ماحصل این حمله نه‌تنها افزایش اقتدار حزب‌الله در لبنان بود بلکه باعث تحولات اساسی درون سیستم نظامی این رژیم و انجام تغییرات مهم در ساختار مدیریت نظامی اسرائیل شد.
به موازات این تحولات از محبوبیت ایهود اولمرت به حدی کاسته شد که وی مجبور گردید برای بقای دولت خویش با لیبرمن رئیس حزب «اسرائیل،خانه ما» ائتلاف کند.
ائتلافی که با مرام‌نامه حزب کادیما به عنوان یک جریان واقع‌گرا (در فضای سیاسی اسرائیل) تناقض داشت. اما این همه تاثیرات داخلی این جنگ نیست. در پی ناکامی تل‌آویو در جنگ لبنان نیروهای ضد اسرائیلی در جهان عرب و به‌ویژه فلسطین نیروی تازه‌ای گرفتند.
در فلسطین حماس تا حدود بسیار زیادی از تنگنا خارج شد و علاوه بر اینها اسرائیل نتوانست به‌رغم تحمل خسارات زیاد و تلفات درخور توجه سربازان اسیر خود در لبنان و فلسطین را- که بهانه این یورش آزادی آنها بود- رها سازد.
اما این جنگ تبعات خارجی نیز برای اسرائیل داشت. به عنوان مثال دیروز دانی ایالون سفیر اسرائیل در آمریکا و دانی گیلرمن نماینده این رژیم در سازمان ملل به اولمرت در خصوص وقوع تغییر سیاست‌های کاخ سفید که به ضرر اسرائیل است هشدار دادند.
در این یادداشت آمده است که شماری از دوستان اسرائیل در کاخ سفید به‌زودی کنار گذاشته خواهند شد و برخی سیاستمداران بی‌طرف و حتی متنفر از اسرائیل جای آنها را خواهند گرفت.
ظاهراً گرچه آمریکا قطعنامه شورای امنیت علیه اسرائیل را وتو کرد اما نماینده آمریکا در سازمان ملل تا آخرین دقایق موضع کشورش را اعلام نکرده بود که به نظر دیپلمات‌ها این امر نشانه نارضایتی واشنگتن از رفتار و عملکرد ارتش این رژیم است.
به گزارش روزنامه الشرق‌الاوسط کاندولیزا رایس وزیر خارجه آمریکا در نشست اخیر با اولمرت با انتقاد از او گفت که آمریکایی‌ها احساس می‌کنند اسرائیل فریبشان داده است زیرا واشنگتن چک سفید برای انجام هر اقدامی به تل‌آویو داده بود اما نتیجه‌ای عایدش نشد.
در همین حال اگرچه قطعنامه قطر در محکومیت کشتار بیت‌حانون توسط آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل وتو شد اما در مجمع عمومی سازمان ملل با رأی اکثریت کشورهای جهان از جمله دول غربی به تصویب رسید و به همین دلیل است که سفیر اسرائیل در سازمان ملل در واکنش به رأی مثبت فرانسه به این قطعنامه دیروز از پاریس به عنوان متحد تروریست‌ها نام برد.
این وقایع در شرایطی محقق می‌شود که شنبه شب پانزده هزار ایتالیایی در رم علیه سیاست‌های سرکوبگرانه اسرائیل در فلسطین تظاهرات کردند.
این شواهد نشانگر آن است که اسرائیل وارد چالش‌های پردردسری شده که هرگز گمان نمی‌کرد با حمله به لبنان گرفتار آن شود.
