تیغ کهنه را نادر برهانی مرند روی صحنه برده و تله تئاتر آن را هم کار کرده است. او این بار تجربه‌های خود در این مدیوم جدید را به این نوشته از محمدامیر یاراحمدی سپرده است: «رادیوتئاتر، تلفیقی از تئاتر و رادیو و دارای مزیت‌های هر دو است و محدودیت‌های هر یک را نیز به مزیت تبدیل می‌کند. با این رسانه، تخیل شنونده با حظ بصری تماشاگر همزمان و همراه شده و تبدیل به ویژگی منحصر به فرد رادیوتئاتر می‌شود.»
برهانی مرند که فعالیت‌های رادیویی و اندوخته‌های تئاتری‌‌اش، فرصت چنین دغدغه‌های خلاقانه‌ای را برای او به ارمغان آورده است، درباره «تیغ کهنه» می‌گوید:«این نمایش به جریانات بعد از کودتای 28 مرداد می‌پردازد که تا زمان انقلاب ادامه می‌یابد و اتفاقاتی از این دوره‌ها را در نسل به نسل یک خانواده دنبال می‌کند.»
هر قسمت از این اثر 30 دقیقه است و ایفای نقش‌های آن را در مجموع 16 گوینده ـ بازیگر برعهده دارند. انتظارمی‌رفته اجرای این اثر ویژه جشنواره تئاتر فجر با افتتاح رادیو نمایش انجام شود، اما اگرچه این اتفاق محقق نشده ،برهانی مرند از ایده‌هایی برای تدارک یک سالن مختص اجرای رادیوتئاتر می‌گوید:«برای آنکه بتوانیم ضبط و پخش ایده‌آلی داشته باشیم، در کنار اجزای مختصر دکور و بدون استفاده از جنبه‌های تصویری نور، دکور و طراحی لباس، به امکانات فنی خاصی نیاز داریم.»این کارگردان جوان به‌کارگیری این قالب جدید را محصول ریشه‌های ذهنی رادیویی ـ تئاتری می‌داند و آن را محدود به هیچ‌یک از این دو به‌تنهایی نمی‌کند.
تا همین چند ماه پیش تنها شکل محتوم اجرای یک نمایش رادیویی این بوده که حتماً در استودیو، تولید و از گیرنده رادیو شنیده شود، اما برهانی مرند معتقد است می‌شود یک نمایش با عناصر شنیداری رادیو را در بین تماشاگران و شنوندگان و در فضای واقعی و مستند اجرا کرد: «رادیوتئاتر، پیشنهادی است برای رادیو که در آن‌ویژگی‌های دیداری و شنیداری تلفیق شده و دریچه‌های تجربی بی‌شماری را برای نگاه متفاوت و عمیق‌تر به یک نمایشنامه رادیویی ایجاد می‌کند. از سوی دیگر یک شکل پیشنهادی برای تئاتر نیز هست؛ پرفورمنسی که اساس آن بر صدا گذاشته می‌شود و بر جهان زیبایی‌شناسی صدا بنا شده است.»
نگاه برهانی‌مرند به متن‌ها برای اجرای رادیوتئاتر‌ی محدودیت‌پذیر نیست و به‌نظر او می‌توان هر متنی را در این قالب تجربه کرد که ممکن است به فرم‌های دیگری نیز برسد:«یکی از امتیازهای رادیو تئاتر، ضبط شدن و ماندگاری اثر است. رفتارشناسی بازیگر در این مدیوم هم مفهوم‌سازی ذهنی را و هم تقویت نشانه‌های دیداری را در کنار خود دارد. هنر کارگردان در رادیوتئاتر، برقراری تعامل بین خصوصیات مجزای رادیو و تئاتر به‌گونه‌ای است که تخیل و دیدار در تلفیق به کمک یکدیگر بیایند و از ظرفیت‌های هر دو برای ایجاد ارتباط استفاده شود.»
