به گزارش ايسنا؛ محمد رحمانیان از 3 خردادماه نمایش جدید خود را با نام «سینماهای من» در یکی از سالنهای پردیس سینمایی چهارسو با بیش از 300 نفر ظرفیت روی صحنه میبرد.
این نمایش موزیکال که تا 13 خردادماه از ساعت 19 تا 21 اجرا خواهد شد، چهار اپیزود دارد که در آن با محوریت چهار سالن سینمایی قدیمی، مروری بر تاریخ سینما و در کنار آن تاریخ سیاسی اجتماعی ایران خواهد داشت.
رحمانیان در اینباره در نشستی که صبح شنبه، 19 اردیبهشتماه در پردیس سینمایی «چهارسو» برگزار شد، توضیح داد: داستان نمایش «سینماهای من» به یک دغدغه قدیمیتر برمیگردد و کلید آن براثر دو اتفاق زده شد که یکی از آنها برپایی بزرگداشتی در سال گذشته برای محمد بهشتی به عنوان مدیر یکی از مهمترین نهادهای سینمایی بعد از انقلاب در سالهای 62 تا 72 است.
او با اشاره به نگارش نمایشنامهای با این مضمون و پرداختن به موضوع سینما افزود: مطالعه مقالهای از آیدین آغداشلو هم انگیزهای شد تا بیشتر به این موضوع بپردازم و نام نمایش را هم با اجازه از آقای آغداشلو از نام مقاله او وام گرفتهام که در آن به تعدادی از سینماهایی که او در کودکی، جوانی و میانسالی میرفته، اشاره کرده بود.
این کارگردان تئاتر که در تدارک ساخت اولین فیلم سینماییاش در ایران است با بیان اینکه سینماهای اشاره شده در مقاله آغداشلو از سینماهای قدیمی تهران شروع میشود تا سینماهایی که در دوره پهلوی دوم ساخته شدند، ادامه داد: این مقاله در کنار پرداختن به سینماهای قدیمی و حتی تجربههایی که در کشورهای دیگر دیده شده است به گونهای به تاریخ سیاسی- اجتماعی آن دوران هم اشاره دارد.
رحمانیان با تأکید بر اینکه در اجرای نمایش «سینماهای من» بسیار مرهون مقاله آیدین آغداشلو است و سعی کرده تا حدودی به آن دیدگاه نزدیک شود، گفت:سینماهایی که در نمایش به آن پرداخته میشود، چهار مورد است که شامل سینما کاپری، سینما شهرفرنگ، سینما رادیوسیتی و سینما متروپل میشود.
وی درباره هر کدام از این سینماها توضیح داد: سینما کاپری در میدان انقلاب واقع است که در دو نوبت دچار آتشسوزی شد و بعد از انقلاب با ایجاد تغییراتی به دو سالن با نام «بهمن» تبدیل شد. همچنین سینمای شهرفرنگ که سال 47 کار خود را آغاز کرد، چندین بار دچار آتشسوزی شد و اکنون با نام سینما آزادی در خیابان شهید بهشتی واقع شده است. سومین سینما رادیوسیتی است که در سال 1337 افتتاح شد، اما بعد از انقلاب قرار بود تغییر کاربری پیدا کند که به نتیجه نرسیده و تا جایی که اطلاع دارم به یکی از نهادها سپرده شد که میتوان وضعیت فعلی آن را از مجموعه نهادهای تحت پوشش بنیاد حفظ و ارزشهای دفاع مقدس جویا شد.
او درباره سینما متروپل هم اظهار کرد: مسعود کیمیایی با فیلمی که با همین عنوان ساخت به این مکان و چند سینمای دیگر اطراف لالهزار پرداخته که البته بیشتر آنها متروکه یا به انبار تبدیل شدند.
رحمانیان همچنین گفت: در چهار اپیزود این نمایش به چهار دوره سینمایی ایران مثل سینمای موج نو در فاصله بین سالهای 45 تا 57، سینمای دهه 60 و نیز دهه 80 پرداخته میشود.
کارگردان نمایش «ترانههای محلی من» که پیش از این هم در نمایشهای دیگر خود علاقهاش به سینما را ابراز کرده بود در پاسخ به ایسنا درباره انگیزه و دغدغهاش از پرداختن به سینما در تئاتر گفت: فیلم دیدن همواره یکی از علایق من بوده و بهترین خاطراتم در زمانی بوده که فیلمهای خوب دیدهام. مخصوصا زمانی که 14، 15 ساله بودم و سینماهای محدودی وجود داشت، اما این خاطرات خوب سالها با ما باقی میماند؛ به همین دلیل چند کار آیندهای که این گروه دارد نیز تا حدودی با سینما ارتباط خواهد داشت، از جمله «هامون بازها» و «طبیعت سهراب بیجان».
چرایی اجرای تئاتر در یک پردیس سینمایی
رحمانیان درباره اجرای نمایش «سینماهای من» در پردیس سینمایی چهارسو هم بیان کرد: یکی از دلایل انتخاب این مکان، این بود که با توجه به مفهوم اصلی نمایش بهتر بود آن را در یک سالن سینما اجرا کنیم که البته با همکاری مسوولان پردیس چهارسو تغییراتی در سالن برای اجرای ما ایجاد شده است. ضمن اینکه به دلیل مشکلاتی که سال گذشته برای دسترسی به سالن برای ما پیش آمد، تلاش کردیم بخشی از فعالیت خود را در سالنهای سینما متمرکز کنیم تا باری بر دوش مرکز هنرهای نمایشی ایجاد نشود.
وی درباره زمان محدود 10 شب برای اجرای «سینماهای من» نیز گفت: فعلا یک سانس را در نظر گرفتهایم که در صورت نیاز ممکن است به دو سانس افزایش پیدا کند با این حال تصورم بر این است که این نمایش از آنجا که نسبت به آثار قبلیام خاصتر است، مخاطب ویژه خود را هم دارد و اگر در دو سانس مجموعا در 10 شب شش هزار تماشاگر داشته باشیم کافی است.
او علاقهمندان به سینما را مخاطبان جدیتری برای تماشای «سینماهای من» دانست و از جمال امید برای اطلاعاتی که سخاوتمندانه پیش از چاپ کتاب جدیدش در اختیار این گروه نمایشی قرار داده است، تشکر کرد.
رحمانیان همچنین خاطرنشان کرد:مخصوصا اینکه بسیاری از اطلاعاتی که در سایتهای مختلف از جمله انجمن سینماداران درباره افتتاح برخی سالنهای سینمایی وجود دارد، اشتباه است.
تنظیم دوباره موسیقی متن فیلمهای سینمایی
به گزارش ایسنا،در این نشست تعدادی از بازیگران و سامان احتشامی (نوازنده پیانو) حضور داشتند که احتشامی درباره همکاری خود با محمد رحمانیان گفت: تعداد زیادی از موسیقیهای متن فیلمهای قبل و بعد از انقلاب و نیز چند فیلم خارجی برای اجرا با ساز پیانو دوباره تنظیم شده است که میتوان به موسیقی آهنگسازانی همچون مجید انتظامی، فریبرز لاچینی، محمدرضا علیقلی و بابک بیات اشاره کرد.
این آهنگساز همچنین اضافه کرد: تقریبا 90 درصد موسیقیهایی را که قرار است اجرا کنم نشنیده بودم و از این بابت خوشحالم که حضور در این نمایش باعث شد مطالعاتم را زیاد کنم.
اشکان خطیبی به عنوان مدیر طرح این نمایش هم در سخنانی درباره اینکه آیا امکان اجرای این نمایش در یکی از همین سینماهای قدیمی وجود نداشت؟ گفت: از چهار سینمایی که اشاره شد، فقط دو سینما در حال حاضر فعالیت میکنند و آنها هم طبیعتا علاقه نداشتند که سانس عصر خود را به عنوان شلوغترین سانس در اختیار یک گروه نمایشی قرار دهند. همچنین سالن چهارسو به صورت رسمی فعالیت خود را با اجرای این نمایش شروع خواهد کرد و مسوولان این مکان شرایط خوبی را برای اجرای تئاتر در اینجا ایجاد کردهاند.
وی همچنین خاطرنشان کرد: موسیقی در این نمایش آمیختگی بیشتری با کار دارد و به نظرم یک قدم به تئاتر موزیکال به آن معنایی که وجود دارد، نزدیکتر شدهایم.
هانا کامکار (نوازنده دف) نیز با توجه به نداشتن تجربه بازیگری ابراز نگرانی کرد و با این حال گفت: امیدوارم که، از پس این کار برآیم.
احسان کرمی: میروم عضو خانه تئاتر میشوم
احسان کرمی یکی دیگر از بازیگران این نمایش هم با اشاره به اینکه پیش از این فرصت حضور در دو تجربه نمایشنامهخوانی با محمد رحمانیان را داشته و امیدوار به این بوده که بتواند با این کارگردان بر روی صحنه هم فعالیت کند، گفت:تا به امروز عضو خانواده تئاتر نبودم و منتظر فرصتی بودم تا با محمد رحمانیان کار کنم و بعد از آن خود را عضو خانواده تئاتر بدانیم. الان هم اگرچه خود را بازیگر تئاتر نمیدانم اما قطعا بعد از این کار عضو خانواده تئاتر خواهم شد.
به گزارش ایسنا، در این نمایش مهتاب نصیرپور، حبیب رضایی، بهنوش طباطبایی، افشین هاشمی، هانا کامکار، هومن برقنورد، فرشته حسینی، علی عمرانی هم در کنار دیگر بازیگران حضور دارند.
فرشته حسینی به عنوان یک بازیگر افغان به گفته خود پیش از این با کارگردانهای افغان همچون جمشید محمودی کار میکرده و این اولین بار است که با محمد رحمانیان همکاری میکند.