امام هادی کودکی هشت ساله بود که به امامت رسید و دوران عمر چهل و یک ساله آن حضرت، در دوره حکومت ستمگرترین خلفای عباسی گذشت که سختگیرانه حتی راه‌های ارتباطی ایشان را با مردم بسته بودند.
آن حضرت که در چنین شرایطی می‌زیست، باز هم در پی یاری دوستان و نیازمندان بود وهرگاه فرصتی فراهم می‌شد نکته هایی به یاران می‌آموخت. از جمله این که یاد می‌داد کاری را که خداوند آسان می‌کند، سخت نگیریم و فرموده است: خدا خشمگین می‌شود از کسی که آسان کرده او را نپذیرد و بر خود سخت بگیرد.
آن حضرت همچنین دوستان خود را از هم نشینی با گمراهان و جدال و کشمکش لفظی در میان خود نهی می‌فرمود. سلام بر او، روزی که به دنیا آمد و روزی که مظلومانه از دنیا رفت.
