همشهری آنلاین - محمد سرابی: توجه نکردن به همین نکته ایمنی باعث شده است که بافت و پارچه دستکشها با نوع کار کارگاهها تناسب نداشته باشد. گویی نه تولیدکننده دستکشها و نه کسانی که از آنها استفاده میکنند دراینباره دغدغهای ندارند.
در اختتامیه هفته پژوهش وزارت کار یکی از محققان و همینطور وزیر کار با اشاره به این موضوع از کمبود همکاری میان دانشگاهها و صنعت سخن گفتند. مصطفی پویاکیان، پژوهشگر ایمنی با ارائه تحقیقی که انجام داده بود، گفت: «در یک صنعت شیشه، متوجه شدیم که میزان بریدگیهای دست خیلی زیاد است و منسوجات دستکشها هم نمیتوانند از این خطر جلوگیری کنند. از طرف دیگر، کارفرماها هم برای استفاده از منسوجات استاندارد در مضیغه مالی هستند. هرچه جلوتر رفتیم دیدیم که در حوزه ایمنی آنقدر به فوتیهای ناشی از کار توجه میکنیم که شاید از سیاستگذاری درباره ایمنی دست غافل شدهایم. آسیبدیدگی دست موجب از کارافتادگی موقت و دائم میشود که هم هزینههای درمان و هم پرداختهای از کارافتادگی را بیشتر میکند.»
او با تأکید بر لزوم ساخت دستکشهای ایمن بیان کرد: «حدود ۲۵تا ۳۰درصد کشور نیروی کار فعال هستند و بقیه جمعیت از آنها ارتزاق میکنند. آسیبهای دست بین ۳۰تا ۴۰درصد از کل آسیبهای ناتوانکننده و پرهزینهترین حوادث کار در سطح جهان هستند. درصورتی که بتوانیم برنامه ایمنی دست را اجرا کنیم تا ۶۰درصد این حوادث کاهش مییابد.»
پویا کیان گفت: «در این زمینه دسترسی کافی به دادههای ملی و حتی دستگاههای لازم برای آزمایش مواد و منسوجات را نداریم.»
وزیر تعاون، کار و رفاه که در انتهای این همایش سخنرانی کرد با تأیید کمبود ارتباط بین پژوهش و صنعت گفت: «من این را دیدهام که وقتی یک مدیر بخواهد تغییری در کفش و کلاه ایمنی ایجاد کند نیازمند صبر، هماهنگی و پیچیدگی زیادی است. افرادی که در بخش اجرایی هستند فرصت کافی برای بررسی مسائل و گاهی اوقات به تغییر اعتقادی ندارند.»
احمد میدری با اشاره به پژوهش ارائه شده در زمینه دستکش ایمنی تأکید کرد: «یک مدیر اگر بخواهد ایمنی دستکشها را ارتقا دهد، باید با صنعت نساجی مذاکره کند و فکر تامین مالی باشد. در نتیجه مشکل را به دانشگاه منتقل یا از یافتهها استفاده نمیکنند.»
بیشتر بخوانید: مرز ایمنی بین کارگاه و شهر
مروری بر پژوهشهای برگزیده
پژوهشهای کارگری
مجید صیرفی
در بررسی پروندههای طرح دعوی کارگر علیه کارفرما متوجه شدیم کارگرانی که در زمان خیلی کوتاهی طرح دعاوی زیادی مطرح کردند به ۲دسته اصلی تقسیم میشوند. کسانی که در مدت کمتر از ۹۰ روز بیش از ۵ شکایت مطرح کردند بیشتر متقاضیان بازگشت بهکار بودند؛ درحالیکه کارگرانی که در یک هفته بیش از ۵ شکایت ثبت کرده بودند، قصد تغییر عنوان شغلی را داشتند؛ آنها نام تمام کارگاههایی را که در طول سالهای قبلی در آنها مشغول بودند، در شکایتهای جداگانه خود میآورند تا سابقه خود را از کارگر ساده به عناوین دیگر تغییر دهند.
زهرا معماریانپور
بیمه تکمیلی صندوق بیمه بازنشستگان کشوری ناکارآمد بوده و حالا موضوع بیمه تکمیل مطرح شده است. پرداخت از جیب برای بازنشستهها زیاد است که گاهی بهصورت فرانشیز ۳۵ درصدی در میآید. برخی خدمات هم نیاز به مراجعه مکرر دارند که از بیمه تکمیلی خارج میشوند. برای رفع همه مشکلات، بودجه مورد نیاز حدود ۴۷ همت برآورد میشود که بسیار زیاد و ناپایدار است. انتقال بیمه تکمیلی به دستگاه بیمهکننده اصلی نه صندوق و دیگری ایجاد نوعی بیمه تکمیلی پلکانی براساس وسع مالی بازنشسته دو ۲جایگزین برای حل بیمه تکمیلی است.