به گزارش همشهری آنلاین، علی جبارزاده کارگردان «قرمز یواش» درباره این فیلم گفت: بعد از آغاز اکران، قرار بود اکران مردمی و تبلیغات موثر داشته باشیم اما این اتفاق نیفتاد؛ دلیل همکاران در بخش تبلیغات این بود که ادعا میکردند هزینه زیاد کردند و دیگر نمیتوانند هزینهای برای تبلیغات در نظر بگیرند. عدم تعامل پخشکننده با سرمایهگذار فقط به کار لطمه زد. هم اکنون هم نه اکران مردمی داریم نه بیلبورد خاصی و نه تبلیغاتی در فضای مجازی.
وی افزود: با این وضعیت فروش، فکر نمیکنم هزینه تولید فیلم هم به ما برگردد. بازیگری داشتیم که به من پیام داد واقعا فیلم اکران شده؟ و اصلا در جریان اکران این فیلم نبود.
تمایل نداشتم نام فیلم تغییر کند
جبارزاده درباره تغییر نام از «لب خط» به «قرمز یواش» گفت: تغییر نام فیلم دست من نبود. نظام سینمایی ما به سمتی رفته که نه فیلمنامه، فیلمنامه شما میشود نه خروجی نهایی. دخل و تصرف ها زیاد است و از زمان گرفتن مجوز تا پروانه نمایش این مشکل وجود دارد. ابتدا درباره نام فیلم از شما ایراد میگیرند. اسم قبلی فیلم لب خط بود و ما با همین نام در جشنواره فیلم فجر شرکت کرده بودیم. مساله این است که اقتضائات زمانه در کار وجود دارد.
این کارگردان ادامه داد: آن زمان که فیلم را میساختیم دو مقوله بسیار پررنگ و خط قرمز بود؛ موتورسواری خانمها و حجاب خانم محیا دهقانی که بخاطر مشخص بودن گوش ایشان، به ما خرده گرفتند. هرچند همزمان با ما فیلمهایی مثل «شنای پروانه» در اکران بودند که پانتهآ بهرام در این فیلم کلا موهایش را تراشیده بود.
شرط روتوسکوپی ۳۳ دقیقهای فیلم برای اکران
جبارزاده با بیان اینکه دو مرتبه پروانه نمایش گرفتیم؛ توضیح داد: بدشانسی ما این بود که همزمان با پایان دولت دوازدهم، تولید فیلم ما هم به پایان رسید. در دولت سیزدهم با این شرط که ۳۳ دقیقه از فیلم به خاطر حجاب خانم دهقانی روتوسکوپی شود، مجوز گرفتیم. نمیدانم چرا گوش این خانم اینقدر حساسیت ایجاد کرده بود؟ ما این کار را به همراه حذف پلان های موتورسواری خانم ها انجام دادیم؛ حتی بعضی دیالوگها را هم حذف کردیم. در آن زمان باید بعضی دیالوگ های رضا داوودنژاد حذف میشد، او هم از دنیا رفته بود و من میگفتم چطور دیالوگ های او را صداگذاری کنم؟
وی افزود: در دولت چهاردهم سرمایه گذار تصمیم گرفت بدون روتوسکوپی مجوز بگیرد و ما مجددا مجوز گرفتیم. پلان های موتورسواری تعدیل شد اما روتوسکوپی نداشتیم. ما دنبال فضایی بود که بتوانیم بدون روتوسکوپی فیلم را اکران کنیم. فیلمنامه اولیه «قرمز یواش» زمین تا آسمان با فیلمنامه این فیلمی که روی پرده میبینید، متفاوت است. چرا من باید «آقای سانسور» را بسازم؟ این مسیر برای من ساخته میشود نه اینکه من خواهان این مسیر باشم. من فیلمنامه های زیادی داشتم که همه آنها توسط شورای پروانه ساخت سینمایی رد شدند.
این کارگردان که جایزه بهترین فیلمنامه را برای «شب سونیت» از جشنواره فیلم شهر دریافت کرد، در اینباره گفت: نکته عجیب این است که در میان داوران جشنواره فیلم شهر افرادی بودند که به من در جشنواره جایزه دادند اما به من پروانه ساخت ندادند! به یک فیلمساز میگویند باید این کمدی را بسازی چون میدانند او اگر مجوز فیلم اجتماعی بگیرد، مشخص نیست چه فیلمهایی بسازد!
وی تاکید کرد: در چنین شرایطی فیلمساز یا تصمیم میگیرد فیلم ارگانی بسازد یا مجبور میشود کمدی بسازد. این طور میشود که فیلم دفاع مقدسی اثرگذار نیست و در گیشه موفق نمیشود؛ چون کارگردان از دلش آن فیلم را نساخته و فقط چون بودجه مهیا بوده به سمت تولید این آثار رفته است.
جبارزاده درباره شرایط سرمایهگذاری روی فیلمها در سینما گفت: در شرایط فعلی ما را از کارگردانی پشیمان میکنند؛ درحالیکه بازیگر میآید و در فیلم بازی میکند و برایش مهم نیست کار پخش بشود یا نه اما ما باید صبر و دوندگی کنیم کار پخش شود. تهیهکننده فقط تبدیل یک اسم و یک مجوز بگیر شده است. یک کارگردان اگر کارهای خیلی خوبی هم داشته باشد، باز باید دنبال سرمایه گذار باشد که بیاید و روی فیلم او سرمایهگذاری کند.
کارگردان «آقای سانسور» ادامه داد: وقتی هیچ سرمایهای ندارید، در این حالت چطور میشود فیلم ساخت؟ یا باید رابطه و رانت داشته باشید و در پلتفرم ها کار کنید یا کار ارگانی با نهادها انجام دهید. وقتی میگویم مسیر فیلمسازی در ایران دست خودمان نیست؛ یعنی اگر بخواهید مستقل کار کنید خودشان شما را هدایت میکنند تا فیلم زیرزمینی بسازید.
باید برای مجوزندادن به فیلمساز دلیل داشته باشید
وی با اشاره به اینکه باید برای مجوزندادن به فیلمساز دلیل داشته باشید، گفت: فیلمساز خیلی مستقیم و با احترام میآید و پروانه ساخت میگیرد اما فیلمنامه او رد میشود. خب شما باید دلایل موجه داشته باشید که چرا فیلمنامه او پذیرفته نشده؟ چرا خانم پوران درخشنده نباید فیلم بسازد؟ آن وقت اینها به فیلمسازان فیلم اولی میدان میدهند و فیلمهای ارگانی را هم به آنها میسپارند تا فیلمسازان قبلی کار نکنند، فیلمسازان جدید هم که دنبال رزومه هستند میروند و قبول میکنند.
این کارگردان درباره فضای دوقطبی در سینما گفت: نگران فضای سینما هستم چراکه این دو قطبی که شکل گرفته از این جهت خطرناک است که سینمای ما را به نابودی میبرد یک زمانی میگفتند دو قطبی سینمای کمدی و اجتماعی اما الان دو قطبی سینمای ارگانی و کمدی را داریم. فیلم اجتماعی مستقل جدا نداریم. وقتی فیلم را روی پرده نبینید و فیلم زیرزمینی تولید شود، بیفایده است. پارسال بالاترین آمار فیلم های زیرزمینی را داشتیم. همین طور اگر بخواد پیش برود مجالی برای فیلم های مستقل نیست؛ چون حمایتی صورت نمیگیرد.
خاطرهای از بزرگمنشی زندهیاد رضا داوودنژاد
جبارزاده با ذکر خاطراتی درباره حضور رضا داوودنژاد در فیلم گفت: او کاراکتری داشت که انگار تو را چند سال است میشناسد؛ با همه برخورد صمیمی داشت بدون اینکه طرف مقابل را از قبل بشناسد. در ذهن من بود که محمدرضا داوودنژاد در فیلم ایفای نقش کند و حتی فکر این نبودم که رضا در کارم باشد. چون ارتباطی با محمدرضا داوودنژاد نداشتم و از قبل خود رضا را میشناختم با او ارتباط گرفتم و از رضا خواستم این اتصال را برقرار کند.
کارگردان «قرمز یواش» اظهار داشت: کاراکتر رضا را قرار بود امیرحسین رستمی بازی کند که متاسفانه یک روز مانده به فیلمبرداری گفت که کرونا گرفته و در آن روزها ماه چهره خلیلی هم فوت شده بود و فضا برای همه ما سخت بود. از آن طرف رضا بیماری کبدی داشت مجبور بود رعایت کند تا کرونا نگیرد اما با این وجود پای کار آمد و این از بزرگی او بود.