توی هواپیما که هی می‌گویند هر جور وسیله الکترونیکی دارید، خاموش کنید و گرنه...
استفاده از این وسیله‌ها در مکان‌های عمومی راه و روش خاص خودش را دارد. یعنی قانون باید داشته باشد. قانونی که نوشته و تصویب نشده اما براساس فرهنگ جامعه و اخلاق باید مسائلی در این خصوص رعایت شود.
هنگام استفاده از تلفن همراه در مکان‌های عمومی، مثل وسیله‌های حمل و نقل عمومی، خیابان و... براساس قانونی نانوشته باید حواسمان به خیلی چیزها باشد؛ صدای بلندمان کسی را آزار ندهد، دیگران قرار نیست از همه مسائل شخصی ما با خبر شوند و...
دستگاه پخش موسیقی فقط برای خود ماست و موسیقی‌ای که ما دوست داریم لزوماً برای همه خوشایند نیست. حتماً شده توی تاکسی کسی کنار دستت نشسته باشد که صدای موسیقی‌اش از گوشه و کنار گوشی‌های توی گوشش روی اعصابت برود و خدا خدا کنی که زودتر پیاده شود یا تو زودتر به مسیر برسی.
عکس: محمود اعتمادی
هیچ جایی قانون نگذاشته‌اند که در مواجهه با چنین فردی چه رفتار قانونی باید با او بشود یا او طبق قانون و ترس از مجازات مسائلی را رعایت کند. اما اصول اخلاقی و همان مقررات نانوشته به افراد می‌گوید که از گوشی‌هایی استفاده کنند که صدا از گوشه و کنارش پخش نشود و یا صدای دستگاهشان را مثل خانه، اتاق و ماشین خودشان به اوج نرسانند.
استفاده از کامپیوتر همراه یا همان لپ‌تاپ و نوت‌بوک هم روش خاص خودش را دارد.
خیلی‌ها وقتی همراه فرزندانشان داخل هواپیما یا دوروبر افرادی هستند که کامپیوترشان را روشن کرده‌اند و تصویر، فیلم و... می‌بینند مدام دلشان می‌لرزد که نکند با چیزی ناخوشایند روبه‌رو شوند.حتی خود بزرگ ترها هم انتظار دیدن هر چیزی را ندارند.
در باره تماشای فیلم و تصویر و کار با کامپیوتر در محل‌های عمومی، بحث‌های زیادی شده و می‌شود. نداشتن امکان استفاده از این ابزار یک مسئله است و امکان‌پذیر شدن استفاده از آن در هر جا و هر وقت هم مسئله‌ای دیگر. اما رعایت اصول اخلاقی و مراعات دیگران کار را برای همه‌مان آسان خواهد کرد.
