او از همان ابتدا با اعلام اینکه «ادعایی در عکاسی ندارم» خود را در مقابل سؤال‌های تکنیکی خبرنگاران خلع سلاح کرد؛ غافل از اینکه حاضران در این جلسه، فارغ از نقد تکنیکی عکس‌ها، به حجم وسیع برگزاری نمایشگاه عکس از سوی یک بازیگر سینما، معترض بودند.
هدیه تهرانی در پاسخ به این سؤال که چرا امکاناتی که برای شما در برپایی این نمایشگاه فراهم شده، در اختیار هیچ عکاس حرفه‌ای قرار نمی‌گیرد، گفت: برای برپایی این نمایشگاه 220 میلیون تومان هزینه کردم و برای تأمین این پول از سازمان میراث فرهنگی وام گرفتم.
اگر از برپایی این نمایشگاه مقاصد مالی داشتم از اسپانسرهای تجاری استفاده می‌کردم و یا به پیشنهادهای برپایی نمایشگاه در نیویورک، پاریس، لندن و دوبی پاسخ مثبت می‌دادم.
او همچنین در مورد نحوه قیمت‌گذاری آثار افزود: سیف‌الله صمدیان عکس‌ها را قیمت‌گذاری کرده است.
من برای هر قاب بین 200 تا 500 هزار تومان هزینه کردم. فکر نمی‌کنم قیمتی که برای عکس‌ها تعیین شده، زیاد باشد ضمن اینکه این روزها، یک دانشجوی عکاسی هم کارهایش را کمتر از 300 هزار تومان قیمت‌گذاری نمی‌کند.
این بازیگر سینما که سعی می‌کرد در مقابل برخوردهای تند حاضران در جلسه، واکنش‌های معقولی نشان دهد از آنها خواست فارغ از توجه به نامش که هدیه تهرانی و بازیگر سینماست، به نقد عکس‌هایش بپردازند و گفت: من فارغ از نامم یک انسان هستم و طی چندسال حضور در طبیعت و کشف و شهود، تصمیم گرفتم نتایج آن تجربه‌ها را با دیگران تقسیم کنم. فارغ از سود مالی این نمایشگاه، قصد داشتم از طبیعت و عنصر آب ستایش و تقدیر کنم.
تهرانی افزود: در زندگی مدرن و شهری امروز بُردارهای فشار بر ما تأثیر می‌گذارد که باعث می‌شوند به راحتی نتوانیم از زیبایی‌های یک درخت، نمای باز دریا و تمام جزئیاتی که در طبیعت اطرافمان است لذت ببریم. من طی 8سال، به آب، جزئیات و پیرامون آن پرداختم. من در این مسیر هیچ تمرکزی بر حرفه عکاسی نداشتم بلکه می‌خواستم زیبایی‌های آب و پیرامون آن را به تماشاگرم نشان دهم.
او در پاسخ به این سؤال که اگر ادعایی در عکاسی ندارید چرا نمایشگاه را در این حجم وسیع برگزار کردید، گفت: همه ما در زندگی برای کارهایی که می‌کنیم مدعی هستیم ولی وقتی من بر عنصر خاصی چون آب دست می‌گذارم، دیگر ادعایی در عکاسی ندارم بلکه می‌خواهم آنچه را که خودم کشف و شهود کردم به شما نشان دهم. ادعایی ندارم؛
چون عکاس نیستم. اما طی 10 سال گذشته و شاید بیشتر از آن دوربین به دستم بوده و عکاسی کردم و 8 سال با موضوع باد، آب، درخت و آتش عکاسی کرده‌ام. در شروع کار هم قرار بود نمایشگاه عکس درخت را داشته باشم. اما از آنجا که رضا کیانیان پیش از من نمایشگاهی با همین مضمون برپا کرد، تصمیم گرفتم موضوع را به آب تغییر دهم.
مجموعه عکس‌های طبیعت من بیش از 60 هزار عکس بود که از این میان 400 عکس را انتخاب کردم و از میان آنها 210 عکس را به نمایشگاه آوردم. امیدوار بودم با چیدمان عکس‌هایم، مخاطب را به توجه به محیط اطراف خود وادار کنم. از سوی دیگر فراموش نکنید که این چیدمان یک جشن است که «آبان‌گان» نام دارد و من در ارائه آن تنها به 50 درصد از آن چیزی که می‌خواستم رسیدم.
تهرانی با تأکید بر اینکه ارزش معنوی این مجموعه برایم بیش از هرچیزی است، در دفاع از ارزش عکس‌هایش که بین 400هزار تا 8 میلیون تومان قیمت‌گذاری شده‌اند، گفت: به فروش کارها فکر نمی‌کردم بلکه می‌خواستم به جنسیت آب و موضوع آن لطمه نزنم.
از آنجا که محتوای آب برایم اهمیت داشت تمامی قاب‌ها را از جنس فلکسی گلس انتخاب کردم و برای تک‌تک تابلوها نقشه ویژه‌ای طراحی کردم. هزینه قاب‌ها از 200 هزار تومان تا 500هزار تومان بود و در هیچ‌کدام از آنها حتی یک پیچ و مهره نیز استفاده نشده است.
برای ساخت هر یک از این قاب‌ها بیش از یکماه و نیم زمان صرف شده، درحالی‌که من می‌توانستم این نمایشگاه را در حجم کمتر و با قاب‌های فلزی کم‌هزینه در یک فضای معمولی برپا کنم و سود زیادی از فروش آنها ببرم. در هرکدام از گالری‌ها کنتاکت‌های کوچکی از تمامی عکس‌ها و حتی بیشتر، آماده کردم که اگر فردی توان خرید عکس بزرگی را نداشت از این کنتاکت‌ها استفاده کند.
این بازیگر سینما در پاسخ به این انتقاد که شما امکانات برپایی این نمایشگاه را با استفاده از شهرت خود در عالم سینما به‌دست آوردید، اعلام کرد: من این نمایشگاه را با سوءاستفاده از اسمم برگزار نکردم و به‌دنبال تشویق و تمجید هم نیستم، درست است که در این چندروز افراد زیادی نه برای دیدن نمایشگاه، بلکه برای دیدن هدیه تهرانی آمده بودند اما بیشتر آنها کسانی بودند که تماشای عکس‌ها برایشان جذاب بود.
این ذره‌بین گنده که هدیه تهرانی را بزرگ می‌کند به دست جامعه است. خواهش می‌کنم مرا محدود به اسمم نکنید؛ هرچند که در انجام هرکاری هیچ‌وقت رضایت کامل فراهم نمی‌شود.
او که به گفته خودش عکاسی را هم مانند سینما نه به شکل حرفه‌ای بلکه براساس یک علاقه شروع کرده با تأکید بر اینکه عکس‌هایش تکراری نیست، گفت: در این مجموعه با یک تنوع و نه تکرار مواجه هستیم. تنوع رنگ، چیدمان و تعداد آن، چیزی است که مخاطب با آن روبه‌رو می‌شود.
نمایشگاه «آبان‌گان» از آبستره‌ترین فرم خود یعنی پل قرار گرفته در حیاط خانه هنرمندان، شروع می‌شود و به یک اثر کاملا رئال که همان حوضچه‌های طبقه بالاست می‌رسد. در تالار انتظامی نیز ویدئوآرت خلقت با مفاهیمی چون چرخش آب و خلقت نمایش داده می‌شود.
پس اگر قرار بود فقط یک نمایشگاه عکس بگذارم این حجم از هنر مفهومی را در کنار هم قرار نمی‌دادم. تهرانی در پایان با اعلام اینکه قطعا دیگر در ایران نمایشگاه نمی‌گذارم، افزود: در سایر کشورها قبل از هرچیز به من به‌عنوان فردی نگاه می‌کنند که قصد دارد کشف و شهودهای خود را به نمایش بگذارد و بعد از آن شاید به نام هدیه تهرانی بپردازند.
