گروه دیپلماتیک - همشهری آنلاین: هفتم آوریل ۱۹۹۴، یکی از وحشتناک ترین رویدادهای تاریخ مدرن آغاز شد: نسل کشی در رواندا. در یک صد روز از کشتار غیر قابل درکی که در این کشور گذشت ۸۰۰هزار تا یک میلیون نفر کشته شدند.
جنگ رواندایی‌ها با رواندایی‌ها، هوتوها با توتسی‌ها، همسایه‌ها با همسایه‌ها، و در برخی موارد، اعضای یک خانواده با اعضای خانوادهای دیگر. از مادربزرگ‌ها گرفته تا نوزادان، هیچ کس از این حادثه جان سالم به در نبرد. همه چیز یک آلت قتاله تبدیل شده بود از قاشق و چنگال گرفته تا چاقو و قمه، تفنگ و نارنجک.
جک پیکون سی سال پیش یکی از اولین عکاسان بینالمللی بود که این کشتار را مستند کرد. او در سفر خود در بحبوحه نسل کشی تصاویری را ثبت کرد که خاطراتش با گذشته ۳ دهه هنوز خواب را از چشمانش ربوده است.
پیکون خود در این باره می‌گوید: «سال ۲۰۲۴ هست و من هنوز یک کابوس تکراری دارم. در یک راهرو به سوی کلیسا کاتولیک می‌روم. همه جا جسدهایی است که روی زمین افتاده‌اند. بدن‌ها روی بدن‌ها افتاده‌اند. از خودم خجالت می‌کشم چهرهها بی‌رح مردهها نگاه سرزنش‌گری به من دارند. در اینجاست که از خواب میپرم.»
در ۷ آوریل سال ۱۹۹۴ میلادی و به‌دنبال توطئه ناکام برای ساقط کردن هواپیمای جووینال هابیاریمانا، رئیس جمهوری وقت رواندا از قوم هوتو، نسل‌کشی قوم توتسی در این کشور آغاز شد و در طول چهار ماه بیش از ۸۰۰ هزار نفر از این قوم قتل‌عام شدند.
هشدار: برخی از تصاویر ممکن است آزاردهنده باشد.
اجساد قربانیان قتل عام توتسی در خارج از یک کلیسای کاتولیک در روکارا، ۱۹۹۴
شبه نظامیان و نگاه تهدیدآمیز آن‌ها در جنوب کیگالی، ۱۹۹۴
یک مادر و یک کودک توتسی در بیمارستان صلیب سرخ در بیومبا در شمال کیگالی در سال ۱۹۹۴
زن زندانی از قوم هوتو که اعتراف کرده به تنهایی۷توتسی را به قتل رسانده است. ۱۹۹۴
یک زندانی از قوم هوتو، که مسئول قتل عام در ناحیه گیکورو بودند.۱۹۹۴
منبع: الجزیره