همشهری آنلاین _فاطمه عسگرینیا: صحبت از دانشآموزانی است که در محرومترین و دورافتادهترین مناطق شمالی، جنوبی، شرقی و غربی کشور زندگی میکنند. کسانی که یا باید مشقت راه سخت رفتن به مدرسه را تجربه کنند یا معلمهایی از جنس فرشتگان نصیبشان شود تا ادامه تحصیل آرزویشان نشود؛ در غیراین صورت معلمانی که از سر اجبار مأمور میشوند برای رفتن به این مناطق، بعضا زیاد دوام نیاورده و خیلی زودتر از آنچه فکرش را بکنند، عطای معلمی در این مناطق را به لقایش بخشیده و به خانه بر میگردند.
۲۹ روز معلم نداشتیم
«حدود ۲۹ روز از مهرماه گذشت تا بالاخره یک معلم راضی شد برای درس دادن به دانشآموزان روستاهای وشنام دری راهی این منطقه شود. هرچند معلمی هم که قبول زحمت کرده و راهی این منطقه شده، نه سن و سال زیادی دارد نه تجربه کافی!» اینها حرفهای عبدالقادر بلوچ از فعالان حوزه کودک و کتاب در شهرستان چابهار منطقه وشنام دری است. کسی که معتقد است هر سال حدود ۴۰ دانشآموز کلاس اولی وارد مدارس این منطقه میشود اما در پایان پایه ششم ابتدایی تعداد کسانی که میتوانند تجربه رفتن به پایه بالاتر را داشته باشند از تعداد انگشتان یک دست هم کمتر است چرا؟ چون اولا روستاها مدرسه راهنمایی ندارند و اکثر خانوادهها بهخصوص دختردارها ترجیح میدهند دانشآموزانشان ترک تحصیل کنند.
معلم داریم اما فقط دو ماه
البته این شرایط فقط در منطقه وشنام دری چابهار نیست. در روستای رمین هم همین شکل است. عبدالحکیم بهار که او هم یکی از فعالان حوزه کتاب و کتابخوانی در این منطقه است میگوید نه برای اندک مدارس روستاهای محروم این منطقه کسی ارزش قائل است نه برای دانشآموزانش؛ بهخاطر همین است که اغلب یا پذیرای معلمان حقالتدریس هستیم یا معلمانی که تنها انگیزهشان از پذیرش ماموریت یکساله حضور در روستا اخذ انتقالی به خدمت در شهر برای سال آینده است. بهگفته او امسال که بعد از سالها چالش نبود معلم در ابتدای مهر مدرسه روستایشان معلم دارد، خانم معلم پا بهماه است و نهایت تا دوماه آینده میهمان روستاست و بعد از آن برای مرخصی زایمان میرود و بچههای مدرسه میمانند و یک سال تحصیلی بلاتکلیف! او با اشاره به بیانگیزگی برخی معلمانی که مأمور خدمت در روستاهای محروم و دورافتاده میشوند، میگوید نتیجه این بیانگیزگی تربیت دانشآموزانی است که در سال پنجم ابتدایی به سختی میخوانند و مینویسند! حالا او و خیلی از دوستان دغدغهمندش با تشکیل گروههای کتابخوانی و راهاندازی کتابخانههای محلی سعی میکنند این نقیصه را کمی جبران کنند.
نذر پرداخت یکسال ایاب و ذهاب معلم کنید
از استان سیستان و بلوچستان که بگذریم، در خیلی از مناطق دیگر هم همین مشکل دامنگیر دانشآموزان مناطق محروم است. طارق عچرش معلم جوان خوزستانی است که در روستای مقطوع از توابع شهرستان کارون درس میدهد. او از سال ۹۶ تا به امروز در همین روستا معلم است و جالب است بدانید مسیر خانه تا مدرسه را با قایق طی میکند شاید عشق او به بچههای این منطقه باعث ماندگاریاش در این منطقه شده است: «اکثر معلمهایی که برای مناطق روستایی اعزام میشوند، معلمهای تازهکار و تازه فارغ التحصیل شده از دانشگاه تربیت معلم هستند؛ با حقوق حداقل ۱۲ میلیون تومانی که باید بابت رفتوآمدشان به روستاهای حاشیه استان خوزستان حدود نیمی از حقوقشان را بابت کرایه ماشین پرداخت کنند و قطعا حاضر به این کار نیستند. اگر میبینید من هم از سال ۹۶ تا به امروز ماندگار شدم چون در مقطعی فهمیدم اگر قرار است در خدمت این بچهها باشم باید خانه و زندگیام را جمع کنم و ساکن روستا شوم و همین هم شد.»
او با اشاره به اقدامات حمایتی برخی خیریهها و حتی صنایع از دانشآموزان مناطق محروم با تامین لوازمالتحریر در ابتدای مهرماه میگوید: «واقعیت این است که دانشآموزان این مناطق قبل از اینکه به کیف و لوازمالتحریر نیاز داشته باشند، به یک معلم نیاز دارند و کاش تمام این خیریهها یا صنایع هزینه رفتوآمد یک سال معلمشان را تامین میکردند تا آموزش در این مناطق تعطیل نشود. این چیزی است که ما در مناطق محروم بدان نیاز داریم.» بهگفته او عدمتامین سرویس رفتوآمد از سوی آموزش و پرورش و به صرفه نبودن رفتن به روستا از لحاظ اقتصادی برای معلمان جوان باعث شده تا دانشآموزان مظلوم این مناطق از داشتن معلم خوب محروم باشند.
بهگفته او استعدادهای خوب و درخشانی امروز در روستاهای دورافتاده و حاشیه کشور وجود دارد که اگر کمی از سوی مسئولان جدی گرفته شوند و برای آموزششان هزینه شود میتوانند موفقیتهای چشمگیری را در عرصههای علمی به ثبت برسانند.