اماکن و بقعه‌های متبرک فرزندان معصومین ع و آرامگاه‌هایی که به پیامبران پیش از اسلام در ایران منتسب شده است امسال می‌تواند به لطف نامگذاری سال با عنوان «سال میراث دینی و اماکن مقدس» از سوی شورای جهانی بناها و محوطه‌های تاریخی، نفس راحتی از روند بدون وقفه ساخت و سازها بکشد.
براساس اعلام شورای جهانی بناها و محوطه‌های تاریخی و در آستانه جهانی محوطه‌ها و یادمان‌های فرهنگی(30 فروردین) اعضای این شورا به فعالیت در این خصوص فرا خوانده شدند. این در حالی است که سال گذشته به عنوان سال بافت‌های تاریخی نامگذاری شده بود.
این نامگذاری از آن جهت اهمیت دارد که به این بهانه ضمن توجه به بناهای مذهبی و مقدس می‌توان به گردشگری مذهبی که به‌عنوان پایدارترین نوع توریسم شناخته می‌شود رونق بخشید.
علیرضا قلی‌نژاد، دبیر همایش روز جهانی محوطه‌ها و یادمان‌های فرهنگی دراین‌باره به همشهری گفت: انجام فرایض و مناسک مذهبی و عمل به باورهای دینی را می‌توان یکی از مهم‌ترین عناصر میراث‌فرهنگی به شمار آورد که محل عملی شدن آن و نماد و جایگاه آن اماکن مذهبی و مقدس است.
وی دراین‌باره تاکید کرد: همین امر و توجه به باورهای دینی، جوامع انسانی را بر آن داشته تا به ساخت بناهایی برای انجام این مناسک پرداخته و یادمان‌های مقدسی را پدید آورند. از این دسته یادگارهای بسیاری در کشور ما در قالب مساجد و آرامگاه‌ها قابل توجه است.
تقدس اماکن مذهبی
همچنین روابط عمومی معاونت میراث‌فرهنگی سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری با اشاره به موقعیت ایران از منظر مذهبی به سخنان دبیر همایش روز جهانی محوطه‌ها و یادمان‌های فرهنگی اشاره کرد و افزود: کشور ما به‌دلیل پیشینه تاریخی، موقعیت جغرافیایی و همچنین یکتاپرست بودن ایرانیان در طول زمان، دارای محوطه‌ها و آثار تاریخی بسیاری است که جنبه مقدس دارند که از آن میان می‌توان به کوه‌ها، درختان، رودخانه‌ها و دیگر سرزمین‌های مقدس این کهن مرز و بوم اشاره کرد.
مدیرکل حفاظت از بافت‌های تاریخی کشور و دبیر همایش روز جهانی محوطه‌ها و یادمان‌های فرهنگی، ایران را شایسته کسب عنوان« ایران، سرزمین مقدس» دانست و گفت: این کشور به‌دلیل گستردگی آثار و اماکن مقدسی که در گوشه گوشه آن پراکنده شده‌اند و به مذاهب و مشرب‌های عقیدتی متفاوت تعلق دارند، می‌تواند عنوان ایران؛ سرزمین مقدس را به‌خود اختصاص دهد.
دو گانگی تولیت اماکن مذهبی و مقدس در ایران که از یک سو به‌دلیل ارزش تاریخی و معنوی به سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری سپرده شده و از سوی دیگر تحت‌نظارت و اداره بقاع متبرکه سازمان اوقاف و امور خیریه قرار دارد، سبب شده تا در برخی موارد بدون توجه به اهمیت قدمت و تاریخ این بناها در آنها ساخت و سازهایی صورت گیرد.