عضو هیأت علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تربیت مدرس گفت: مهم‌ترین عامل تهدید اکوسیستم خلیج‌فارس ورود آلودگی‌های هیدروکربنی است که منشا نفتی دارند.


علیرضا ریاحی بختیاری در گفت‌وگو با ایرنا افزود: این آلودگی‌ها در بسیاری از موارد می‌توانند اثرات حاد و کشنده‌ای روی موجودات زنده این پهنه آبی داشته باشند.وی اظهار داشت: اکنون اکوسیستم‌های متنوع گیاهی و جانوری در خلیج‌فارس وجود دارد که برخی از آنها منحصر به فرد هستند. با ورود انواع آلودگی‌ها به این گستره آبی حیات این اکوسیستم‌ها در خطر نابودی قرار می‌گیرد.

وی افزود: به‌عنوان مثال گونه‌های منحصر به فردی از آبسنگ‌های مرجانی در خلیج‌فارس وجود دارد که با ورود آلودگی به مرور زمان از بین خواهند رفت درحالی‌که آبسنگ‌های مرجانی جزو جنگل‌های دریایی محسوب می‌شوند و مکان امنی برای تخم‌ریزی بسیاری از ماهیان و پناهگاه آبزیان کوچک هستند.

ریاحی بختیاری اظهارداشت: منابع انتشار آلودگی در خلیج‌فارس متفاوت است و از سوی دیگر تأثیرپذیری مناطق مختلف نیز از این آلودگی‌ها متفاوت است. تحقیقاتی که در مناطق مختلف استانی جنوب کشور و حاشیه خلیج‌فارس انجام شد، نشان می‌دهد که آلودگی نفتی در استان هرمزگان در حد کم و متوسط است. در واقع این استان با توجه به استانداردهای جهانی وضعیت مطلوبی دارد.

وی ادامه داد: اما همین تحقیق نشان داد که استان بوشهر از آلودگی نفتی با غلظت بالایی برخوردار است. همچنین آلودگی در استان خوزستان زیاد قابل‌توجه نیست یعنی از لحاظ استاندارد در حد متوسط است.عضو هیأت علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تربیت مدرس گفت: تحقیقات نشان می‌دهد که مهم‌ترین و مخرب‌ترین آلاینده، آلاینده‌های نفتی است و از آنجا که خلیج‌فارس شاهراه تردد نفتکش‌ها و کشتی‌های بزرگ است، این ترددها باید با دقت و وسواس زیادی کنترل شود.

این گزارش می‌افزاید: سالانه ۳۵هزار کشتی حامل نفت 8 کشور منطقه در خلیج‌فارس تردد می‌کنند که با توجه به فرسودگی ۷۰ درصدی این کشتی‌ها، می‌توان آنان را از عوامل مهم آلودگی زیست‌محیطی خلیج‌فارس دانست. اکتشاف چاه‌های نفتی و استخراج بی‌رویه نفت از این پهنه آبی از دیگر عوامل آلودگی خلیج‌فارس است.