همشهری آنلاین - رابعه تیموری:. «عباس عرب زاده» از اهالی قدیمی محله امامزاده حسن(ع) است و قصه این بنای قدیمی را خوب می داند. او تعریف می کند: «در روزگار قدیم که درمحله امامزاده حسن (ع) خانوارهای انگشت شماری زندگی می کردند، در اینجا آب انباری قرار داشت که حوضچه‌ای گود و دایره‌ای شکل در ته آن بود. حوضچه به اندازه یک تانکر آب گنجایش داشت و شب‌ها از آب روانی که از محله‌های اطراف سرچشمه می گرفت، پر می‌شد تا خانواده‌ها برای مصرف روزانه خود از آن استفاده کنند.»
بعدها از منبع آب کارخانه کیان تایر، لوله آب تمیز به آب انبار کشیدند. شیر آب در ته حوضچه قرار داشت و بچه و پیر و جوان با سطل و دیگ و قابلمه از پله‌های پهن پایین می رفتند و به نوبت ظرف هایشان را پر از آب می‌کردند.
عرب زاده درباره روش تأمین آب شرب محله می‌گوید: «این آب مصرف خوراکی نداشت و اول هر هفته آبیارها با گاری‌های دستی یا اسبی برای خانواده‌ها آب آشامیدنی می‌آوردند. هر خانوار می‌توانست به اندازه چند حلب و برای مصرف یک هفته خود آب بخرد که قیمتش ۵ زار (ریال) می‌شد.»
او اما تاکید می‌کند که وقتی آب لوله کشی به محله ها راه پیدا کرد و سر هر کوچه یک فشاری آب آشامیدنی گذاشتند، آب انبار از رونق افتاد.