نسل جديد طلاب، نسلي با انرژي و سرشار از آرمانخواهي و دغدغه‌مندي هستند كه مميزات و ويژگي‌هاي قابل‌توجهي دارند. آنها بين مردم زندگي مي‌كنند و سعي مي‌كنند با مردم متفاوت نباشند؛ مترو سوار مي‌شوند، توي بي‌آرتي مثل بقيه سرپا مي‌ايستند و ازدحام جمعيت را تحمل مي‌كنند؛ نمايشگاه كتاب مي‌روند و حتي در نمايشگاه گل و گياه هم ديده مي‌شوند. سعي مي‌كنند نيازهاي مادي و معنوي مردم را فهم كرده و براي پاسخگويي به رسالت‌هاي خود، مهارت‌آموزي كنند؛ پس به خوبي مطالعه مي‌كنند. مشاهدات دقيقي داشته و حتي بر نرم‌افزارهاي رايانه‌اي تسلط دارند.
آنها عموما با دغدغه فراوان به‌دنبال فهم فضاي معاصر جوان ايراني هستند، به همين دليل براي كشف ماهيت تكنولوژي و نرم افزارهاي ارتباطي تلاش مي‌كنند و بر لبه‌هاي مرز پيشرفت گام برمي‌دارند.
در اين چند سال، با طلابي مواجهيم كه جداي از بحث علم‌آموزي حوزوي و تهذيب نفس و اخلاق، به‌دنبال فهم علمي سبك زندگي بوده‌اند. پس ماهيت فراغتي جوانان برايشان اهميت داشته و براي همين اينستاگرام برايشان مهم شده است، دوست دارند در تلگرام فعال باشند، از جمع‌هاي دانشجويي و دانش‌آموزي استقبال مي‌كنند و ادبيات روز را به خوبي مي‌شناسند. امروز تعداد زيادي از فارغ التحصيلان دانشگاهي- به‌ويژه دانش‌آموختگان مهندسي- به حوزه‌هاي علميه روي آورده و لباس روحانيت به تن‌كرده‌اند.
طلبه‌اي غيرمعمم گلايه مي‌كرد كه گاهي در كوچه و خيابان به ما بي‌احترامي مي‌كنند يا دلخوري‌هاي خودشان از مشكلات جامعه را سر ما خالي مي‌كنند. قدري نگران بود. اما كماكان به مسيري كه انتخاب كرده بود باورمند و سرشار از اعتقاد بود. با لبخندي به اين بيت مهمانش كردم:
در ره منزل ليلي كه خطرهاست در آن
شرط اول قدم آن است كه مجنون باشي
از ما مجنون بودن خواسته‌اند. هر مسيري كه براي خوب بودن و خوب شدن انتخاب كنيم، صحيح است اما مهم‌تر آن است كه اهل استقامت باشيم.