همشری آنلاین - رشید عسگری: بحران مالی کشور‌های غربی، انتقاد‌های متخصصان از نظام اقتصادی و سیاست‌های اقتصادی دولت‌ها را به همراه داشته است.

در این میان انگشت اتهام به سوی بخش نه چندان آشکار از سیستم بانکی بازار‌های کشور‌های غربی نشانه رفته ‌است.

طراحان سیستم‌های کامپیوتری بانک‌ها و بازارهای بورس غربی برای سال‌ها و از زمان تحولات اقتصادی دهه 80 انگلستان است که وظیفه تنظیم تراکنش‌ها و تبادلات در بازار‌ها را بر عهده دارند. منتقدان بر این باورند که همین سیستم‌ها و الگوریتم‌های آن‌ها هستند که بخشی از بازارهای غرب را به سمت رکود کشاند‌ه‌اند.

سیستم‌های کامپیوتری بانکی و بورس به نام «Algotrade» معروف هستند و در انگلستان 40درصد فعالیت بانک‌ها و بورس توسط آن‌ها کنترل می‌شود و این میزان در آمریکا 80درصد می‌باشد.

طراحان این سیستم‌ها  به «تحلیلگران کیفی» معروفند و ریاضیدان‌ها و مدیرانی هستند که بر روی ریسک‌ تبادلات اقتصادی بانک ها و شرکت‌ها کار می‌کنند.

به بیان ساده این تحلیلگران هستند که می‌دانند آیا یک معامله سود‌آور است یا زیان و ضرری را به دنبال دارد. تصمیم‌گیری‌های این تحلیل‌گران و قیمت‌هایی که آن‌ها برای معاملات تنظیم می کنند تأثیر مستقیم بر بازار دارد. منتقدان بر این باورند که تصمیم‌گری‌های آن‌ها اثراتی بر روی بحران بازار‌ها داشته است و شدت این تأثیر به دلیل وابستگی بیش از حد بازارها به این سیستم‌ها و طراحان آن‌ها بوده است.

ارزیابی‌های این سیستم‌های کامپیوتری تنها بر اساس وضعیت بازار در هر لحظه معین است و به ارزیابی‌های تجربی از بازار کمتر توجهی می‌کند.

برای مثال در پیش‌بینی‌های بازار این مطلب در نظر گرفته نمی‌شود که توانایی پرداخت افراد ممکن است تغییر پیدا کند و شاید افراد به طور ناگهانی از پرداخت وام‌ها خودداری کنند. با این حال سیستم‌های کامپیوتری بازار‌‌ها تنها به بورس بازی و بالا و پایین کردن ارقام و اعداد پرداختند و از وضعیت واقعی و آینده بازار غافل شدند.

به گفته جورج دایسون (فرزند فریمن فیزیکدان) مشکل از آنجا ناشی می‌شود که تأثیرات بازار بر بورس، به پول نیز اعمال می‌شود و باعث می‌شود تا اوراق مشتقه‌ای که توسط سیستم‌های کامپیوتری و الگوریتم‌ها تولید و تنظیم شده‌اند، از فاکتور‌های طبیعی تولید، تا‌ٔثیر نپذیرند.

برچسب‌ها