همشهری آنلاین- ابراهیم جعفری: همدلی خالصانه و صمیمانه دکتر بدیعی با پدر علوم ارتباطات زنده‌یاد دکتر کاظم معتمدنژاد، گروه کوچک ارتباطات اجتماعی در دانشکده علوم اجتماعی را در سال ۱۳۹۴ به دانشکده مستقل علوم ارتباطات تبدیل کرد؛ به طوری که امروز یکی از مهم‌ترین کانون‌های آموزش عالی ارتباطات اجتماعی در ایران به شمار می‌رود. دکتر بدیعی متواضعانه خود را یک استاد معمولی که در سایه زنده‌یاد دکتر معتمدنژاد قرار دارد، می‌دانست؛ به گونه‌ای که در مراسم نکوداشت ایشان در سال ۱۳۸۳ این خوانش از خود را در شعر زیر از شادروان دکتر فخرالدین مزارعی متجلی ساخت:
قطره دریاست اگر با دریاست/ ورنه او قطره و دریا دریاست اما پدر علوم ارتباطات ایران همواره در صحبت‌ها، نوشته‌ها و مقاله‌ها از ایشان به‌عنوان همکار و یار دیرینه‌اش یاد می‌کرد.
دکتر بدیعی پس از فارغ‌التحصیل‌شدن در مقطع دکترای روزنامه‌نگاری از دانشگاه ایلینوی جنوبی آمریکا به ایران بازگشت و به‌عنوان عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی مشغول فعالیت شد. در سال ۱۹۷۶ با استفاده از نظریه خبری «ویلبر شرام» و الگوی خبرِ استاد خود «والتر وارد»، یک الگوی چهاربعدی براساس اهمیت، برجستگی، متعارف و پاداش ارائه داد که با ترکیب این عامل‌ها ارزش و اهمیت یک خبر مشخص می‌شود. مقاله مشترک دکتر بدیعی با «والتر وارد» درباره ارزش‌های خبری در بسیاری از کتاب‌ها، مجله‌ها و نشریه‌های بین‌المللی بازتاب داشت و کتاب روزنامه‌نگاری نوین ایشان که با همکاری شادروان استاد حسین قندی نوشته شده، به‌عنوان یکی از منابع اصلی رشته روزنامه‌نگاری شناخته می‌شود.
با بازگشت دکتر بدیعی به ایران و بازگشایی دانشگاه‌ها پس از انقلاب فرهنگی، خون تازه‌ای در گروه ارتباطات جاری شد؛ زیرا با کنشگری ایشان پژوهش در ارتباطات جایگاه ویژه‌ای را در مباحث تخصصی ارتباطات به خود اختصاص داد؛ به گونه‌ای که روش تحلیل محتوی پیام‌های ارتباطی، روش Q، رگرسیون چند متغیره و... در رساله‌های دکتری و پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد، راه‌گشای دانش‌پژوهان ارتباطات در جهت دستیابی به حقیقت شد. انتخاب پژوهش «تحلیل محتوی ده روزنامه تهران» به‌عنوان پژوهش فرهنگی برگزیده سال ۱۳۷۶ را نیز می‌توان در این راستا ارزیابی کرد.
دکتر بدیعی را در طول هشت سال معاونت پژوهشی و نیز ۱۸ سال مدیریت گروه ارتباطات اجتماعی دانشکده، به‌عنوان مدیری جدی، منظم، دوراندیش و درعین‌حال استادی دلسوز و مهربان شناختم. علاوه بر آن به نظرم «جوانمردی» ویژگی برجسته این استاد فرزانه است؛ زیرا بارها شاهد بودم که با وجود پایبندی بر اصول و مقررات آموزشی و پژوهشی دانشگاه که در مواردی با نهیب‌های مشفقانه همراه بود، در جهت گره‌گشایی از مشکلات دانشجویان خالصانه گام برمی‌داشت.
قبل از اینکه در آزمون کارشناسی ارشد پذیرفته شوم، از دکتر بدیعی برای حضور در کلاس درس زبان تخصصی ایشان که برای دانشجویان ارشد ارتباطات برگزار می‌شد، اجازه گرفتم که با میل و رغبت پذیرفتند. خوشبختانه دانشجویان آن کلاس که برخی از آنان بعدا به مقطع دکتری راه یافتند، با آغوش باز از بنده استقبال کردند و رشته عمیق دوستی با این عزیزان همچنان ادامه دارد. جالب توجه این بود که اغلب روزهایی که می‌خواستم دانشکده را به مقصد منزل ترک کنم، با دکتر بدیعی تا نیمه‌های راه همراه می‌شدم و از گفت‌وگو با ایشان لذت می‌بردم. پس از پیوستن دکتر بدیعی به دانشگاه علامه طباطبایی علاوه بر پژوهش، مقوله‌های ارزش‌های خبری، عناصر خبر، سبک‌های تنظیم خبر و... که سال‌ها بعد در کتاب روزنامه‌نگاری نوین جمع‌بندی و تدوین شد، الهام‌بخش مدرسان خبرنویسی در مطبوعات شد و از آن مقطع تاکنون روزنامه‌نگاران با اتکا به آن معیارها، اخبار و گزارش‌های خود را تهیه و تنظیم می‌کنند. دکتر بدیعی پس از ۳۰ سال پژوهش در عرصه ارتباطات و تدریس در دانشگاه علامه طباطبایی، تقاضای بازنشستگی کرد؛ اما میراث ارزشمند علمی ایشان در فضای دانشکده علوم ارتباطات مانند ستاره می‌درخشد
نظر شما