بایرن شنبه هفته آینده برای سومین‌بار در چهار فصل اخیر در فینال لیگ قهرمانان به میدان می‌رود و شکست مقابل دورتموند در ومبلی قطعا به اندازه شکست فصل قبل در ورزشگاه خانگی آلیانس آرنا می‌تواند ناراحت‌کننده باشد. بایرن اما برای اینکه این‌بار هوادارانش را با شادی به خانه بفرستد، باید از شکست مقابل اینتر و شکست خانگی فصل گذشته مقابل چلسی درس بگیرد.
نیمکت قوی‌تر
مهم‌ترین نکته که بایرنی‌ها تابستان سال قبل آن را جدی گرفتند، ساختن نیمکتی قدرتمند بود. بایرن در بازی مقابل اینتر و چلسی، گزینه‌های محدودی روی نیمکت ذخیره‌ها داشت. این‌بار یوپ هاینکس درصورت نیاز ذخیره‌هایی مثل خردان شکیری، کلودیو پیزارو و ماریو گومز دارد. سرمربی بایرن درصورت نیاز به تقویت ساختار دفاعی تیمش، می‌تواند روی لوییز گوستاوو حساب کند که فصل قبل جزو بازیکنان اصلی بود و اگر محروم نمی‌شد در فینال هم به میدان می‌رفت. عملکرد خط میانی بایرن اما نسبت به فصل قبل نه‌تنها بدتر نشده که بهتر هم شده و نیمکت‌نشینی گوستاوو به معنی این است که هاینکس گزینه‌های بهتری در اختیار دارد.
مراقب ضدحملات
بایرن از نظر تاکتیکی، باید از شکست دو بر صفر در فینال سال2010 مقابل اینتر، درس بزرگی گرفته باشد. بایرن در آن بازی مالکیت توپ و کنترل بازی را دراختیار داشت، ولی در برابر دروازه حریف، زهردار نبود و روی دوضدحمله دروازه‌اش باز شد. خطری که دورتموند روی ضدحملات دارد را نمی‌توان نادیده گرفت و اگر بایرن مثل سه سال پیش باشد که نتوانست میلیتو را در جریان بازی کنترل کند، قطعا نمی‌تواند روبرت لواندوفسکی را در 90دقیقه بازی شنبه مهار کند. بایرن مونیخ هاینکس اما نسبت به سه سال قبل، انعطاف‌پذیرتر، غیرقابل پیش‌بینی‌تر و مصمم‌تر است و حتی اگر از حریف عقب بیفتد، بهتر می‌تواند شرایط را کنترل کند.
انگیزه جبران
با وجود این نکاتی که بایرنی‌ها از شکست در فینال خانگی سال قبل به‌خاطر دارند، حیاتی‌تر از اتفاقاتی است که سه سال پیش در ورزشگاه سانتیاگو برنابئوی مادرید افتاد. وقتی هواداران بایرن به 19می 2012 فکر می‌کنند، تنشان به‌لرزه می‌افتد. بازیکنان اما توانسته‌اند با این احساس کنار بیایند و عواقب آن شکست را پشت‌سر بگذارند. شواین اشتایگر، هافبک بایرن درباره تأثیر آن شکست می‌گوید: «البته هنوز به یاد آن روز می‌افتیم، به‌ویژه اینکه بازی در خانه خودمان بود ولی این شکست انگیزه فوق‌العاده‌ای برای بازی‌های این فصل لیگ قهرمانان به ما داد». حرف‌های شواینی کاملا روشن است. اگر شکست در فینال سال قبل یک دستاورد برای بایرنی‌ها داشته، همان انگیزه‌ای است که به آنها کمک کرده در این فصل برای قهرمانی اروپا بجنگند و حالا در یک قدمی آن هستند.
تجربه فینال جام حذفی
در آستانه مهم‌ترین بازی فصل فوتبال اروپا، نکات دیگری هم هست که به بایرن برای پیروزی انگیزه می‌دهد. فینال فصل قبل جام حذفی آلمان شاید نزدیک‌ترین بازی به فینال شنبه‌شب لندن باشد؛ دیداری که دورتموندی‌ها به پیروزی پنج بر دو رسیدند و هنوز کاملا در اذهان است. آن فینال مثل فینال شنبه‌شب در زمین بی‌طرف برگزار می‌شد و با توجه به دقتی که هاینکس در آماده‌سازی تیمش دارد، به‌احتمال زیاد اشتباهات تیمش در فینال فصل قبل برلین را بررسی خواهد کرد. بایرن حالا زیر‌و‌بم بازی دورتموند، به‌ویژه توانایی این تیم در تبدیل سریع دفاع به حمله را کاملا می‌شناسد، به‌طوری که بعید است یک‌بار دیگر در این دام بیفتد.
آشنایی با جو فینال
هرچند شکست در فینال‌های 2010و 2012برای بایرنی‌ها دردناک بود، ولی از نظر روحی می‌تواند به نفع این تیم باشد. برنده چنین فینال‌هایی را معمولا جزئیات کوچک تعیین می‌کند و اینکه تیم‌ها چطور بتوانند با هیاهو و جو ورزشگاه کنار بیایند، در عملکرد آنها مؤثر است. شواین اشتایگر، لام و سایر همبازیان آنها بارها در چنین شرایطی قرار گرفته‌اند، ولی چنین جوی برای امثال ایلکای گوندوگان و مارکو رویس تجربه‌ای تازه است. بایرن نباید فراموش کند که دورتموند فشار روحی زیادی برای این بازی ندارد اما باید مراقب باشد که خاطرات تلخ فینال‌های 2010 و 2012 در جریان فینال شنبه‌شب سراغ آنها نیاید.