که حتی روش و دیدگاه او مورد انتقاد مهم‌ترین اعضای شورای همکاری خلیج‌فارس هم قرار گرفته و سفر چنین فردی به تهران با سابقه برخورداری از اندیشه‌ها و موضع‌گیری‌های ضدایرانی چندان نمی‌تواند امیدوارکننده باشد.
به‌نظر می‌رسد که العطیه در شرایطی نیست که موضوع بهبود روابط ایران با شورای همکاری خلیج‌فارس را مورد توجه قرار دهد، به همین دلیل باید به‌دنبال علت و هدف اصلی سفر او به تهران باشیم.
اما اگر براساس اعلان‌های رسمی، دبیرکل شورای همکاری خلیج‌فارس برای پیگیری موضوع پیشنهاد‌های رئیس‌جمهوری به تهران آمده باشد، باید به بعضی نکات توجه کرد.
تا زمانی که یک کشور یا یک سازمان، ادعایی را در مورد تمامیت سرزمینی کشوری دیگر مطرح می‌کند، نباید و نمی‌توان با چنین کشور یا سازمانی طرح دوستی داشت.
براساس اصول روابط بین‌الملل و همچنین در اصول مقررات بین‌المللی و دیپلماتیک، این وضعیت که از یک طرف ضربه‌ای به شما وارد شود و شما در مقابل آن، در عمل بی‌تفاوت باشید، اصلا سودمند نیست.
چنین وضعیتی را روابط نامتوازن می‌نامند. در در‌جه اول باید تفاهم لازم برای همکاری وجود داشته باشد، اما در شرایط کنونی در روابط ما با شورای همکاری خلیج فارس و کشور امارات یکی از بزرگ‌ترین سوء‌تفاهم‌ها حاکم است و بعید به‌نظر می‌رسد که بتوان در سایه این سوءتفاهم روابط سودمندی برقرار کرد.
تاریخ مراودات ایران با شورای همکاری خلیج فارس، اعم از سفر رئیس‌جمهوری به امارات، قطر و همچنین حضور وی در اجلاس سران شورای همکاری خلیج فارس حکایت از آن دارد که نتایج چندان خوشایندی از این روابط به دست نیامده و با این وجود، چگونه می‌توان تلاش‌های شورایی ضدایرانی که العطیه نماینده تمام عیار آن است را نادیده گرفت و همچنان براساس عشق یکجانبه عمل کرد.
*عضو هیأت علمی دانشگاه تربیت مدرس
