«فقط به خاطر رفتار خوب و محترمانه کتابدار کانون پرورش فکری کودکان،»
اولین بار که برای امانت گرفتن کتاب مورد نظرم به کتابخانه کانون مراجعه کردم برخلاف انتظارم، همه چیز خوب پیش رفت، خانم کتابدار با صبر و حوصله چند کتاب مناسب را به من پیشنهاد کرد، هنوز شوق آن روز را فراموش نمی‌کنم، آنقدر احساس شخصیت کردم که هر روز به کانون می‌رفتم و این شد که همانجا با هنرجویان و اساتید تئاتر آشنا شدم.»
عباس عبدی 42 ساله، دانش‌آموخته رشته بازیگری و کارگردانی آموزشکده هنر است. وی پایه‌گذار انجمن نمایش شهرری در سال 1374 و 4 سال مسئول آن بوده است.اکنون نیز اجرای جنگ‌های آموزشی در مدارس را بصورت گسترده در قالب گروه نمایشی 2 نفره با عنوان «اولی و آخری» برعهده دارد.
رسالت خود را کار برای کودک می‌داند به طوری که تدریس کلاس‌های کارگاهی تئاتر را نیز در کانون‌های دانش‌آموزی دنبال می‌کند. عباس عبدی، کم حرف است که خصوصیات اخلاقی‌اش تأثیر مستقیم به نحوه ارائه فعالیت‌های هنری‌اش داشته است.گفت‌وگوی ما را با این کارگردان و بازیگر هم‌محله‌ای بخوانید.
- چرا بیشتر کارگردان‌ها و بازیگران منطقه ما اولین تجربه فعالیتشان را در کانون پرورش فکری کودکان گذرانده‌اند؟
همان‌طور که خودتان اذعان دارید، اکثر دانش‌آموزانی که در کلاس‌های بازیگری کانون پرورش فکری حضور داشتند، توانستند در فعالیت هنری و حتی شغلی حضور داشته باشند، این تنها به دلیل اهمیت تئاتر و نمایش در کانون بوده است و همین‌طور وجود استادان برجسته و دلسوزی آنها برای کودکان. در آن روزها عشق به بازیگری و آموزش صحیح استادان توانست هنرمندان به نامی را تحویل جامعه فیلمسازان بدهد.
- به همین خاطر است که امروز نیز شما در این کانون تئاتر تدریس می‌کنید؟
من هنوز شاگرد همان استادان سال‌های گذشته کانون پرورش فکری هستم. اما در همان دوران یاد گرفتم که آموزش به نسل‌های جوان یکی از اهداف تعریف شده یک بازیگر و کارگردان است در واقع شخص علاقه‌مند به هنر می‌تواند خود را در آموزش به کودکان پیدا کند.
- شما دبیر آموزش و پرورش نیز هستید. چطور با این شغل کنار آمده‌اید؟
من ساعت‌های آموزشی و مقطی تدریس را در همین کانون‌های دانش‌آموزی می‌گذرانم و تئاتر تدریس می کنم.
- به نظر شما تدریس تئاتر تا چه میزان می‌تواند در روحیه دانش‌آموز تأثیرگذار باشد؟
همان‌طور که گفتم، تدریس تئاتر در کانون‌های دانش‌آموزی انجام می‌شود. دانش‌آموزان علاقه‌مند و داوطلب می‌توانند با ثبت‌نام، در کلاس‌های کانون شرکت کنند. وقتی می‌توانیم، از این کلاس‌ها و تأثیرگذاری آنها حرفی بزنیم که قسمتی از ساعت‌های درسی دانش‌آموزان را پر کند و دانش‌آموزان در آن کلاس خود را محک بزنند، طی دهه گذشته این اتفاق افتاد و تئاتر در امور تربیتی مدارس اهمیت ویژه‌ای پیدا کرد. بیشتر مدارس حداقل یک گروه نمایشی داشتند که بصورت حرفه‌ای تمرین می‌کردند، اما در سال‌های اخیر این موضوع کمرنگ شده است. در هر صورت حضور در نمایش و بازی بچه‌ها اعتماد به نفس آنها را افزایش می‌دهد و به آنها کمک می‌کند در برخوردهای مختلف اجتماع رفتارهای مناسب‌تری از خود بروز دهند.
- پیشرفت هنر بازیگری و کارگردانی را در منطقه چگونه ارزیابی می‌کنید؟
به نسبت 2 دهه گذشته که تنها عشق و علاقه دستمایه هنردوستان بود، تغییر چندانی نکرده است. آن روزها که امکانات بسیار محدود بود حتی انجمنی به نام انجمن نمایش در منطقه وجود نداشت. فقط استادان برجسته تدریس می‌کردند و هنرجویان با حداقل امکانات و رضایت خاطر سخت در تلاش بودند.
اما امروز بیشتر زمان و انرژی صرف گفتن کمبودهای امکانات و ضعف اقتصادی می‌شود. تمام کسانی که امروز در عرصه هنر، فیلم و کارگردانی حرفی برای گفتن دارند در سال‌های گذشته از هیچ تلاشی دریغ نکردند حتی سختی راه دور را نیز به جان می‌خریدند. البته حرف من این نیست که امکانات بی‌تأثیر است، می‌گویم ما کار می‌کنیم امکانات و تسهیلات با فعالیت ما می‌آید.
- اکنون چه فعالیت‌های هنری در دست دارید؟
طبق قراردادی که با اداره‌های دولتی و خدماتی مثل شهرداری، آموزش و پرورش، گاز و سازمان آب و اداره برق در دوره‌های مختلف سال امضا می‌کنیم، آموزش برای کودکان در قالب نمایش و موزیک را همراه آقای ذوالفقاری برعهده گرفته‌ایم، بطوری که در سال تحصیلی گذشته حدود 300 نمایش در مدارس منطقه و محدوده اسلامشهر اجرا کردیم.
- در اجراهای مدرسه‌ای بیشتر چه نقشی دارید؟
گروه 2 نفره ما به نام «اولی و آخری» است که بیش از 100 نمایش کوچک آموزشی را اجرا می‌کنیم ،بنابراین در نقش‌های متفاوتی قرار می‌گیرم، اما آنچه از خصوصیت بازی من می‌توان گفت، اینکه بچه‌ها صورت من را نمی‌بینند و همیشه در قالب تنپوشی از حیوانات و یا یک پسر شیطان، خجالتی و ... قرار گرفته‌ام. بچه‌ها بیشتر با نوع حرکات من ارتباط می‌گیرند تا صورتم اما شخصیت مقابل من که به نام میمون معروف است و آقای ذوالفقاری در آن ایفای نقش می‌کند، بدون گریم و بدون ماسک ارتباط مستقیمی با بچه‌ها دارد.
- از فعالیت‌های هنری گذشته‌تان بگویید؟
در جنگ طنز پرواز 57 به کارگردانی مهران مدیری بازی کردم .همچنین کارگردانی تئاتر «کوزه شکسته» با بازی دانش‌آموزان منطقه را که در جشنواره نیز صاحب امتیاز شد برعهده داشتم. حرف آخر؟ کار کودک برایم به قدری ارزشمند است که گاهی به همکارم آقای ذوالفقاری می‌گویم چرا تعداد ما از 2 بیشتر نیست تا بتوانیم نمایش‌های بیشتری را در مدارس اجرا کنیم.
همشهری محله - 20
