تاریخ انتشار: ۲۹ آبان ۱۳۸۷ - ۰۸:۱۶

الهام طهماسبی: سال‌هاست که پدیده‌ای به نام زیرنویس به‌عنوان ابزار اطلاع رسانی به تصاویر تلویزیونی راه یافته است

و در همین راستا روز به روز هم شاهد افکت‌های گرافیکی مختلفی در تلویزیون هستیم که گاه با اضافه کردن صدا، زیرنویس‌های خبری یا اعلام برنامه‌ها را؛ پایین صفحه تصاویر و نوشته‌های مختلفی را می‌نشانند اما به کارگیری این ابزار و سایر ابزارهای تصویری در رسانه فراگیری چون تلویزیون مستلزم چارچوبی برای لزوم به کارگیری و نحوه استفاده از آن است.

طبعا اولین کارکرد زیرنویس در هر رسانه‌ای کارکرد خبری و پیام رسانی است و در جهت همین کارکرد به درستی شاهد استفاده از آن در برنامه‌های خبری و شبکه خبر هستیم و با حرکت نوشته‌ها در نوار زیرنویس در پایین تصویر، اخبار جدید و یا خبرهایی که فوریت خاصی در پخش آنها وجود دارد، در زمینه‌های مختلف (اخبار مختلف فرهنگی، سیاسی، پزشکی و...)به اطلاع مخاطبین می‌رسند.

این کارکرد در تمام شبکه‌های خبری دنیا( بی‌بی سی، سی ان ان، و...) نیز به همین شکل و با تفاوت‌هایی در ساختار، مورد استفاده است.اما آنچه در تلویزیون خارج از قاعده معمول است و چندان روند قابل‌قبولی ندارد، استفاده مدام و بی‌قاعده از زیرنویس در هر برنامه‌ای (صرف‌نظر ازخبری بودن)  و در هر ساعتی است.

در اغلب سریال‌ها وبرنامه‌های معمول تلویزیون، بی‌آنکه نیاز فوری و اضطراری برای خبررسانی باشد، شاهد زیرنویس‌هایی هستیم که مطالب مختلفی را ارائه می‌دهند، ازاعلام برنامه‌های تلویزیونی تا خبر یافته‌های جدید پزشکی، هنری و...؛ مطالبی که می‌توانند در مجال دیگری مطرح شوند.

برچسب‌ها