همشهری آنلاین _ رضانیکنام: مگر می‌شود که این همه دغدغه و مشکل را یکجا داشته باشند. چرا تا به حال کسی برایشان‌کاری نکرده است. یکی می‌گوید که برای راننده‌ها تره هم خرد نمی‌کنند، چه برسد به اینکه به وضعیتشان برسند. تازه اگر گلایه‌ای شود همین لقمه نان را هم می‌گیرند و بیکارشان می‌کنند؛ به راحتی نوش جان کردن یک لیوان آب. به همین دلیل از ما قول می‌گیرند تا نامشان را نبریم و فقط مشکلاتشان را به گوش مسئولان برسانیم. در این گزارش با چند نفر از این اقشار زحمتکش به نمایندگی از ۴هزار راننده خودروهای استیجاری در مناطق۲۲گانه شهر تهران همکلام شدیم؛ به امید اینکه با توجه مسئولان گره از کار آنان باز شود.
- کسر ماهانه ۸۵۰ هزار تومان بابت بیمه
شرایط استخدامی رانندگان خودروهای استیجاری که در نقاط مختلف شهر تهران خدمت می‌کنند با سایر مشاغلی که سراغ داریم فرق دارد. «افشین‌ـ الف» از شهروندان شهرری که۱۷ سال سابقه رانندگی دارد می‌گوید: «با اینکه بیمه تأمین اجتماعی هستیم و طبق قانون کار، کارفرما باید بخش زیادی از حق بیمه را بپردازد اما در اینجا بابت پرداخت حق بیمه ماهانه مبلغ ۸۵۰ هزار تومان از حقوقمان کسر می‌شود. در واقع، می‌توان گفت که همه حق بیمه را رانندگان پرداخت می‌کنند و نه کارفرما که عادلانه نیست. تازه بیمه بیکاری هم نداریم چون قرارداد بین ما و کارفرما را هم با فکر وترفندی خاص تنظیم کرده‌اند؛ طوری که اجازه هیچ‌گونه اعتراضی نداشته باشیم و حرفی نزنیم. در طول این سال‌ها اگر راننده‌هایی در این زمینه گلایه داشتند نامه عدم همکاری دریافت می‌کردند و اخراج می‌شدند. در این اوضاع اقتصادی، بیکاری خیلی بدتر است.»
- پس‌انداز اجباری نامعلوم
«وحیدـ لام» دیگر راننده‌ای است که از حدود ۱۶سال پیش به استخدام این شرکت خودرویی شهری درآمده و در مناطق مختلف ۱۰، ۱۱، ۱۲ و۱۴ سابقه‌کاری دارد. او درباره مشکلات رانندگانی که در مناطق۲۲گانه فعالیت دارند می‌گوید: «به جز یک جانبه بودن قرارداد همکاری به نفع کارفرما و هزینه سنگین بیمه تأمین اجتماعی، باید از کسر ماهانه ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار تومان با توجه به نوع خودرو بابت پس‌انداز حرف بزنم که کاملاً اجباری است. اصلاً معلوم نیست که این پس‌انداز چه می‌شود. به ما مدرک و سندی نداده‌اند که بعد بتوانیم حق و حقوقمان را بگیریم. می‌گفتند که این صندوق را راه‌اندازی کرده‌اند تا به راننده‌ها وام بدهند، اما در طول این سال‌ها شاید فقط چند راننده توانسته باشند از چنین امتیازی استفاده کنند. مگر به اجبار می‌توانند بخشی از حقوقمان را نگه دارند؟ با یک حساب سرانگشتی می‌توان فهمید که اگر هر ماه بابت پس‌انداز اجباری از ۴هزار راننده کسر کنند مبلغ ۴۰۰ الی ۶۰۰ میلیون تومان در ماه می‌شود. وقتی این رقم را در کل این سال‌ها ضرب کنید، چه رقمی به دست می‌آید و سود ماهانه آن کجا می‌رود؟ جای سازمان بازرسی شهرداری در این ماجرا خالی است. حالا همه امید راننده‌ها به مدیران شهری جدید است که به وضعیت نابسامان رانندگان استیجاری که عمرشان را در مناطق مختلف شهرداری گذرانده‌اند با جدیت رسیدگی کنند. سابقه‌کاری رانندگان از۷ تا ۲۰ سال است و در طول این سال‌ها وعده و وعید خیلی‌ها را برای رفع مشکلات و دغدغه‌ها شنیده‌اند.»
- آیا باید تا ثریا این دیوار کج برود؟
«سعید محمدی» وکیل پایه یک دادگستری درباره مشکلاتی که رانندگان خودرو مطرح می‌کنند ضرب‌المثل «خشت اول چو نهد معمار کج، تا ثریا می‌رود دیوار کج» را بیان می‌گوید و می‌افزاید: «ما که درتریبون‌ها از عدالت و برابری و جلوگیری از پایمال شدن حقوق مردم دم می‌زنیم چگونه می‌توانیم حقوق۴ هزار راننده زحمتکش شهر را نادیده بگیریم؟ آیا باید منتظر ماند تا به اصطلاح این دیوار کج تا ثریا بالا برود؟ به نظر من با روحیه حق‌طلبی که از شهردار تهران دیده‌ایم در دوره جدید فعالیت شهرداری تهران فرصت مغتنمی ایجاد شده تا این ساختارهای معیوب و اشتباه اصلاح شود.»