مجلس در بزنگاه عقلانیت سیاسی

همشهری آنلاین، سیده‌زهرا عبداللهی: در بهارستان، پارلمان یا همان خانه ملت هر واژه‌ای وزنی دارد؛ یک نطق می‌تواند یا سیمانِ انسجام را بزند یا جرقهِ آتشِ منازعه را برساند،همان مجلسی که انتظار همگان است که بدل به «قطبِ وفاق» شود نه «میدانِ صف‌آرایی» یا خدای ناخواسته محلی برای نمایش قدرت زیرا همگرایی نهادی و سرمایه نهادی کشور در گرو آن است که عقلانیت تقنینی بر هیجان جناحی غلبه کند. تجربه میدانی بیش از یک دهه به من آموخت که منازعات درون‌ساختاری، وقتی با منطق رسانه‌ای و رقابت نمایشی آمیخته شود، کارکرد پارلمان را از تقنین و نظارتِ راهبردی به نمایش‌های کوتاه‌مدت تقلیل می‌دهد.
این نکته‌ای نیست که بشود با شعار جمعش کرد. سخن رهبر معظم انقلاب در باب ضرورت وحدت کلمه و پرهیز از تشنج و اتهام‌زنی، برای خانه ملت حکمِ نقشه راه دارد، نه لوحِ وصف.

ناگزیریم بگوییم در ماه‌های اخیر شاهد بوده‌ایم که برخی موضوعات دست‌چندم و فرعی، به‌صورت مانورِ خبری بر صدر دستور جلسات صندلی‌دار می‌شوند، گاه درکمیسیون‌ها و گاه در جلسات علنی؛ مضامینی که به اذعان بسیاری از کارشناسان این حوزه نه ریشه در دغدغه عمومی دارند و نه گره معیشتی می‌گشایند اما به سرعت سرمایه اعتماد عمومی را می‌سوزانند و مردم را نگران می‌کنند. این «اولویت‌سازی وارونه» یک تهدید ساختاری است: وقتی ظرفیت تصمیم‌سازی صرفِ مناقشات کم‌اثر شود، خروجی تقنینی نیز از تراز ملی از نگاه ها کنار می‌رود.

با این تفاسیر حیف است از دستاوردهای واقعی دوره کنونی مجلس سخن نگوییم و ساده انگارانه از کنارشان رد شویم. گزارش‌ها از پیشروی قوانینی چون جهش تولید دانش‌بنیان، گام‌هایی در اصلاح نظام بانکی، پیگیری سازوکارهای حمایتی معیشت همچون اجرای صحیح کالابرگ و تنقیح مقررات حکایت دارند؛ دستاوردهایی که اگر در هیاهو غرق شوند، ارزش عملی‌شان تباه می‌شود. دلسوزانه بگوییم: مجلس باید از منطق یقه‌گیری برخی آقایان به چرخه منطق حل مسئله بازگردد؛ همان ریل همیشگی و دلخواه مردم. مردم دقیقا همین را می‌خواهند که وکلایشان همواره بهره‌وری تقنینی را فاضلانه تقویت کنند، رفتار پارلمانی را همواره بر مدار عقلانیت و پاسخگویی پیش ببرند و اجازه ندهند که سرمایه اعتماد عمومی قربانی رقابت‌های رسانه‌ای و جناحی و البته خوراکی برای رسانه‌های بیگانه شود. در آن صورت است که بهارستان می‌تواند همچنان قلبِ گفت‌وگوی ملی و موتورِ همگرایی راهبردی بماند.

و کلام آخر: بهارستان باید «مهد وفاق» بماند، چرا که «صدای نفاق» در خانه ملت جایی ندارد..