همه در روياهاي خوب به‌سرمي‌برند و روزي را خيال مي‌كنند كه يك شغل آبرومند و درآمد فراوان داشته باشند. روياپردازي و خيال اگر نبود، دخترها عروسك‌بازي نمي‌كردند و پسرها با شليك فشنگ خيالي پسر همسايه، كشته نمي‌شدند.
خيال براي انسان يك نعمت بزرگ است. انسان اگر قوه خيال نداشت، امروز شاهد پيشرفت‌هاي مادي و سازه‌هاي با عظمت نبود. قوه خيال، بستر تمام اين تلاش‌ها بوده و انسان دانا و پرتلاش را به اين دستاوردها رسانده است. اگر انسان پرواز را در ذهن خودش خيال نكرده بود هيچ‌گاه به سمت ساختن وسيله پرواز پيش نمي‌رفت.
روياپردازي اما بايد با كار و تلاش همراه باشد. روياهاي بشر بدون پيگيري عالمانه و تلاش فراوان، در همان روياي خام و ناپخته باقي خواهند ماند و رشد نخواهند كرد. روياپردازي و خيال يك نعمت بزرگ است اما اگر به مرحله اقدام و عمل نرسد ممكن است به نقمت و مايه بدبختي تبديل شود. عقل در زمان خطر به كمك انسان مي‌آيد و او را از روياهاي توخالي و بدون تلاش باز مي‌دارد. عقل به انسان مي‌گويد كه روياپردازي كافي نيست و براي رسيدن به نتيجه بايد تلاش كرد.
براي آنكه روياپردازي تبديل به سرطان نشود و انسان را از زندگي طبيعي خارج نكرده و گرفتار بدبختي نكند، رويا را بايد دنبال كرد و به تمام آنچه تحقق يك رويا به آن نياز دارد ملتزم بود. كسي كه در آينده‌هاي نداشته سير مي‌كند و برنامه‌اي براي رسيدن به رويايش ندارد، هم امروزش و هم آينده‌اش را از دست مي‌دهد.
دانشمندشدن، محروميت از خوشي‌ها و بيداري كشيدن‌ها و با جديت درس خواندن‌ها دارد. روياي بزرگ، تلاش بزرگ نيز طلب مي‌كند. اگر براي روياي بزرگ، معمولي تلاش كنيم به نتيجه نمي‌رسيم. رسيدن به مقامات عرفاني، جديت مي‌خواهد و به قله رسيدن بدون تحمل مرارت و سختي ممكن نيست.
هدف‌هاي بزرگ نزديك نيستند و فرق يك تمدن زنده و پيشرو با يك تمدن در حال زوال، در انسان‌هايشان است. ملتي كه روياي توانمند شدن و برتري تمدني را در سر دارد، نمي‌تواند كارگر خودش را با خريدن كالاي خارجي بيكار كند.
اين انسان‌ها هستند كه با دانش و تفكرات سازنده و جديت، يك تمدن بزرگ را مي‌سازند؛ و اين انسان‌ها هستند كه با روياپردازي سرطاني، يك تمدن 7هزار ساله را به يك كشور ضعيف تبديل مي‌كنند.