به عبارت دیگر فقیه همان نگاهی را دارد که سازمان به آن احتیاج دارد اما به نظر می‌رسد باید علاوه بر نگاه این رئیس جوان برنامه‌های دیگری هم به عنوان مکمل و گاه به عنوان برنامه اصلی در تصمیمات این سازمان لحاظ شود. برای نمونه دکتر فقیه در گفت‌وگویی اعلام کرده است: «کودک فقیر و بی‌خانواده امروز، اعدامی 20 سال آینده است».
در مصاحبه با همشهری نیز این متخصص پزشکی قانونی تاکید دارد که ما 12 سال (و در واقع بهترین سالهای عمر یک انسان در یادگیری) را در اختیار داریم، ولی هیچ آموزه مناسبی به او برای مصون ماندن از آسیب‌های اجتماعی نمی‌دهیم. فقیه معتقد است آموزش و پرورش در کتابهای خود حتی یک سطر آموزشی برای پیشگیری از اعتیاد یا... ندارد.
آنچه در نگاه اول از سخنان این مدیر جوان می‌توان برداشت کرد این است که او نگاه بلندمدت و موثری را در پیش دارد که نقطه قوت کار اوست اما به نظر می‌رسد همین فرد خوش‌فکر از امروز جامعه غافل مانده است. به هر حال نمی‌توان 20 سال آینده را در نظر گرفت بی‌آن‌که از امروز گذشت.
نکته اینجاست که اگر به همراه مبارزه و پیشگیری بلندمدت، برنامه‌ای برای کوتاه‌مدت و میان‌مدت جامعه و آسیب‌هایش در نظر گرفته نشود آن‌وقت از کنترل همین امروز هم بازمی‌مانیم.
با این وصف اگر دکتر فقیه توجه نداشته باشد که عمر مدیریت‌ها در کشور ما 4 یا حداکثر هشت سال است عملاً نمی‌تواند برای 12 سال تحصیلی دانش‌‌آموزان هم برنامه‌ریزی کند. به عبارت دیگر اگر فقیه از ابزارهای موثرتر از آموزش و پرورش بهره نگیرد نمی‌تواند هدف مترقی خود یعنی پیشگیری را محقق کند.
به هر حال همه ما به این شعار معتقدیم که پیشگیری ارزانتر از مبارزه است. پس اگر همین امروز و در ایامی که فقیه سکان سازمان بهزیستی را در دست دارد نتوان از رسانه‌ها به‌ویژه رادیو و تلویزیون استفاده کرد فردا دیر شده است.
تجربه تیزرهای موفق تلویزیونی سیا ساکتی پلیس و حتی راهیابی آنها به بازار سی‌دی‌های کنار خیابانی نشان داد اگر محتوای آموزشی جذاب باشد و در مدت زمانی که در یک تیزر تلویزیونی خلاصه شود می‌توان در کوتاه‌مدت و میان‌مدت به کنترل آسیب پرداخت و برای پیشگیری بلندمدت زمان خرید. پس همین‌جا باید تاکید کنیم برنامه‌های کوتاه‌مدت را در اولویت قرار دهید. ما منتظر یک سیا ساکتی در بحث‌های مربوط به سازمان بهزیستی هستیم.
