به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به نقل از حوزه متن کامل این نوشته به شرح زیر است:
«خداوند در آیات فراوانی به گناهکاران و کسانی که به نفس خود ستم کرده‌اند و آن را در معرض معصیت قرار داده‌اند، توصیه می‌کند که، توبه کرده و رابطه بین خود و خدا را اصلاح کنند و خداوند همه گناهان ایشان را می‌بخشد، قرآن مجید می‌فرماید: کسانی که توبه کردند و به اصلاح کارهای فاسد خود پرداختند و آن چه را کتمان کرده بودند بیان کنند. در این صورت توبه آنها را می‌پذیرم و من بسیار عذرپذیر و قبول کننده توبه و مهربانم.
چه کسی در وفای به عهد راستگوتر از خداوند است؟ قرآن مجید وعده داده که خداوند توبه را از بندگانش می‌پذیرد. بنابراین گناهکاری که به گناه خود اعتراف کرده و از آن پشیمان بوده و عزم جدّی بر ترک گناه و جبران آن را از حق النّاس و حق اللَّه دارد، باید به قبولی توبه خویش و رحمت خداوند، امیدوار باشد. پس از انجام توبه هیچ حالت انتظاری برای قبولی توبه نیست.
امام علی (ع) می‌فرماید: به هرکس که چهار چیز اعطا شد، از چهار چیز محروم نمی‌شود: هرکس دعا کند از اجابتش محروم نمی‌گردد، هرکس توبه نمود، از قبولی آن محروم نشود، هرکس استغفار کرد، ازبخشش آن محروم نمی‌گردد و هرکس شکر نماید از افزون شدن محروم نخواهد شد.
راه‌های علم به پذیرش توبه
از چند روش انسان می‌تواند تا حدودی دریابد که توبه او مورد پذیرش قرار گرفته است یا نه:
الف) احساس آرامش خاصی که پس از دعا و توبه به انسان دست می‌دهد یا احساس سبکی از گناهان و آلودگی‌ها.
ب ) انسان هر مقدار که از گناهان خود پشیمان شده و با تضرع و التجای بیشتر، خدا را بخواند، توبه او مقبولتر است. بنابراین میزان انقلاب روحی انسان در حال استغفار نیز می‌تواند به‌عنوان یک علامتی به کار آید.
ج ) میزان اعتماد به وعدههای خیر الهی، قابلیت و عنایات خداوند را زیاد می‌کند. پس هر اندازه خدا باوری، توکل و اعتماد به وعدههای او را در خود افزایش دادیم، می‌توانیم بیشتر امیدوار باشیم که ما را پذیرفته است.
د ) هر مقدار که آثار واقعی توبه در اعمال و رفتارهای ما بیشتر مشخص گردد. یعنی رغبت کمتری به گناه و اراده‌ی راسختری در اطاعت پروردگار یابیم، نشان می‌دهد که توبه ما، توبه واقعی‌تری بود و به همین نسبت، مقبولتر واقع گردیده است.
حضرت امام خمینی(ره) می‌فرمودند: اگر بعد از ماه مبارک رمضان، تغییری در حالات خود یافتید به همان نسبت وارد ضیافت خداوند شدهاید، ولی اگر دگرگونی در شما پدید نیامد، از آن بی‌بهره ماندید.
نکته مهمی که باید مورد توجه قرار گیرد این است که، آیا ما توانستهایم همه شرایط لازم توبه را محقق سازیم؟ آیا حلاوت و شیرینی گناه از جان ما به طور کامل بیرون رفته است؟ این مسئله‌ای است که ما را همیشه در حال خوف و رجا نگه می‌دارد؛ هم امیدوار به لطف و رحمت الهی باشیم؛ هم خوف و واهمه از این که مبادا برخی از شرایط توبه را محقق نساخته باشیم.