هنوز تابستان است، اما این تابستان همانی نیست که روزهای اول فصل بود. همیشه این‌طور وقت‌ها همه پیش خود فکر می‌کنند که چیزی در هوا تغییر کرده‌است.
خنک شدن هوا از یک طرف لذت بیشتری به همراه می‌آورد و از طرف دیگر نزدیک شدن به ماجرای تغییر فصل را یادآوری می‌کند. این یک پیغام از طبیعت است برای آنهایی که گذر زمان را احساس نمی‌کنند و تا زمانی که وادار نشوند، به تقویم نگاه نمی‌کنند. بعضی از ما در فصل تعطیلی باقی می‌مانیم و فراموش می‌کنیم که این روزها نیز به سرعت سپری می‌شود و گریزی از رسیدن فصل بعدی نیست. طبیعت در این روزها با تغییر شکل‌های خاص یادمان می‌اندازد که در مرز میان دو فصل قرار گرفته‌ایم.
منظور طبیعت از اعلام رسیدن به مرز دو فصل، تنها اشاره به فصل بعدی نیست؛ طبیعت یادمان می‌اندازد که همزمان به دو نکته توجه کنیم: نکته اول استفاده از شرایط خاص آب و هوایی در هفته‌های پایانی تابستان است و نکته دوم آمادگی همزمان برای استقبال از فصل آغاز فعالیت.
در مرز میان تابستان و پاییز هوای داغ تابستانی در برخی از منطقه‌ها لطافتی خاص پیدا می‌کند. برنامه‌ریزی برای حضور در طبیعت، نیمی از ماجرای مرز میان تابستان و پاییز است.
در کنار این برنامه‌ریزی تفریحی، آماده‌شدن برای ماجراهایی مثل آغاز فعالیت درسی، تغییر ساعت خواب شبانه و بیداری صبحگاهی به برنامه‌ای خاص نیاز دارد.
در این روزها می‌توان با صبح زود بیدار شدن و فعالیت‌هایی مثل رفتن به کوهستان یا ورزش صبحگاهی در پارک‌ها هر دو هدف را در یک برنامه تعقیب کرد. از یک طرف می‌شود از هوای عالی صبح‌های تابستان لذت برد و از طرف دیگر بدن را به تغییر ساعت بیداری صبحگاهی عادت داد. اگر برنامه داشته باشیم، می‌توانیم هم از روزهای پایانی تابستان لذت ببریم و هم برای فصل فعالیت آماده باشیم.
