به گزارش ایسنا، رنه هلر، از محققان موسسه فیزیک نجومی لایبنیتس آلمان و از نویسندگان این تحقیق تأکید می‌کند: حتی اگر سیارات فراخورشیدی دارای آب مایع، در مناطق قابل سکونت کشف شوند، پیش از این وارد مرحله نابودی و مرگ شده‌اند.
این سیارات در مدار دو نوع از اجرام آسمانی شامل کوتوله سفید و کوتوله قهوه‌ای در حال گردش هستند؛ کوتوله‌های سفید، ستاره‌هایی کوچک با هسته فوق‌العاده متراکم هستند که در مرحله واکنش همجوشی هسته‌ای متوقف شده‌اند و کوتوله قهوه‌ای ستارگان نافرجامی هستند که از سیارات در مدار خود بزرگ‌ترند، اما به اندازه کافی بزرگ نیستند که وارد فاز همجوشی ستاره‌ای شوند.
بر اساس فرضیه‌های مطرح، کوتوله‌های سفید و قهوه‌ای از سطح تشعشع کافی برای ایجاد مناطق قابل سکونت در اطراف خود برخوردارند؛ اما هر دو نوع ستاره در حال سرد شدن هستند که به معنای نزدیک‌تر شدن مناطق قابل سکونت است.
در این شرایط، سیاره ساکن در منطقه قابل سکونت کوتوله سفید وارد لبه داخلی ستاره میزبان شده و ذخایر احتمالی آب در اثر گرمای کوتوله تبخیر می‌شود؛ گو این که مدت‌ها قبل وارد فضا شده است.
اما محققان نجوم به تازگی شماری از سیارات فراخورشیدی را در مناطق قابل سکونت کوتوله‌های قرمز شناسایی کرده‌اند که کوچک‌تر و تیره‌تر از خورشید هستند.
کوتوله قرمز متداول‌ترین نوع ستارگان در کهکشان راه شیری محسوب می‌شود که 80 درصد جمعیت ستارگان کهکشانی را تشکیل می‌دهند.
بر اساس مطالعات جدید، تخمین زده می‌شود که 40 درصد کوتوله‌های قرمز میزبان سیارات قابل سکونت هستند که در این شرایط چندین میلیارد ستاره کهکشان راه شیری می‌توانند دارای منابع احتمالی آب مایع باشند.