به گزارش همشهری آنلاین به نقل از space.com «استقامت» برای بررسی این صخره‌ها در مریخ از دو وسیله‌اش استفاده کرده است: یکی تاباندن لیزر به سنگ‌ها با استفاده از «سوپرکم» (SuperCam) و دوم استفاده از دوربین «واتسون» WATSON (مخفف حسگر مکان‌نگار زاویه باز برای عملیات و مهندسی) که در انتهای بازوی رباتی‌اش قرار دارد.
گروه کنترل ماموریت می‌خواهند بدانند این صخره‌ها منشا آتشفشانی دارند یا رسوبی. صخره‌های آتشفشانی می‌توانند به علنوان ساعت‌های زمین‌شناختی عمل کنند و به پژوهشگران اجازه می‌دهند درک بهتری از تاریخ و تحولات دهانه «جزرو» (محل فرود «استقامت») پیدا کنند که میلیاردها سال پیش یک دریاچه و دلتای رودخانه در آن قرار داشته است. صخره‌های رسوبی که از طریق رسوب سنگ و گل‌ولای در طول زمان به وجود می‌آیند، با امکان بیشتری ممکن است رد پاهای حیات احتمالی در مریخ را حفظ کرده باشند.
دنبال کردن این رد پاهای حیات یکی از دو ماموریت اصلی «استقامت» به همراه گردآوری و انبار کردن چندین نمونه از سطح مریخ است که به طور بالقوه ممکن است اهمیت اخترزیست‌شناسی داشته باشند. این نمونه‌ها بعدا در یک ماموریت مشترک ناسا و آژانس فضایی اروپا احتمال در اوائل سال ۲۰۳۱ به زمین بازگردانده خواهند شد.
تعیین کردن منشا صخره‌های دهانه «جزرو» ممکن است نیاز به خراشیدن سطح آنها و به دست آوردن اطلاعات درباره ترکیب درونی آنها داشته باشد که دو ابزار دیگر روی بازوی روباتی «استقامت» می‌توانند انجام دهند: «پیکسل» (PIXL) (ابزار سیاره‌ای سنگ‌شیمی پرتو ایکس) که طیف‌سنج پرتوایکس است و «شرلاک» (SHERLOC) ( اسکن‌کننده محیط‌های زیست‌پذیر با رامان و لومینسانس برای مواد آلی و شیمیایی) که طیف‌سنج فرابنفش است که از تصویربرداری دقیق و لیزر فرابنفش برای کانی‌شناسی دقیق و شناسایی ترکیبات آلی استفاده می‌کند
نظر شما