هیتزفلد به عنوان آخرین فرزند در بین پنج خواهر و برادر، در لوراخ پرورش یافت. پدرش یک دندانپزشک بود. نام او را از روی نام اوتمار والتر که در سال 1954 قهرمان جهان شده بود، اوتمار گذاشتند.
هیتزفلد در تیم جوانان اشتتن و سپس در تیم آماتور فا. اف. لوراخ بازی می‌کرد. از سال 1971 در تیم اف. ث. بازل مشغول بازی شد و با آن تیم در سالهای 1972 و 1973 قهرمان باشگاه‌های سوئیس شد. به علاوه وی در سال 1973 آقای گل لیگ سوئیس شد. در همان سال از مدرسه عالی علوم تربیتی لوراخ در رشته ریاضی و ورزش فارغ التحصیل شد.
در مسابقات المپیک سال 1972 به همراه اولی هوینس در تیم ملی المپیک آلمان حضور داشت. در آن بازی‌ها پنج بار از ابتدا به میدان رفت و در هر بازی هم یک گل زد. در مجموع هشت بازی برای تیم ملی آماتوری آلمان انجام داد.
در سال 197 به اشتوتگارت پیوست که از لیگ دسته اول سقوط کرده بود. وی در لیگ دسته دوم 55 بار بازی کرد و 33 گل هم به ثمر رساند. در فصل 77/1976 با 22 گل، یکی از اسطوره‌های "خط حمله 100 گله" بود (اشتوتگارت در آن فصل تفاضل گل 100 : 36 داشت) و نقش به سزایی در بازگشت این تیم به لیگ دسته اول داشت. شش گل او در پیروزی 8 بر 0 مقابل یان رگنسبورگ، هنوز هم یک رکورد محسوب می‌شود.
در فصل 78-1977 22 بار در بوندسلیگا برای اشتوتگارت بازی کرد و 5 گل زد. بلافاصله پس از این فصل دوباره به سوئیس بازگشت و در آنجا برای تیم‌های اف. ث. لوگانو و سپس اف. ث. لوتسرن در ناتسیونال لیگا (لیگ فوتبال سوئیس) بازی کرد. در سال 1983 به فعالیت خود به عنوان بازیکن پایان داد.
دوران مربیگری
باشگاه‌های سوئیس
پس از دوران بازیگری،هیتزفلد مربی تیم‌های اس. سی . تسوگ، اف. ث. آراو و نیز گراس هاپرز سوئیس شد. با تیم آراو جام حذفی را به دست آورد و با تیم گرس هاپرزدر بین سالهای 1988 و 1991 در مجموع پنج عنوان قهرمانی کسب کرد.
بوروسیا دورتموند
در سال 1991 مربی بوروسیا دورتموند شد. وی برای فصل 92/91 جانشین هورس کوپل شد و این تیم انتهای جدولی را در همان فصل اول به مقام نایب قهرمانی بوندسلیگا رساند. او و دورتموند در آن زمان، تنها چهار دقیقه مانده به پایان فصل، قهرمانی را از دست دادند. گل گیدو بوخوالد در دقیقه 86، پیروزی اشتوتگارت را در لورکوزن رقم زد و اشتوتگارت را با مربیگری کریستف دام به قهرمانی رساند.
در فصل بعدی، هیتزفلد با دورتموند به فینال جام یوفا رسید که در دو بازی رفت و برگشت در مقابل یوونتوس، این جام را از دست داد. رسیدن به فینال جام یوفا درآمد زیادی را نصیب باشگاه کرد و دست هیتزفلد را در فصل نقل و انتقالات برای تقویت تیم باز گذاشت. با استخدام چند بازیکن جدید و بزرگ، هیتزفلد و تیمش به دو قهرمانی بوندسلیگا در سالهای 1995 و 1996 رسیدند و در سال 1997 به فینال جام باشگاه‌های اروپا رسیدند. این بار هم حریف آنها یوونتوس ایتالیا بود که دورتموند این دفعه موفق به شکست دادن آنها و تصاحب جام شد. پس از این قهرمانی،هیتزفلد از سمت خود به عنوان مربی کناره‌گیری کرد و مدیر ورزشی این تیم شد.
بایرن مونیخ
اوتمار هیتزفلد از اول جولای سال 1998 مربی بایرن مونیخ شد و عناوین زیادی را برای این تیم به ارمغان آورد (بوندسلیگا: 1999، 2000، 2001، 2003، 2008، جام حذفی آلمان: 2000، 2003، 2008، لیگ قهرمانان اروپا: 2001، جام باشگاه‌های جهان: 2001). وی بعد از ارنست هاپل ( فاینورد روتردام: 1970 و هامبورگ: 1983)، دومین مربی‌ای است که موفق شده به دو باشگاه مختلف قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شود.
در 18 مه سال 2004 بایرن مونیخ اعلام کرد که قرارداد او را که تا سال 2005 اعتبار داشته، پیش از موعد، در تاریخ 30 ژوئن 2004 فسخ می‌کند. علت این امر هم کسب نتایج ضعیف تیم عنوان شد که در آن فصل هیچ عنوانی را کسب نکرده بود. شیوه اخراج او، در مطبوعات و نیز داخل باشگاه مناقشات زیادی را برانگیخت. سپس فلیکس ماگات جانشین او شد.
بعد از حذف تیم ملی فوتبال آلمان در جام ملت‌های 2004 اروپا با شکست 1 بر 2 مقابل جمهوری چک، از سوی فدراسیون فوتبال آلمان به هیتزفلد پیشنهاد شد که جای رودی فولر را که استعفا داده بود بگیرد،ولی وی در تاریخ 1 جولای 2004 به این پیشنهاد پاسخ منفی داد. از آنجایی که او قبل از مسابقات جام ملت‌های اروپا، در مصاحبه‌های مطبوعاتی، از خود به عنوان کسی که توانایی جانشین فولر را دارد، صحبت می‌کرد، پاسخ منفی و مایوس‌کننده‌اش انتقادات شدیدی را متوجه وی کرد.
هیتزفلد در دورانی که مربیگری را کنار گذاشته بود، به عنوان کارشناس با شبکه تلویزیونی "پرمیر" کار می‌کرد و مسابقات بوندسلیگا، لیگ قهرمانان اروپا و جام جهانی را تفسیر و تحلیل می‌کرد.
در دسامبر سال 2006 اعلام کرد که دوران دوری از مربیگری به پایان رسیده و برای فصل 08-2007 دوباره می‌خواهد به عنوان مربی مشغول به کار شود. وی درخواست باشگاه هامبورگ و باشگاه سابق خود، دورتموند را برای تصدی پست سرمربی این تیم‌ها در شروع دور برگشت فصل 07-2006 بوندسلیگا رد کرد.
بازهم بایرن مونیخ
در اول فوریه سال 2007 به عنوان جانشین فلیکس ماگات برکنارشده از بایرن، که قبلا جانشین خودش در این تیم شده بود، آغاز به کار کرد. بازهم به عنوان دستیار از میشائیل هنکه که قبلا در بوروسیا دورتموند و نیز بایرن دستیارش بود، استفاده کرد. هیتزفلد در ابتدا قصد داشت فقط تا پایان فصل هدایت بایرن را به عهده داشته باشد، اما در 15 مارس سال 2007 قرادادی با این تیم امضاء کرد که تا 30 ژوئن سال 2008 اعتبار داشت. وی در 2 ژانویه سال 2008 با تایید اظهارات اولی هوینس، مدیر باشگاه بایرن، گفت که قرادادش را برای فصل بعد تمدید نخواهد کرد. او فصل 08-2007 را با دو قهرمانی بوندسلیگا و جام حذفی به پایان برد.
تیم ملی سوئیس
هیتزفلد در 19 فوریه سال 2008 اعلام کرد که پس از مسابقات جام ملت های 2008 اروپا که در سوئیس و اتریش برگزار می‌شد، از اول جولای آن سال، هدایت تیم ملی سوئیس را به عهده خواهد گرفت. هم‌زمان،دوباره به زادگاهش لوراخ بازگشت که دقیقا در مجاورت مرز سوئیس قرار دارد. قراداد وی با فدراسیون فوتبال سوئیس به مدت دو سال و تا پایان جام جهانی 2010 در آفریقای جنوبی اعتبار دارد.
هیتزفلد در تیم ملی سوئیس و در مسابقات انتخابی جام جهانی 2010 شروعی متوسط داشت: یک تساوی 2 بر2 در تل‌آویو در مقابل اسرائیل، پس از آن‌که تیمش تا دقیقه 92 با نتیجه 2 بر 1 از حریف پیش بود، و شکست خانگی شرم‌آور 1 بر 2 در مقابل تیم ضعیف لوکزامبورگ. از آن زمان به بعد اما، تیم سوئیس تحت هدایت مسلط و مطمئن هیتزفلد رو به پیشرفت نهاد و با کسب پنج پیروزی پی در پی توانست با امتیاز مساوی با یونان، قهرمان سابق اروپا، مکان دوم جدول مسابقات انتخابی جام جهانی را تصاحب کند.
افتخارات شخصی
هیتزفلد در سالهای 1997 (بوروسیا دورتموند) و 2001 (بایرن مونیخ) از سوی فدراسیون بین المللی تاریخ و آمار فوتبال به عنوان برترین مربی باشگاهی جهان انتخاب شد. در سال 2008 در جریان اعطای جایزه ورزشی ایالت بایرن، جایزه شخصی نخست وزیر این ایالت را از آن خود کرد.
در سال 1997 و 2001 صاحب عنوان برترین مربی سال جهان، سال 2001 برنده جایزه باشگاه فوتبال یوفا به عنوان مربی سال، و سال 2008 به عنوان برترین مربی سال آلمان انتخاب شد.
افتخارات به عنوان مربی
1984، باشگاه تسوگ سوئیس، صعود به ناتسیونال لیگ
1985، باشگاه آراو سوئیس، قهرمانی جام حذفی
1989، گراس هاپرز سوئیس، قهرمانی جام حذفی و قهرمانی در سوپر جام سوئیس
1990، گراس هاپرز سوئیس، قهرمانی لیگ و جام حذفی سوئیس
1991، گراس هاپرز سوئیس، قهرمانی لیگ سوئیس
1995، دورتموند آلمان، قهرمانی بوندسلیگا و قهرمانی در سوپرجام
1996، دورتموند آلمان، قهرمانی بوندسلیگا و قهرمانی در سوپرجام
1997، دورتموند آلمان، قهرمانی باشگاه‌های اروپا و قهرمانی باشگاه‌های جهان
1998، بایرن مونیخ آلمان، قهرمانی جام اتحادیه آلمان
1999، بایرن مونیخ آلمان، قهرمانی جام اتحادیه آلمان و قهرمانی بوندسلیگا
2000، بایرن مونیخ آلمان، قهرمانی جام اتحادیه آلمان، قهرمانی بوندسلیگا و قهرمانی جام حذفی آلمان
2001، بایرن مونیخ آلمان: قهرمانی بوندسلیگا، قهرمانی باشگاه‌های اروپا و قهرمانی باشگاه‌های جهان
2003، بایرن مونیخ آلمان، قهرمانی بوندسلیگا و قهرمانی جام حذفی آلمان
2007، قهرمانی جام اتحادیه آلمان
2008، قهرمانی بوندسلیگا و قهرمانی جام حذفی آلمان
