به گزارش مهر؛ ناصر نظامی با اشاره به فعالیت این روزهایش در حوزه دوبله بیان کرد: آخرین فیلمی که بعنوان مدیر دوبلاژ در آن حضور داشتم «شب در موزه ۳» بود که نوروز به پخش رسید و چندی پیش هم مجددا روی آنتن رفت.
وی ادامه داد: اما بعد از نوروز هنوز کاری را بر عهده نگرفته ام البته من به خاطر مشکل قلبم کارم را کمتر کرده ام چون سال گذشته دو تا از رگ های آن بسته شد و دکتر اعلام کرد که نباید بیش از حد به خود فشار بیاورم بنابراین کمتر می توانم فیلم ها را دوبله کنم.
راوی سریال های «زنان کوچک» و «دوقلوهای افسانه ای» درباره فعالیتش در این حوزه عنوان کرد: به دلیل انرژی‌ای که ممکن است دوبله از من بگیرد معمولا ماهی یک فیلم را به عنوان مدیر دوبلاژ و دو تا سه فیلم را به عنوان دوبلور و گوینده بر عهده می گیرم.
دوبلور شخصیت شینسه در کارتون «ایکیو سان» درباره علاقه اش به دوبله انیمیشن و کارتون بیان کرد: در زمان ما انیمیشن های زیبایی برای بچه ها ساخته می شد و ما هم علاقمند بودیم که در آنها به جای شخصیت ها حرف بزنیم. به طور مثال «زنان کوچک» یکی از این سریال های زیبا بود که من راوی آن بودم و اتفاقا از آن لذت می بردم. فکر می کنم آن زمان نقاشی ها به دلیل اینکه کامپیوتری نشده بود واقعی تر و اصیل تر بود.
وی درباره اهمیت دوبله کارتون نسبت به فیلم گفت: من کارتون را دوست دارم چون به بچه ها تعلق دارد هرچند که دوبله آن نسبت به فیلم بسیار مشکل تر است و باید دوبلور صد در صد حواس خود را به کاری که می کند، متمرکز سازد چون در دوبله کارتون ها حتی یک جمله را نمی توان سطحی بیان کرد و ممکن است تکیه کلام بچه ها شود.
این دوبلور و گوینده با اشاره به بعضی از دوبله ها در انیمیشن ها توضیح داد: در برخی موارد دیده می شود که دوبلورها جمله ای را فراموش می کنند و یا سواد لازم را ندارند و بعد جمله دیگری بیان می کنند که در یک فیلم یا سریال کودک مناسب نیست.
دوبلور فیلم «پاپیون» همچنین با اشاره به حضور دوبلورهای جوان در صداوسیما و فراخوان برای جذب دوبلور که اخیرا در یک شبکه تلویزیونی زیرنویس شده است، عنوان کرد: برای دوبلورها واقعا کار وجود ندارد و زمانیکه فراخوانی داده می شود باید مشخص کنند که آنها قرار است کجا کار کنند.
وی در پایان با بیان اینکه در حال حاضر فیلم های خوب برای دوبله وجود ندارد، گفت: فیلم هایی که در حال حاضر وجود دارد جوابگوی نیمی از دوبلورهای فعال حاضر هم نیست. عده ای در چنین شرایطی می گویند که دوبله های دهه طلایی ایران دیگر وجود ندارد اما سوال من این است که مگر آن فیلم ها الان وجود دارند؟ اگر فیلم های ارزشمند سینمای جهان همچون «بن هور»، «ده فرمان»، «پاپیون» و... را امروز بسازند می توان انتظار داشت که دوبله های خوب هم وجود داشته باشد.