ضد آفتاب باشد، اما همین موارد در مورد سنگهای کوچک سرگردان منظومه شمسی نیز صدق میکند. سطح یک سیارک جوان هم تحت تاثیر خورشید، فرسوده و پیر میشود اما این روند از تابش ماوراء بنفش ناشی نمیشود بلکه نتیجه تاثیر بادهای خورشیدی است.
در صورتی که سیارک‌ها در معرض بادهای خورشیدی قرار گیرند، طی 1 میلیون سال میتوانند از رنگ خاکستری مثل ماه، به رنگ قرمز، مانند مریخ درآیند. 1 میلیون سال در مقیاس نجومی زمان بسیار اندکی است. اما چرا این موضوع مهم است؟ محققان رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) بر این باورند که این یافته نه تنها به منجمان کمک میکند تا از روی ظاهر یک سیارک تاریخچه زندگی آن را شناسایی کنند، بلکه می تواند به عنوان معیاری از تاثیرات ثانویه برخورد با دیگر سیارک ها نیز به کار رود.
البته در این حوزه موضوعات بحث برانگیز بسیاری وجود دارد. یکی از مهمترین این موضوعات تفاوت آشکار بخش درونی سیارک‌ها با شهاب سنگهایی است که در زمین یافت شدهاند. سیارک‌ها نسبت به همتایان زمینی خود قرمزتر هستند. ولی علت این قرمزی چیست؟
به گزارش ماهنامه نجوم، «پی‌یره ورناتزا»، نویسنده اصلی مقاله می‌گوید:"به نظر میرسد سیارک ها خیلی زود "برنزه" می‌شوند. اما بر خلاف انسانها که از شدت تابش فرابنفش خورشید برنزه می‌شوند، سیارک‌ها به دلیل تاثیر بادهای قوی خورشیدی دچار این عارضه میگردند".
اگرچه این یک کشف جالب به شمار میرود، سرعت "برنزه" شدن سیارک شگفت‌انگیز است. پس از برخورد بین دو سیارک، سیارکهای جدیدی با سطوح تازه و دست نخورده ایجاد می‌شوند. با گذشت 1 میلیون سال، این سطوح جدید در اثر اصابت ذرات باردار باد خورشیدی به رنگ قرمز تیره در می‌آیند.
میزان قرمزی سطح سیارک به مقدار زیادی وابسته به نوع ترکیبات معدنی سطح آن است. اما در هر صورت بخش عمده روند "برنزه شدن" در همان 1 میلیون سال اول رخ میدهد. البته پس از آن نیز این روند ادامه مییابد، ولی آهستهتر.