دوچرخه‌سوارها بازمی‌گردند

زمان گذشت و دوچرخه‌ فراموش شد، ماشین‌ها و موتورها شهرها را اشغال کردند و در خیابان‌ها جایی برای دوچرخه‌ها نماند.

حالا دوچرخه‌ها می‌خواهند به شهر و به خیابان‌ها بازگردند؛ به عنوان یک وسیله نقلیه جدید و با همه قانون‌ها و مقرراتش که از ابتدا نوشته شده  و باید اجرا شود. دوچرخه چیست؟
مکانیک می‌توان مکانیکی به آن نگاه کرد. دوچرخه یک وسیله نقلیه پدالی است، دارای دوچرخ متصل به یک شاسی که با نیروی انسان حرکت می‌کند. بدنه، چرخ‌ها، دستگاه، دنده، دستگاه ترمز، دو شاخ جلو، رکاب و...

من به اینها کاری ندارم. دوچرخه رویای کودکی‌ام است. وقتی برادرم سوار بر دوچرخه، کوچه را بالا و پایین می‌رفت و من قد می‌کشیدم تا بتوانم دوچرخه‌اش را سوار شوم. هیچ‌وقت هم ترک زین او ننشستم تا فکر نکند چون دخترم باید عقب بنشینم!

دوچرخه فروش

می‌توان تجاری نگاهش کرد.

این دوچرخه فروش معتقد است که الان دوچرخه‌های کودکان، فروش بیشتری دارد. حاج‌رضا می‌گوید: «دوچرخه هم مثل ماشین، قیمت‌های مختلفی دارد. دوچرخه‌های خوب بالای یک میلیون قیمت دارند. البته دوچرخه‌های خوب با قیمت پایین‌تر هم داریم، اما حتی این دوچرخه‌های ارزان هم کمتر فروش می‌روند.»

دوچرخه، جایزه قبولی ما بود؛ جایزه نمره خوب آوردن. حالا که نمره‌های خوب و قبولی‌ها زیادند، چرا دوچرخه کم شده است؟ حاج‌رضا می‌گوید: «بچه‌های الان ماشین و موتور را دوست دارند. من وقتی جوان بودم، همیشه دوچرخه‌‌سوار می‌شدم، اما الان با ماشین می‌آیم سرکار.» آقای دوچرخه‌فروش شما چرا؟

دوچرخه، بیشتر جایزه قبولی پسرها بوده و هست، اما دخترها دوچرخه‌سواری را بیشتر دوست دارند. شک نکنید.

مسیر سبز

می‌توان شهری به آن نگاه کرد.

مسیرهای سبز دوچرخه که در منطقه هشت برای عبور دوچرخه‌سوارها کشیده شده‌اند تا طبق برنامه قبلی ، هقته آینده به‌طور رسمی میزبان شهروندان این منطقه خواهند بود.

کدام دوچرخه‌ها؟!

در این منطقه، 13 خانه دوچرخه تأسیس شده که شهروندان می‌توانند با ثبت‌نام، کارت مخصوص استفاده رایگان از این دوچرخه‌ها را دریافت کنند. این طرح قرار است در منطقه‌های دیگر تهران اجرا شود.

منوچهر دانشمند، دبیر انجمن دوچرخه‌سواری شهرداری تهران، می‌گوید: «منطقه‌های بعدی برای اجرای این طرح، منطقه 5، 6، 22، 7 و 4 هستند که طرح دوچرخه‌سواری و خانه‌های دوچرخه در آنها اجرا می‌شود.»

او می‌گوید: «ما دوچرخه را به عنوان یک وسیله نقلیه نگاه می‌کنیم که می‌تواند جایگزین اتومبیل‌های تک سرنشین و دو سرنشین شود. یک فرد مبتدی می‌تواند حداقل 10 کیلومتر را  به راحتی با دوچرخه طی‌کند، بدون این‌که دچار مشکل شود. مطمئناً با استفاده دائم از دوچرخه  می‌تواند این مسافت را بیشتر کند.»

وسیله‌ای سالم

می‌توان نگاه زیست‌محیطی و حتی سلامتی به آن داشت.

دانشمند می‌گوید: «دوچرخه به هیچ عنوان آلودگی ندارد، نه صوتی و نه زیست‌محیطی. مصرف سوخت هم که اصلاً ندارد، می‌تواند همان مسافت موتورسیلکت را برود حالا با 10 دقیقه یا یک ربع تأخیر، که با برنامه‌ریزی قابل جبران است. از همه مهم‌تر بحث سلامتی آن است. دوچرخه‌سوار در عین حال که جابه‌جا می‌شود و کارهای روزمره‌اش را انجام می‌دهد، ورزش هم می‌کند. دوچرخه‌سواری جسم را به راحتی تقویت می‌کند.»

او ادامه می‌دهد: «ما همین الان اگر بتوانیم امنیت دانش‌آموزان منطقه 8 را در عبور و مرور دوچرخه تامین کنیم، مثل بحث بیمه دوچرخه‌سوار و دوچرخه و بحث امنیت عبور و مرور که با تابلوها و مسیرهای سبزرنگ مشخص شده است و آنها را در استفاده از این وسیله نقلیه راضی کنیم؛ از عبور و مرور ماشین‌های زیادی در ساعت‌های شروع صبح و تعطیلی مدرسه‌ها کاسته می‌شود.

ما فکر می‌کنیم اگر پنج هزار دوچرخه در سطح منطقه حرکت کند، پنج هزار ماشین کم خواهد شد.»

قانون

می‌توان به عنوان ‌یک وسیله نقلیه شهری نگاهش کرد، با همه ضوابط و مقررات یک وسیله نقلیه. مثل اکثر کشورهای توسعه یافته دنیا، مانند فرانسه، آلمان، انگلیس و هلند که در حال حاضر از سیستم دوچرخه در سطح شهر استفاده می‌کنند. به گفته دبیر انجمن دوچرخه سواری ، استفاده از دوچرخه به عنوان یک وسیله نقلیه شهری قانونی دارد که بازرسان، نحوه اجرای آن را در شهر دنبال می‌کنند. او می‌گوید: «البته دوچرخه‌سواری در پارک، به عنوان یک وسیله تفریحی و ورزشی با این نوع دوچرخه‌سواری که مخصوص حمل و نقل است، فرق دارد. این دوچرخه‌ها سبد و ترک‌بند دارند و برای خرید و حتی رفتن به اداره و مدرسه استفاده می شوند.

 دوچرخه‌سوارها توجه داشته باشند که در این مسیر شهری، باید مقررات راهنمایی و رانندگی را اجرا کنند. وقتی  سواردوچرخه هستیم باید  سر تقاطع‌ها توقف کنیم،قانون فرعی به اصلی را مراعات کنیم. اگر به راست یا چپ می‌خواهیم برویم، از دست استفاده کنیم و به ماشین‌ها هشدار بدهیم که به کدام سمت می‌خواهیم بپیچیم. البته برای این طرح تمهیداتی دیده شده، مثلاً یک بروشور تک صفحه‌ای تهیه کردیم برای کسانی که دوچرخه را تحویل می‌گیرند، اطلاعاتی در آن داده شده و این مسائل گوشزد شده است. علاوه براین، استفاده از کلاه برای دوچرخه‌سواران اجباری است.»

دانشمند در پاسخ به این سؤال که «آیا جریمه‌هایی هم برای متخلفان در نظر گرفته شده است؟» ، می‌گوید: «بازرس‌هایی در سطح منطقه هستند که هم به کسانی که دوچرخه‌هایشان دچار مشکل شده کمک می‌کنند و هم به عبور و مرور نظارت دارند؛ البته همه این‌ها به نوع استفاده شهروندان برمی‌گردد. مثلاً انجام حرکت‌های آکروباتیک ممنوع است و البته اگر کسی خلافی بکند، جریمه نقدی نمی‌شود، اما ممکن است برای مدتی اجازه استفاده از دوچرخه را نداشته باشد. دوچرخه‌های ما پلاک دارند و دوچرخه‌ها و دوچرخه‌سوارها قابل شناسایی هستند، یعنی مشخص است که چه کسی، چه ساعتی کدام دوچرخه را سوار شده است.»

در آخر

با این‌که دوچرخه سال‌های سال وسیله نقلیه بسیاری از ایرانیان بوده، اما هیچ‌گاه در شهرسازی جدید، دوچرخه‌ها دیده نشدند.  در بسیاری از منطقه‌های شهر تهران، ایجاد  فضای اختصاصی برای دوچرخه‌ها، کار دشواری است. با این حال قرار است دوچرخه‌سوارها به شهر بازگردند.

به گزارش سایت آمار جهانی ، تا لحظه تنظیم این خبر ، 23 میلیون دوچرخه در جهان تولید شده است . کدام یک از این 23 میلیون دوچرخه را ما سوار می‌شویم؟