رفتار بازارهاي مالي، متاثر از حوادث و اتفاقاتي است كه در خارج از آنها رخ مي دهد اما تمامي  اين رفتار ها در شرايط متفاوت يكسان نيست و همانند يك انسان كه در حالات مختلف واكنش هاي مختلفي نسبت به حوادث بيروني از خود نشان مي دهد، بازار هم به عنوان يك موجود زنده از اين قاعده مستثني نيست.
به عنوان مثال فردي را تصور كنيد كه منتظر يك تلفن مهم است. او در اين شرايط و در لحظات انتظار، صداي مجري تلويزيون را كه خبر شايد مهم تري را گزارش مي كند نمي شنود. شخص مورد نظر در حالت انتظار به سر مي برد كه اين حالت، ويژگي هاي خاص خود را دارد. در اين حال شايد ديگر مراتب احساسي را نيز درك نكند. مثلا اگر از مسئله خاصي مي ترسد و آن اتفاق رخ دهد، شايد توجه چنداني به آن نكند اما صداي زنگ تلفن موجب جهيدن او مي شود. اين جهيدن شايد در مورد فرد فوق الذكر براي ما بي اهميت باشد اما جهش هاي بازارهاي مالي قطعا براي ما به عنوان تحليل گر و معامله گر اين بازار، از اهميت فوق العاده اي برخوردار است.
سؤال اين است كه «آيا بازار نيز همانند يك انسان، نسبت به شرايط بيروني واكنش نشان مي دهد يا مكانيزم پيچيده تري دارد؟»
حقيقتا جواب دادن به اين سؤال بسيار مشكل است و بايد از مثال هاي ساده تر شروع كرد. به عنوان مثال يك كندوي عسل را در نظر بگيريد، اين مجموعه از تعداد زيادي زنبور تشكيل شده كه همگي موجود زنده محسوب مي شوند و نسبت به محرك بيروني واكنش نشان مي دهند. اين مجموعه، خود نيز يك موجود زنده محسوب مي شود و تمامي صفات يك موجود زنده را دارد اما آيا الزاما رفتار اين موجود جديد، شبيه رفتار زنبور است؟ آيا يك مجموعه الزاما رفتاري شبيه سلول هاي خود دارد؟
مثال ديگر كه كمي  ما را به هدف نزديك تر مي كند، يك شهر است. يك شهر را مي توان يك موجود زنده داراي تمام خواص آن از جمله تولد، حيات، واكنش به محرك، داراي صفات اخلاقي و مرگ دانست ولي آيا الزاما رفتار يك شهر، رفتاري انساني و مدل شده از رفتار انسان است؟
... و در نهايت بازار
بازار، تشكيل شده از انسان هايي است كه يا مي خرند يا مي فروشند و احساسات و تمايلات اينها قيمت كالاي مورد نظر را مشخص مي كند. بنابراين مجدداً سؤال هميشگي مطرح مي شود كه آيا رفتار بازار، يك رفتار انساني است يا بازار، يكي ديگر از مخلوقات خداوند است و رفتار خاص خود را دارد و صرفا سلول هاي آن از انسان تشكيل شده است؟
بايد به مسائل كلان اقتصادي و سياسي از اين زاويه نگريست و در ابتدا درك خوبي از موجودي كه در مقابلمان است پيدا كنيم. مفاهيمي  همانند جنگل، دريا، خانواده، شهر و در نهايت بازار، در قلمرو موجودات زنده اي قرار مي گيرند كه هويت مستقل خود را دارند و تنها سلول هاي تشكيل دهنده آنها را موجودات زنده ديگر تشكيل مي دهند.
اگر بخواهيم بحث را به محور اصلي خود بازگردانيم بايد بگوييم كه هر بازار از طلا و نفت و ارز تا بورس هاي منطقه اي، هركدام هويت خاص خود را دارند كه اين هويت اگرچه تا حدود زيادي تشكيل شده از سلول هاي تشكيل دهنده آن است اما در نهايت، هويتي مستقل محسوب مي شود.
به عنوان مثال اگر رفتار بورس تهران را با رفتار بورس توكيو مقايسه كنيد حتي با يك نگاه، متوجه تفاوت ساختاري آن مي شويد. البته پر واضح است كه در اين مقاله، ديد ما خوب و بد يا ضعيف و قوي بودن نيست، بلكه صرفا داراي هويت بودن اين منحني هاي به ظاهر كج و معوج مد نظر ماست. به عنوان مثالي ديگر اگر به نمودار قيمت نفت نگاه كنيد متوجه تفاوت مشهود و ساختاري آن با نمودار طلا مي شويد؛ با اينكه مشهور است كه اين دو، همبستگي بالايي با هم دارند.
مسئله اي كه تا اينجا قصد تبيين آن بود، اين بوده كه بازارهاي مالي، اولا حيات دارند و داراي صفات يك موجود زنده هستند و در ثاني اگرچه هويت شان از هويت سلول هاي تشكيل دهنده كه همان انسان ها هستند بي تاثير نيست اما در نهايت، هويتي مستقل دارند.
اما سؤال ديگري كه اينجا مطرح مي شود اين است كه آيا مرتبه وجودي(و نه هوش) موجود جديد، از سلول هايش بالاتر است؟
با قاطعيت مي توان به اين سؤال پاسخ گفت: بله!
مرتبه وجودي يك شهر، از شهروندانش بالاتر است يا مرتبه وجودي دريا از ماهيان بالاتر است.
مرتبه وجودي بازار نيز از معامله گراني كه اين بازار را تشكيل مي دهند بالا تر است. اينجاست كه پارادوكسي حل ناشدني در برابر معامله گر قرار مي گيرد؛ بايد سوار بر اسبي شود كه از او قوي تر است.
انسان عصر باستان سوار بر چارپايان مي شد چون مرتبه وجودي بالاتري داشت. به تدريج با رشد هستي و به همراه آن انسان، مرتبه وجودي انسان به حدي رسيد كه سوار بر قوانين فيزيكي شد و هواپيما را اختراع كرد يا انساني كه روزي با كلك خود بر رودخانه پيروز مي شد، با رشد مرتبه وجودي، كشتي را ساخت و دريا را مغلوب خود كرد.
براي مغلوب كردن چيزي، ابتدا بايد از آن قوي تر شد اما مشكلي كه در مورد بازار وجود دارد، اين است كه اين موجود، خود از سلول هايي تشكيل شده كه در حال قوي شدن هستند و به عبارتي، مرتبه وجودي بازار همواره يك قدم از انسان جلوتر است و اين است راز ناكامي  بسياري از معامله گران.
ما در صدد پيشي گرفتن از موجودي هستيم كه همواره يك قدم جلوتر از ما حركت مي كند و چون در شرايط عادي كسي نمي تواند از سايه خود پيشي بگيرد، شكست دادن بازار نيز كار بسيار سختي مي نمايد و همانند يك ماهي كه عمري در دريا گذرانده اما نمي داند دريا چيست، معامله گران نيز كه اجزاي تشكيل دهنده بازار محسوب مي شوند، از قدرت درك رفتار بازار عاجزند و تنها راه پيروزي بر اين موجود عجيب، رهاشدن از پيوندهاي تشكيل دهنده آن و نگاه كردن به آن از موضعي بالاتر است. اما مشكل جدي، آنجا پديدار مي شود كه عموم معامله گران براي كسب ثروتي كه ناشي از متوسط بودن مرتبه وجودي آنهاست، وارد بازار مي شوند و معمولا كساني كه از غار افلاطوني گريخته اند و به مراتب بالاي وجودي رسيده اند، علاقه اي به بازگشت به غار ندارند، چه رسد به اينكه خود را مجدد سرگرم بازي هاي آن محيط كنند.
به راستي كه در بازار هاي مالي نيز چنين است؛ عده بسياري كه گرفتار شبكه انساني موجود هستند و براي رفع نياز هاي خود به بازار مراجعه مي كنند، از اين مسأله غافلند كه حريف در سطح بالاتري قرار دارد و عده كمتري كه از اين شبكه گريخته اند، به دلايل ديگري پا به بازار مي گذارند و بر امواج آن سوار مي شوند و خطري متوجه آنان نيست.
شايد در انتها بد نباشد به هسته اصلي فلسفه كي يركگور اشاره شود(اين فلسفه، زيربناي فكري فيلم « هامون» اثر داريوش مهرجويي بود) كه براي به دست آوردن هر چيزي، بايد آن را از دست داد.
و اين پارادوكسي است كه در طول اين چند هزار سال تاريخ تمدن بشر، عده كمي  توانايي حل آن را داشته اند.

گروه اقتصادي- قطر طي سال هاي اخير سرمايه گذاري كلاني در بخش گاز انجام داده و طي دو هفته اخير نيز دو قرارداد عظيم سرمايه گذاري با شركت هاي بين المللي براي توسعه صنعت گاز خود منعقد ساخت تا بتواند تا سال ۲۰۱۰ به بزرگترين توليدكننده ال.ان.جي جهان تبديل شود.
دسترسي به بزرگترين ذخاير گاز طبيعي جهان(مشترك با پارس جنوبي ايران) و استفاده وافر از سرمايه گذاري و فناوري شركت هاي بزرگ بين المللي، قطر را به آينده دارترين قدرت انرژي جهان تبديل كرده است.
وزير اقتصاد اين كشور اخيرا پيش بيني كرده بود كه با افزايش درآمدهاي صادرات گاز و ال.ان.جي، توليد ناخالص داخلي قطر تا سال ۲۰۱۰ به ۶۰ ميليارد دلار افزايش يابد. يوسف حسين كمال همچنين اعلام كرد كه با رسيدن توليد ناخالص داخلي اين كشور به ۶۰ميليارد دلار طي پنج سال آينده، قطر به بالاترين سرانه اقتصادي در سراسر جهان دست خواهد يافت.
در قرارداد اخير قطر براي توسعه بخش انرژي، يك كنسرسيوم كره اي - ژاپني هفته گذشته با انعقاد قراردادي مسئوليت سرمايه گذاري ۳/۱ ميليارد دلاري به منظور ساخت پالايشگاه و توسعه بخش گاز اين كشور را عهده دار شد. بر اساس اين گزارش، شركت مهندسي هيونداي كره جنوبي با مشاركت شركت تويوي ژاپن براي احداث يك پالايشگاه فرآورش گاز در قطر ۳/۱ ميليارد دلار سرمايه گذاري خواهند كرد. پيش از اين نيز حدود سه هفته پيش، قطر پروژه ۶ميليارد دلاري توسعه فاز دوم حوزه گازي مشترك خود با ايران را به پنج شركت بين المللي واگذار كرده بود.
كشور قطر با انجام ۸۰ ميليارد دلار سرمايه گذاري در بخش توليد گاز طبيعي فشرده (ال.ان.جي) به بزرگ ترين توليدكننده ال.ان.جي جهان تبديل خواهد شد. درآمدهاي صادرات ال.ان.جي دو شركت قطرگاز و راس لفان عهده دار بخش اعظم افزايش درآمدهاي صادراتي قطر طي سال هاي آينده خواهد بود و توليد ال.ان.جي اين دو شركت تا سال ۲۰۱۰ به ۷۷ميليون تن در سال خواهد رسيد. ژاپن، كره جنوبي، هندوستان، تايوان، انگلستان، بلژيك، ايتاليا، اسپانيا و آمريكا عمده ترين مقاصد ال.ان.جي صادراتي قطر محسوب مي شوند.

گروه اقتصادي- ذخاير استراتژيك نفت معمولا به منابع نفتي گفته مي شود كه به منظور مصارف اضطراري ذخيره مي شوند. ابتدا كشور آمريكا اقدام به ايجاد چنين ذخايري كرد، اما گسترش نوسانات بازار نفت و رشد تقاضا، ساير كشورهاي بزرگ واردكننده نفت را نيز به فكر ايجاد چنين ذخايري انداخت و در سال هاي اخير كشورهاي ديگر نيز اقدام به احداث ذخاير استراتژيك نفت كردند. آمريكا با ۷۲۷ ميليون بشكه ظرفيت ذخيره استراتژيك نفت، داراي بزرگترين ذخاير استراتژيك نفت در جهان است كه البته اين رقم در چهارم آگوست جاري به ۸/۶۸۷ ميليون بشكه شامل ۶/۲۷۹ميليون بشكه نفت خام شيرين و ۳/۴۱۴ميليون بشكه نفت خام ترش رسيد. آمريكا روزانه حدود ۲۰ميليون بشكه نفت مصرف مي كند كه ذخاير استراتژيك نفت اين كشور در صورتي كه در حد اعلاي ظرفيت خود باشند، توان تامين ۳۶روز مصرف نفت اين كشور را دارند. به دنبال بحران انرژي سال ۱۹۷۳ آمريكا اقدام به احداث ذخاير استراتژيك نفت كرد و به تدريج طي سال هاي بعد ذخاير نفت را توسعه داد، اما هيچگاه ذخاير نفت اين كشور پر نشده بود، تا اينكه در سال ،۲۰۰۱ جورج بوش، رئيس جمهور آمريكا دستور داد ظرفيت استراتژيك اين كشور تكميل شود. در ۱۷ آگوست ۲۰۰۵ ذخاير استراتژيك نفت آمريكا به ركورد ۷۰۰ ميليون بشكه رسيد كه ۹۶درصد ظرفيت ۷۲۷ميليون بشكه اي آن محسوب مي شد. تقريبا ۶۰درصد اين ذخاير از نوع نفت با گوگرد پايين محسوب مي شود.
ذخاير استراتژيك نفت در سال هاي عمر خود دو بار در سال هاي ۱۹۹۱ و ۲۰۰۵ نقش خود را براي رفع نوسانات بازار نشان دادند و روانه بازار شدند تا از افزايش قيمت نفت جلوگيري نمايند. در سال ۱۹۹۱ به علت جنگ خليج فارس و قطع توليد نفت كويت و در سال ۲۰۰۵ نيز به علت توفان هاي ريتا و كاترينا دولت آمريكا از ذخاير استراتژيك نفت خود به منظور جبران كمبود نفت در بازار استفاده نمود.
هم اكنون در سطح جهان كشورها و شركت هاي مختلف بالغ بر ۱/۴ ميليارد بشكه ذخاير استراتژيك نفت دارند كه ۴/۱ميليارد بشكه آن در اختيار دولت ها و ۷/۲ ميليارد بشكه نيز در اختيار شركت هاي نفتي قرار دارد. اكثر ذخاير فوق در اختيار كشورهاي عضو سازمان توسعه و همكاري اقتصادي قرار دارد. ۲۶كشور عضو سازمان توسعه و همكاري اقتصادي در مارس ۲۰۰۱ توافق كردند كه هر يك معادل ۹۰روز واردات نفت خود، ذخاير استراتژيك نفت تشكيل دهند.