تاریخ انتشار: ۱۵ آبان ۱۳۸۹ - ۰۷:۲۷

ترجمه راحله فاضلی : در حالی که رژیم صهیونیستی، محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین را تحت فشار قرار داده است که به مذاکرات سازش ادامه دهد و بر ادامه شهرک‌سازی‌‌های این رژیم به دیده اغماض بنگرد، در اردوگاه عین الحیلوه لبنان که محل اسکان عده بی‌شماری از آوارگان فلسطینی است، هیچ نشانه‌ای از تسلیم و سازش به چشم نمی‌خورد.

در حالی که رژیم صهیونیستی، محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین را تحت فشار قرار داده است که به مذاکرات سازش ادامه دهد و بر ادامه شهرک‌سازی‌‌های این رژیم به دیده اغماض بنگرد، در اردوگاه عین الحیلوه لبنان که محل اسکان عده بی‌شماری از آوارگان فلسطینی است، هیچ نشانه‌ای از تسلیم و سازش به چشم نمی‌خورد. این پناهندگان به هیچ وجه قصد ندارند از حقوق مسلم خود صرف‌نظر کنند، تنها به یک چیز می‌اندیشند و آن هم حق بازگشت به خانه‌هایشان است.

ابویوسف یکی از مبارزان عضو جناح فلسطینی انصار‌الله، یکی از همین افرادی است که روی حقوق خود و هم میهنانش پافشاری می‌کند و سر سازش با رژیم صهیونیستی ندارد. او ضمن تأکید بر اهمیت مقاومت در برابر اشغالگران می‌گوید:هیچ کس نمی‌تواند بر سر حق ما برای بازگشت به فلسطین معامله کند و چانه بزند. تنها یک کشور با نام فلسطین وجود دارد و ما هرگز نمی‌توانیم به آنجا بازگردیم مگر اینکه مقابل اسرائیل مقاومت کنیم.

ابویوسف نیز مانند بیشتر فلسطینی‌ها یقین دارد که بیش از 6میلیون پناهنده که ناچار شده‌اند سرزمین خود را رها کنند باید روزی به موطن خود بازگردند و این حق مسلم آنهاست. اما در طرف دیگر این معادله، صهیونیست‌های اشغالگر قرار دارند که نه تنها تعداد مهاجران فلسطینی را زیر سؤال می‌برند بلکه ادعا می‌کنند فلسطینی‌هایی که برای خود حق بازگشت قائل هستند برای این رژیم، یک خطر به حساب می‌آیند. محمود عباس در میان فلسطینی‌ها به‌عنوان چهره‌ای سازشکار شناخته شده است که توان ایستادن در مقابل رژیم صهیونیستی را ندارد. او در کنفرانس آناپولیس که در سال 2007 برگزار شد به جورج بوش، رئیس‌جمهوری سابق آمریکا وعده داد مذاکرات عمیق و جدی با ایهود اولمرت، نخست‌وزیر آن زمان رژیم صهیونیستی را آغاز کند؛ مذاکراتی که در آن جنبه‌های مختلف فردی، جمعی، سیاسی و بشردوستانه مطابق با قطعنامه 194 مورد بررسی قرار گیرد.

براساس قطعنامه 194 مجمع عمومی سازمان ملل متحد و بند 13 بیانیه عمومی حقوق بشر، بازگشت به خانه، حق بدون قید و شرط پناهندگان است و آنها می‌توانند در صلح و آرامش در جایی زندگی کنند که قبلا خانه‌شان بوده است.
مذاکرات آناپولیس به شکست انجامید و نتیجه‌ای در بر نداشت. پس از بوش نوبت به باراک اوباما رسید که در مقابل مسئله فلسطین و رژیم صهیونیستی موضع خود را نشان دهد. رئیس‌جمهوری جدید آمریکا در طول یک سال در ظاهر تلاش کرد طرفین را به گفت‌وگو ترغیب کرده و شرایط لازم برای مذاکرات سازش را فراهم کند؛ مذاکراتی که تاکنون نتیجه‌ای برای فلسطینی‌های آواره و رانده شده از خانه‌هایشان دربر نداشته است. این شرایط موجب شده پناهندگانی که در اردوگاه عین‌الحیلوه ساکن هستند به چشم دیگری به ماجرا نگاه کنند. آنها که در حاشیه بندر سیدون واقع در جنوب لبنان روزگار می‌گذرانند، همچنان رؤیای بازگشت به وطن را در سر دارند.

ابو احمد فادل طاها، رهبر حماس در این اردوگاه اینگونه ازرؤیای بازگشت سخن می‌گوید: من در سال1958 در چادر کوچکی در همین اردوگاه به دنیا آمدم. همه عمرم را اینجا سپری کرده‌ام؛ در کنار پدر و فرزندانم. همه ما اینجا، روزهای سختی داریم و هر روز در آرزوی بازگشت به فلسطین هستیم.فادل طاها که از دفتر خود در اردوگاه، اخبار مربوط به فلسطین را دریافت و تحلیل می‌کند بر مقاومت هموطنانش پافشاری می‌کند و می‌گوید: رژیم صهیونیستی از ما انتظار دارد از حقوق خود برای بازگشت به سرزمینمان دست بکشیم. فلسطین از آن ما و نوادگان ماست و تنها با مقاومت آزاد می‌شود.
پناهندگانی که در لبنان هستند علاوه بر اینکه در برزخ انتظاری درازمدت به سر می‌برند با مشکلات و سختی‌های فراوانی دست به گریبانند.

دولت لبنان به خاطر نظام سیاسی‌اش که مبتنی بر تقسیم قدرت میان فرقه‌های مختلف است به 400هزار پناهنده فلسطینی ساکن در این کشور تابعیت نمی‌دهد. این موضوع موجب شده که آنها در تنگنا قرارگیرند زیرا از یک طرف شهروند لبنانی به حساب نمی‌آیند و از طرف دیگر از بسیاری حقوق و مزایا مانند شغل مناسب محرومند. با وجود اینکه در ماه اوت در مجلس لبنان تصمیم گرفته شد که به فلسطینی‌ها اجازه کار داده شود اما هنوز هم بیش از 70 شغل وجود دارد که فلسطینی‌ها نمی‌توانند به آنها دست یابند.

براساس گزارش آژانس امداد و امور پناهندگان سازمان ملل(آنروا)، فلسطینیانی که در 12 اردوگاه رسمی در لبنان زندگی می‌کنند مشکلات بسیاری دارند و به سختی روزگار می‌گذرانند. طبق توافق سال 1969 که میان اعراب صورت گرفت لبنانی‌ها حق ندارند در امور داخلی اردوگاه‌ها دخالت کنند و فلسطینی‌ها باید نظام امنیتی مستقل این مراکز را مستقر کنند. این در حالی است که بسیاری از آوارگان هنوز هم بیم آن را دارند که حملات وحشیانه صهیونیست‌ها بین سال‌های 1975 تا 1990 تکرار شود و اردوگاه‌ها مورد حمله مهاجمان قرار گیرند. از این‌رو استفاده از سلاح نظامی برای آنها یک امر حیاتی به حساب می‌آید. شیخ‌ماهر عوید، فرمانده جناح انصار‌الله در اردوگاه عین الحلوه در این رابطه می‌گوید: ما سلاح‌هایمان را به‌عنوان ضمانتی برای حق بازگشتمان به وطن حفظ می‌کنیم. همه فلسطینی‌هایی که از خانه‌هایشان آواره شده‌اند بر این عقیده‌اند که بازگشت به فلسطین تنها از راه مقاومت امکان‌پذیر است. همه گروه‌های فلسطینی اردوگاه عین الحلوه -که حدود 75 هزار پناهنده را در خود جای داده است- در یک مسئله با هم توافق دارند؛ همه آنها در انتظار روزی برای بازگشت به خانه‌هایشان هستند.

الجزیره