به گزارش همشهری آنلاین، پیش از آنکه تندیس فعلی حکیم فردوسی- ساخته استاد ابوالحسن صدیقی- در میدان فردوسی قرار بگیرد، تهرانی‌ها تا سال ۱۳۳۸، مجسمه ساخته شده در هند و اهدایی رئیس انجمن زرتشتیان تهران را به عنوان مسجمه فردوسی می‌شناختند.
براساس اسناد موجود، رستم گیو رئیس انجمن زرتشتیان تهران و نماینده زرتشتیان در آن سال‌ها نامه‌ای را خطاب به نخست وزیر (احمد قوام)نوشت و اعلام کرد، مجسمه‌ای از حکیم فردوسی از جنس برنز و با وزن تقریبی ۲ تن و نیم در بمبئی هند ساخته شده و آماده حمل به ایران است.
در همین راستا، شهرداری آن زمان تهران، نتایج مطالعه خود برای نصب مجسمه را اعلام و با الصاق نقشه‌ای، میدان فردوسی را محلی مناسب برای این کار معرفی و پیشنهاد کرده بود.
نکته قابل توجه این است که این مجسمه از سوی مجسمه‌ساز معروف هندی «راس بهادرماترا» در سال ۱۳۱۹ به پایان رسید، ولی به علت مشکلات جنگ جهانی و صادر نشدن پروانه تا آخر سال ۱۳۲۳ اهدای آن به تأخیر افتاد. سرانجام در بهمن سال ۱۳۲۳ مجسمه از بمبئی به تهران حمل و در یکی از میادین شهر تهران نصب شد.
پس از نصب تندیس ساخته شده از سوی استاد صدیقی، این تندیس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران قرار گرفت.