یادداشت | ترویج همسایه‌داری با آموزش مداوم

فرزانه نرجسی / کارشناس ارشد روان‌شناسی تربیتی و تسهیلگر جامعه محلی : طرح ارتقای فرهنگ آپارتمان‌نشینی برای شهری چون تهران ضروری است و چه بسا در برخی مناطق و محله‌ها ضرورت اجرای آن بیشتر احساس می‌شود؛ چراکه اکنون بیش از ۹۰‌درصد تهرانی‌ها در آپارتمان زندگی می‌کنند و تعداد قابل توجهی از پرونده‌های ورودی به دادگاه‌ها را درگیری و نزاع ساکنان آپارتمان تشکیل می‌دهند.  
در بعضی محله‌ها از جمله محله‌های حاشیه‌ای جنوب پایتخت تنوع فرهنگ‌ها و اقوام مختلف موجب می‌شود که عده‌ای با وجود سکونت در محیط جدیدی که آپارتمان نام دارد، کماکان براساس سلیقه شخصی و آداب و رسوم کهن رفتار کنند. رفت‌وآمدهای زیاد فامیلی، آلودگی‌های صوتی، دویدن کودکان در راه‌پله‌ها، پرداخت نکردن به موقع شارژ و... نمونه‌ای از چالش‌هایی است که در چنین شرایطی به بار می‌آید.  
خوشبختانه اجرای طرح ارتقای فرهنگ آپارتمان‌نشینی در محله‌های شهر تهران آثار مثبتی در بالا بردن سطح آگاهی شهروندان نسبت به رعایت اصول آپارتمان‌نشینی و رفع این مشکلات به همراه داشته است. ساکنان شهرک گلسار منطقه۱۹ هم نمونه‌ای از شهروندانی هستند که از این طرح بهره‌مند شده‌اند. این افراد از طریق فرایند تسهیلگری به گروه‌های مجازی و واقعی اضافه شدند و تا حد زیادی در دیدگاه و رفتارشان تغییر ایجاد شده است. درحالی که با وجود کرونا برگزاری کارگاه‌های آموزشی حضوری میسر نیست ناگزیر به انجام تبلیغات محیطی و آموزش‌هایی شدیم که در فضای مجازی به شکل موشن‌گرافی، اینفوگرافی و... اجرا می‌شود که البته بسیار مؤثر بوده است.  
همه اقشار جامعه، به‌خصوص کودکان و نوجوانان که در آینده نگرش‌ها و رفتار آنان بر شرایط کلی جامعه اثرگذار خواهد بود، نیازمند چنین آموزش‌هایی هستند. اجرای مداوم و فصل به فصل چنین طرح‌هایی در نقاط مختلف شهر، به‌ویژه محدوده‌هایی که دارای مشکلات بیشتری هستند، بی‌شک تغییرات گسترده‌ای در حوزه فرهنگ آپارتمان‌نشینی به همراه خواهد داشت، چراکه تغییر رفتار و فرهنگ – مانند نمونه شهرک گلسار ‌ـ بر اثر گذشت زمان و طی آموزش‌ها و برنامه‌های مرتبط با آن اتفاق خواهد افتاد.